02. El-Bekare

Recitues: Nasser Al Qatami

Bismilahi Rrahmani rrahim
‘ELIF-LAM-MIM (EL-BEKAREH: 1).
DHALIKEL-KITABU LA REJBE FIHI HUDEN LILMUTTEKINE (EL-BEKAREH: 2).
EL-LEDHINE JU’UMINUNE BIL-GAJBI WE JUKIMUNE ES-SELÆTE WE MIMMA REZEKNAHUM JUNFIKUNE (EL-BEKAREH: 3).
WEL-LEDHINE JU’UMINUNE BIMA ‘UNZILE ‘ILEJKE WE MA ‘UNZILE MIN KABLIKE WE BIL-’AHIRETI HUM JUKINUNE (EL-BEKAREH: 4).
‘ULA’IKE ‘ALA HUDEN MIN RABBIHIM WE ‘ULA’IKE HUMUL-MUFLIHUNE (EL-BEKAREH: 5).
‘INNEL-LEDHINE KEFERU SEWA’UN ‘ALEJHIM ‘E ‘ENDHERTEHUM ‘EM LEM TUNDHIRHUM LA JU’UMINUNE (EL-BEKAREH: 6).
HATEMEL-LAHU ‘ALA KULUBIHIM WE ‘ALA SEM’IHIM WE ‘ALA ‘EBSARIHIM GISHAWETUN WE LEHUM ‘ADHABUN ‘ADHIMUN (EL-BEKAREH: 7).
WE MINE EN-NASI MEN JEKULU ‘AMENNA BILLAHI WE BIL-JEWMIL-’AHIRI WE MA HUM BIMU’UMININE (EL-BEKAREH: 8).
JUHADI’UNEL-LAHE WEL-LEDHINE ‘AMENU WE MA JEHDA’UNE ‘ILLA ‘ENFUSEHUM WE MA JESH’URUNE (EL-BEKAREH: 9).
FI KULUBIHIM MEREDUN FEZADEHUMU ELLAHU MEREDÆN WE LEHUM ‘ADHABUN ‘ELIMUN BIMA KANU JEKDHIBUNE (EL-BEKAREH: 10).
WE ‘IDHA KILE LEHUM LA TUFSIDU FIL-’ERDI KALU ‘INNEMA NEHNU MUSLIHUNE (EL-BEKAREH: 11).
‘ELA ‘INNEHUM HUMUL-MUFSIDUNE WE LEKIN LA JESH’URUNE (EL-BEKAREH: 12).
WE ‘IDHA KILE LEHUM ‘AMINU KEMA ‘AMENE EN-NASU KALU ‘ENU’UMINU KEMA ‘AMENE ES-SUFEHA’U ‘ELA ‘INNEHUM HUMU ES-SUFEHA’U WE LEKIN LA JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 13).
WE ‘IDHA LEKUL-LEDHINE ‘AMENU KALU ‘AMENNA WE ‘IDHA HALEW ‘ILA SHEJATINIHIM KALU ‘INNA ME’AKUM ‘INNEMA NEHNU MUSTEHZI’UNE (EL-BEKAREH: 14).
ELLAHU JESTEHZI’U BIHIM WE JEMUDDUHUM FI TUGJANIHIM JA’MEHUNE (EL-BEKAREH: 15).
‘ULA’IKEL-LEDHINE ESHTEREW ED-DELALETE BIL-HUDA FEMA REBIHET TIXHARETUHUM WE MA KANU MUHTEDINE (EL-BEKAREH: 16).
METHELUHUM KEMETHELIL-LEDHI ESTEWKADE NARÆN FELEMMA ‘EDA’ET MA HEWLEHU DHEHEBEL-LAHU BINURIHIM WE TEREKEHUM FI DHULUMATIN LA JUBSIRUNE (EL-BEKAREH: 17).
SUMMUN BUKMUN ‘UMJUN FEHUM LA JERXHI’UNE (EL-BEKAREH: 18).
‘EW KESEJJIBIN MINE ES-SEMA’I FIHI DHULUMATUN WE RA’DUN WE BERKUN JEXH’ALUNE ‘ESABI’AHUM FI ‘ADHANIHIM MINE ES-SEWA’IKI HEDHEREL-MEWTI WEL-LAHU MUHITUN BIL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 19).
JEKADUL-BERKU JEHTEFU ‘EBSAREHUM KULLEMA ‘EDA’E LEHUM MESHEW FIHI WE ‘IDHA ‘EDHLEME ‘ALEJHIM KAMU WE LEW SHA’EL-LAHU LEDHEHEBE BISEM’IHIM WE ‘EBSARIHIM ‘INNALL-LLAHE ‘ALA KULLI SHEJ’IN KADIRUN (EL-BEKAREH: 20).
JA ‘EJJUHA EN-NASU A’BUDU REBBEKUMUL-LEDHI HALEKAKUM WEL-LEDHINE MIN KABLIKUM LE’ALLEKUM TETTEKUNE (EL-BEKAREH: 21).
EL-LEDHI XHE’ALE LEKUMUL-’ERDE FIRASHÆN WE ES-SEMA’E BINA’EN WE ‘ENZELE MINE ES-SEMA’I MA’EN FE’EHREXHE BIHI MINE ETH-THEMERATI RIZKÆN LEKUM FELA TEXH’ALU LILLAHI ‘ENDADÆN WE ‘ENTUM TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 22).
WE ‘IN KUNTUM FI REJBIN MIMMA NEZZELNA ‘ALA ‘ABDINA FE’TU BISURETIN MIN MITHLIHI WE ED’U SHUHEDA’EKUM MIN DUNI ELLAHI ‘IN KUNTUM SADIKINE (EL-BEKAREH: 23).
FE’IN LEM TEF’ALU WE LEN TEF’ALU FE ETTEKU EN-NAREL-LETI WEKUDUHA EN-NASU WEL-HIXHARETU ‘U’IDDET LILKAFIRINE (EL-BEKAREH: 24).
WE BESHSHIRIL-LEDHINE ‘AMENU WE ‘AMILU ES-SALIHATI ‘ENNE LEHUM XHENNATIN TEXHRI MIN TEHTIHAL-’ENHARU KULLEMA RUZIKU MINHA MIN THEMERETIN RIZKÆN KALU HADHAL-LEDHI RUZIKNA MIN KABLU WE ‘UTU BIHI MUTESHABIHÆN WE LEHUM FIHA ‘EZWAXHUN MUTEHHERETUN WE HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 25).
‘INNALL-LLAHE LA JESTEHJI ‘EN JEDRIBE METHELÆN MA BA’UDETEN FEMA FEWKAHA FE’EMMAL-LEDHINE ‘AMENU FEJA’LEMUNE ‘ENNEHUL-HEKKU MIN RABBIHIM WE ‘EMMAL-LEDHINE KEFERU FEJEKULUNE MADHA ‘ERADAL-LAHU BIHEDHA METHELÆN JUDILLU BIHI KETHIRÆN WE JEHDI BIHI KETHIRÆN WE MA JUDILLU BIHI ‘ILLAL-FASIKINE (EL-BEKAREH: 26).
EL-LEDHINE JENKUDUNE ‘AHDAL-LAHI MIN BA’DI MITHAKIHI WE JEKTA’UNE MA ‘EMERAL-LAHU BIHI ‘EN JUSELE WE JUFSIDUNE FIL-’ERDI ‘ULA’IKE HUMUL-HASIRUNE (EL-BEKAREH: 27).
KEJFE TEKFURUNE BILLAHI WE KUNTUM ‘EMWATÆN FE’EHJAKUM THUMME JUMITUKUM THUMME JUHJIKUM THUMME ‘ILEJHI TURXHA’UNE (EL-BEKAREH: 28).
HUWEL-LEDHI HALEKA LEKUM MA FIL-’ERDI XHEMI’ÆN THUMME ESTEWA ‘ILA ES-SEMA’I FESEWWAHUNNE SEB’A SEMAWATIN WE HUWE BIKULLI SHEJ’IN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 29).
WE ‘IDH KALE REBBUKE LILMELA’IKETI ‘INNI XHA’ILUN FIL-’ERDI HALIFETEN KALU ‘ETEXH’ALU FIHA MEN JUFSIDU FIHA WE JESFIKU ED-DIMA’E WE NEHNU NUSEBBIHU BIHEMDIKE WE NUKADDISU LEKE KALE ‘INNI ‘A’LEMU MA LA TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 30).
WE ‘ALLEME ‘ADEMEL-’ESMA’E KULLEHA THUMME ‘AREDEHUM ‘ALEL-MELA’IKETI FEKALE ‘ENBI’UNI BI’ESMA’I HA’UULA’ ‘IN KUNTUM SADIKINE (EL-BEKAREH: 31).
KALU SUBHANEKE LA ‘ILME LENA ‘ILLA MA ‘ALLEMTENA ‘INNEKE ‘ENTEL-’ALIMUL-HEKIMU (EL-BEKAREH: 32).
KALE JA ‘ADEMU ‘ENBI’HUM BI’ESMA’IHIM FELEMMA ‘ENBE’EHUM BI’ESMA’IHIM KALE ‘ELEM ‘EKUL LEKUM ‘INNI ‘A’LEMU GAJBE ES-SEMAWATI WEL-’ERDI WE ‘A’LEMU MA TUBDUNE WE MA KUNTUM TEKTUMUNE (EL-BEKAREH: 33).
WE ‘IDH KULNA LILMELA’IKETI ESXHUDU LI’DEME FESEXHEDU ‘ILLA ‘IBLISE ‘EBA WE ESTEKBERE WE KANE MINEL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 34).
WE KULNA JA ‘ADEMU ESKUN ‘ENTE WE ZEWXHUKEL-XHENNETE WE KULA MINHA REGADÆN HEJTHU SHI’TUMA WE LA TEKREBA HEDHIHI ESH-SHEXHERETE FETEKUNA MINE EDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 35).
FE’EZELLEHUMA ESH-SHEJTANU ‘ANHA FE’EHREXHEHUMA MIMMA KANA FIHI WE KULNA EHBITU BA’DUKUM LIBA’DIN ‘ADUWUN WE LEKUM FIL-’ERDI MUSTEKARRUN WE META’UN ‘ILA HININ (EL-BEKAREH: 36).
FETELEKKA ‘ADEMU MIN RABBIHI KELIMATIN FETABE ‘ALEJHI ‘INNEHU HUWET-TEWWABU ER-REHIMU (EL-BEKAREH: 37).
KULNA EHBITU MINHA XHEMI’ÆN FE’IMMA JE’TIJENNEKUM MINNI HUDEN FEMEN TEBI’A HUDAJE FELA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-BEKAREH: 38).
WEL-LEDHINE KEFERU WE KEDHDHEBU BI’AJATINA ‘ULA’IKE ‘ESHABU EN-NARI HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 39).
JA BENI ‘ISRA’ILE EDHKURU NI’METIJEL-LETI ‘EN’AMTU ‘ALEJKUM WE ‘EWFU BI’AHDI ‘UFI BI’AHDIKUM WE ‘IJAJE FARHEBUNI (EL-BEKAREH: 40).
WE ‘AMINU BIMA ‘ENZELTU MUSEDDIKÆN LIMA ME’AKUM WE LA TEKUNU ‘EWWELE KAFIRIN BIHI WE LA TESHTERU BI’AJATI THEMENÆN KALILÆN WE ‘IJAJE FE ETTEKUNI (EL-BEKAREH: 41).
WE LA TELBISUL-HEKKA BIL-BATILI WE TEKTUMUL-HEKKA WE ‘ENTUM TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 42).
WE ‘EKIMU ES-SELÆTE WE ‘ATU EZ-ZEKÆTE WE ERKA’U ME’A ER-RAKI’INE (EL-BEKAREH: 43).
‘ETE’MURUNE EN-NASE BIL-BIRRI WE TENSEWNE ‘ENFUSEKUM WE ‘ENTUM TETLUNEL-KITABE ‘EFELA TA’KILUNE (EL-BEKAREH: 44).
WE ESTA’INU BIS-SEBRI WE ES-SELÆTI WE ‘INNEHA LEKEBIRETUN ‘ILLA ‘ALEL-HASHI’INE (EL-BEKAREH: 45).
EL-LEDHINE JEDHUNNUNE ‘ENNEHUM MULAKU RABBIHIM WE ‘ENNEHUM ‘ILEJHI RAXHI’UNE (EL-BEKAREH: 46).
JA BENI ‘ISRA’ILE EDHKURU NI’METIJEL-LETI ‘EN’AMTU ‘ALEJKUM WE ‘ENNI FEDDELTUKUM ‘ALEL-’ALEMINE (EL-BEKAREH: 47).
WE ETTEKU JEWMÆN LA TEXHZI NEFSUN ‘AN NEFSIN SHEJ’ÆN WE LA JUKBELU MINHA SHEFA’ATUN WE LA JU’UHADHU MINHA ‘ADLUN WE LA HUM JUNSERUNE (EL-BEKAREH: 48).
WE ‘IDH NEXHXHEJNAKUM MIN ‘ALI FIR’AWNE JESUMUNEKUM SU’EL-’ADHABI JUDHEBBIHUNE ‘EBNA’EKUM WE JESTEHJUNE NISA’EKUM WE FI DHALIKUM BELA’UN MIN RABBIKUM ‘ADHIMUN (EL-BEKAREH: 49).
WE ‘IDH FEREKNA BIKUMUL-BEHRE FE’ENXHEJNAKUM WE ‘EGREKNA ‘ALE FIR’AWNE WE ‘ENTUM TENDHURUNE (EL-BEKAREH: 50).
WE ‘IDH WA’ADNA MUSA ‘ERBA’INE LEJLETEN THUMME ETTEHADHTUMUL-’IXHLE MIN BA’DIHI WE ‘ENTUM DHALIMUNE (EL-BEKAREH: 51).
THUMME ‘AFEWNA ‘ANKUM MIN BA’DI DHALIKE LE’ALLEKUM TESHKURUNE (EL-BEKAREH: 52).
WE ‘IDH ‘ATEJNA MUSAL-KITABE WEL-FURKANE LE’ALLEKUM TEHTEDUNE (EL-BEKAREH: 53).
WE ‘IDH KALE MUSA LIKAWMIHI JA KAWMI ‘INNEKUM DHELEMTUM ‘ENFUSEKUM BIATTIHADHIKUMUL-’IXHLE FETUBU ‘ILA BARI’IKUM FAKTULU ‘ENFUSEKUM DHALIKUM HAJRUN LEKUM ‘INDE BARI’IKUM FETABE ‘ALEJKUM ‘INNEHU HUWET-TEWWABU ER-REHIMU (EL-BEKAREH: 54).
WE ‘IDH KULTUM JA MUSA LEN NU’UMINE LEKE HETTA NERA ELLAHE XHEHRETEN FE’EHADHETKUMU ES-SA’IKATU WE ‘ENTUM TENDHURUNE (EL-BEKAREH: 55).
THUMME BE’ATHNAKUM MIN BA’DI MEWTIKUM LE’ALLEKUM TESHKURUNE (EL-BEKAREH: 56).
WE DHELLELNA ‘ALEJKUMUL-GAMAME WE ‘ENZELNA ‘ALEJKUMUL-MENNE WE ES-SELWA KULU MIN TEJJIBATI MA REZEKNAKUM WE MA DHELEMUNA WE LEKIN KANU ‘ENFUSEHUM JEDHLIMUNE (EL-BEKAREH: 57).
WE ‘IDH KULNA EDHULU HEDHIHIL-KARJETE FEKULU MINHA HEJTHU SHI’TUM REGADÆN WE EDHULUL-BABE SUXHXHEDÆN WE KULU HITTETUN NEGFIR LEKUM HATAJAKUM WE SENEZIDUL-MUHSININE (EL-BEKAREH: 58).
FEBEDDELEL-LEDHINE DHELEMU KAWLÆN GAJREL-LEDHI KILE LEHUM FE’ENZELNA ‘ALEL-LEDHINE DHELEMU RIXHZÆN MINE ES-SEMA’I BIMA KANU JEFSUKUNE (EL-BEKAREH: 59).
WE ‘IDH ESTESKA MUSA LIKAWMIHI FEKULNA EDRIB BI’ASAKEL-HEXHERE FANFEXHERET MINHU ETHNETA ‘ASHRETE ‘AJNÆN KAD ‘ALIME KULLU ‘UNASIN MESHREBEHUM KULU WE ESHREBU MIN RIZKI ELLAHI WE LA TA’THEW FIL-’ERDI MUFSIDINE (EL-BEKAREH: 60).
WE ‘IDHI KULTUM JA MUSA LEN NESBIRE ‘ALA TA’AMIN WAHIDIN FAD’U LENA REBBEKE JUHRIXH LENA MIMMA TUNBITUL-’ERDU MIN BEKLIHA WE KITHTHA’IHA WE FUMIHA WE ‘ADESIHA WE BESELIHA KALE ‘ETESTEBDILUNEL-LEDHI HUWE ‘EDNA BIEL-LEDHI HUWE HAJRUN EHBITU MISRÆN FE’INNE LEKUM MA SE’ELTUM WE DURIBET ‘ALEJHIMU EDH-DHILLETU WEL-MESKENETU WE BA’U BIGADEBIN MINEL-LAHI DHALIKE BI’ENNEHUM KANU JEKFURUNE BI’AJATI ELLAHI WE JEKTULUNE EN-NEBIJINE BIGAJRIL-HEKKI DHALIKE BIMA ‘ASEW WE KANU JA’TEDUNE (EL-BEKAREH: 61).
‘INNEL-LEDHINE ‘AMENU WEL-LEDHINE HADU WE EN-NESARA WE ES-SABI’INE MEN ‘AMENE BILLAHI WEL-JEWMIL-’AHIRI WE ‘AMILE SALIHÆN FELEHUM ‘EXHRUHUM ‘INDE RABBIHIM WE LA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-BEKAREH: 62).
WE ‘IDH ‘EHADHNA MITHAKAKUM WE REFA’NA FEWKAKUMUT-TURE HUDHU MA ‘ATEJNAKUM BIKUWETIN WE EDHKURU MA FIHI LE’ALLEKUM TETTEKUNE (EL-BEKAREH: 63).
THUMME TEWELLEJTUM MIN BA’DI DHALIKE FELEWLA FEDLU ELLAHI ‘ALEJKUM WE REHMETUHU LEKUNTUM MINEL-HASIRINE (EL-BEKAREH: 64).
WE LEKAD ‘ALIMTUMUL-LEDHINE A’TEDEW MINKUM FI ES-SEBTI FEKULNA LEHUM KUNU KIREDETEN HASI’INE (EL-BEKAREH: 65).
FEXHE’ALNAHA NEKALÆN LIMA BEJNE JEDEJHA WE MA HALFEHA WE MEW’IDHETEN LILMUTTEKINE (EL-BEKAREH: 66).
WE ‘IDH KALE MUSA LIKAWMIHI ‘INNALL-LLAHE JE’MURUKUM ‘EN TEDHBEHU BEKARETEN KALU ‘ETETTEHIDHUNA HUZUEN KALE ‘A’UDHU BILLAHI ‘EN ‘EKUNE MINEL-XHAHILIN (EL-BEKAREH: 67).
KALU ED’U LENA REBBEKE JUBEJJIN LENA MA HIJE KALE ‘INNEHU JEKULU ‘INNEHA BEKARETUN LA FARIDUN WE LA BIKRUN ‘AWANUN BEJNE DHALIKE FAF’ALU MA TU’UMERUNE (EL-BEKAREH: 68).
KALU ED’U LENA REBBEKE JUBEJJIN LENA MA LEWNUHA KALE ‘INNEHU JEKULU ‘INNEHA BEKARETUN SEFRA’U FAKI’UN LEWNUHA TESURRU EN-NADHIRINE (EL-BEKAREH: 69).
KALU ED’U LENA REBBEKE JUBEJJIN LENA MA HIJE ‘INNEL-BEKARE TESHABEHE ‘ALEJNA WE ‘INNA ‘IN SHA’EL-LAHU LEMUHTEDUNE (EL-BEKAREH: 70).
KALE ‘INNEHU JEKULU ‘INNEHA BEKARETUN LA DHELULUN TUTHIRUL-’ERDE WE LA TESKIL-HERTHE MUSELLEMETUN LA SHIJETE FIHA KALUL-’ANE XHI’TE BIL-HEKKI FEDHEBEHUHA WE MA KADU JEF’ALUNE (EL-BEKAREH: 71).
WE ‘IDH KATELTUM NEFSÆN FE EDDARE’TUM FIHA WEL-LAHU MUHRIXHUN MA KUNTUM TEKTUMUNE (EL-BEKAREH: 72).
FEKULNA EDRIBUHU BIBA’DIHA KEDHALIKE JUHJI ELLAHUL-MEWTA WE JURIKUM ‘AJATIHI LE’ALLEKUM TA’KILUNE (EL-BEKAREH: 73).
THUMME KASET KULUBUKUM MIN BA’DI DHALIKE FEHIJE KALHIXHARETI ‘EW ‘ESHEDDU KASWETEN WE ‘INNE MINEL-HIXHARETI LEMA JETEFEXHXHERU MINHUL-’ENHARU WE ‘INNE MINHA LEMA JESHSHEKKAKU FEJEHRUXHU MINHUL-MA’U WE ‘INNE MINHA LEMA JEHBITU MIN HASHJETI ELLAHI WE MALLAHU BIGAFILIN ‘AMMA TA’MELUNE (EL-BEKAREH: 74).
‘EFETETMA’UNE ‘EN JU’UMINU LEKUM WE KAD KANE FERIKUN MINHUM JESMA’UNE KELAMEL-LAHI THUMME JUHERRIFUNEHU MIN BA’DI MA ‘AKALUHU WE HUM JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 75).
WE ‘IDHA LEKUL-LEDHINE ‘AMENU KALU ‘AMENNA WE ‘IDHA HALA BA’DUHUM ‘ILA BA’DIN KALU ‘ETUHEDDITHUNEHUM BIMA FETEHEL-LAHU ‘ALEJKUM LIJUHAXHXHUKUM BIHI ‘INDE RABBIKUM ‘EFELA TA’KILUNE (EL-BEKAREH: 76).
‘EWELA JA’LEMUNE ‘ENNEL-LAHE JA’LEMU MA JUSIRRUNE WE MA JU’LINUNE (EL-BEKAREH: 77).
WE MINHUM ‘UMMIJUNE LA JA’LEMUNEL-KITABE ‘ILLA ‘EMANIJE WE ‘IN HUM ‘ILLA JEDHUNNUNE (EL-BEKAREH: 78).
FEWEJLUN LILLEDHINE JEKTUBUNEL-KITABE BI’EJDIHIM THUMME JEKULUNE HADHA MIN ‘INDI ELLAHI LIJESHTERU BIHI THEMENÆN KALILÆN FEWEJLUN LEHUM MIMMA KETEBET ‘EJDIHIM WE WEJLUN LEHUM MIMMA JEKSIBUNE (EL-BEKAREH: 79).
WE KALU LEN TEMESSENA EN-NARU ‘ILLA ‘EJJAMÆN MA’DUDETEN KUL ‘ATTEHADHTUM ‘INDEL-LAHI ‘AHDÆN FELEN JUHLIFEL-LAHU ‘AHDEHU ‘EM TEKULUNE ‘ALA ELLAHI MA LA TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 80).
BELA MEN KESEBE SEJJI’ETEN WE ‘EHATET BIHI HATI’ETUHU FE’ULA’IKE ‘ESHABU EN-NARI HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 81).
WEL-LEDHINE ‘AMENU WE ‘AMILU ES-SALIHATI ‘ULA’IKE ‘ESHABUL-XHENNETI HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 82).
WE ‘IDH ‘EHADHNA MITHAKA BENI ‘ISRA’ILE LA TA’BUDUNE ‘ILLALLAHE WE BIL-WALIDEJNI ‘IHSANÆN WE DHIL-KURBA WEL-JETAMA WEL-MESAKINI WE KULU LILNNASI HUSNÆN WE ‘EKIMU ES-SELÆTE WE ‘ATU EZ-ZEKÆTE THUMME TEWELLEJTUM ‘ILLA KALILÆN MINKUM WE ‘ENTUM MU’RIDUNE (EL-BEKAREH: 83).
WE ‘IDH ‘EHADHNA MITHAKAKUM LA TESFIKUNE DIMA’EKUM WE LA TUHRIXHUNE ‘ENFUSEKUM MIN DIJARIKUM THUMME ‘EKRERTUM WE ‘ENTUM TESH/HEDUNE (EL-BEKAREH: 84).
THUMME ‘ENTUM HA’UULA’ TEKTULUNE ‘ENFUSEKUM WE TUHRIXHUNE FERIKÆN MINKUM MIN DIJARIHIM TEDHAHERUNE ‘ALEJHIM BIL-’ITHMI WEL-’UDWANI WE ‘IN JE’TUKUM ‘USARA TUFADUHUM WE HUWE MUHERREMUN ‘ALEJKUM ‘IHRAXHUHUM ‘E FETU’UMINUNE BIBA’DIL-KITABI WE TEKFURUNE BIBA’DIN FEMA XHEZA’U MEN JEF’ALU DHALIKE MINKUM ‘ILLA HIZJUN FIL-HEJÆTI ED-DUNJA WE JEWMEL-KIJAMETI JUREDDUNE ‘ILA ‘ESHEDDIL-’ADHABI WE MALLAHU BIGAFILIN ‘AMMA TA’MELUNE (EL-BEKAREH: 85).
‘ULA’IKEL-LEDHINE ESHTEREWL-HEJÆTE ED-DUNJA BIL-’AHIRETI FELA JUHAFFEFU ‘ANHUMUL-’ADHABU WE LA HUM JUNSERUNE (EL-BEKAREH: 86).
WE LEKAD ‘ATEJNA MUSAL-KITABE WE KAFFEJNA MIN BA’DIHI BIR-RUSULI WE ‘ATEJNA ‘ISA EBNE MERJEMEL-BEJJINATI WE ‘EJJEDNAHU BIRUHIL-KUDUSI ‘EFEKULLEMA XHA’EKUM RESULUN BIMA LA TEHWA ‘ENFUSUKUM ESTEKBERTUM FEFERIKÆN KEDHDHEBTUM WE FERIKÆN TEKTULUN (EL-BEKAREH: 87).
WE KALU KULUBUNA GULFUN BEL LE’ANEHUMU ELLAHU BIKUFRIHIM FEKALILÆN MA JU’UMINUNE (EL-BEKAREH: 88).
WE LEMMA XHA’EHUM KITABUN MIN ‘INDI ELLAHI MUSEDDIKUN LIMA ME’AHUM WE KANU MIN KABLU JESTEFTIHUNE ‘ALEL-LEDHINE KEFERU FELEMMA XHA’EHUM MA ‘AREFU KEFERU BIHI FELA’NETU ELLAHI ‘ALEL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 89).
BI’SE MA ESHTEREW BIHI ‘ENFUSEHUM ‘EN JEKFURU BIMA ‘ENZELEL-LAHU BEGJÆN ‘EN JUNEZZILEL-LAHU MIN FEDLIH ‘ALA MEN JESHA’U MIN ‘IBADIHI FEBA’U BIGADEBIN ‘ALA GADEBIN WE LILKAFIRINE ‘ADHABUN MUHINUN (EL-BEKAREH: 90).
WE ‘IDHA KILE LEHUM ‘AMINU BIMA ‘ENZELEL-LAHU KALU NU’UMINU BIMA ‘UNZILE ‘ALEJNA WE JEKFURUNE BIMA WERA’EHU WE HUWEL-HEKKU MUSEDDIKÆN LIMA ME’AHUM KUL FELIME TEKTULUNE ‘ENBIJA’EL-LAHI MIN KABLU ‘IN KUNTUM MU’UMININE (EL-BEKAREH: 91).
WE LEKAD XHA’EKUM MUSA BIL-BEJJINATI THUMME ETTEHADHTUMUL-’IXHLE MIN BA’DIHI WE ‘ENTUM DHALIMUNE (EL-BEKAREH: 92).
WE ‘IDH ‘EHADHNA MITHAKAKUM WE REFA’NA FEWKAKUMUT-TURE HUDHU MA ‘ATEJNAKUM BIKUWETIN WE ESMA’U KALU SEMI’NA WE ‘ASEJNA WE ‘USHRIBU FI KULUBIHIMUL-’IXHLE BIKUFRIHIM KUL BI’SEMA JE’MURUKUM BIHI ‘IMANUKUM ‘IN KUNTUM MU’UMININE (EL-BEKAREH: 93).
KUL ‘IN KANET LEKUMU ED-DARUL-’AHIRETU ‘INDEL-LAHI HALISETEN MIN DUNI EN-NASI FETEMENNEWL-MEWTE ‘IN KUNTUM SADIKINE (EL-BEKAREH: 94).
WE LEN JETEMENNEWHU ‘EBEDÆN BIMA KADDEMET ‘EJDIHIM WEL-LAHU ‘ALIMUN BIDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 95).
WE LETEXHIDENNEHUM ‘EHRESE EN-NASI ‘ALA HEJÆTIN WE MINEL-LEDHINE ‘ESHREKU JEWEDDU ‘EHEDUHUM LEW JU’AMMERU ‘ELFE SENETIN WE MA HUWE BIMUZEHZIHIHI MINEL-’ADHABI ‘EN JU’AMMERE WEL-LAHU BESIRUN BIMA JA’MELUNE (EL-BEKAREH: 96).
KUL MEN KANE ‘ADUWÆN LIXHIBRILE FE’INNEHU NEZZELEHU ‘ALA KALBIKE BI’IDHNI ELLAHI MUSEDDIKÆN LIMA BEJNE JEDEJHI WE HUDEN WE BUSHRA LILMU’UMININE (EL-BEKAREH: 97).
MEN KANE ‘ADUWÆN LILLAHI WE MELA’IKETIHI WE RUSULIHI WE XHIBRILE WE MIKALE FE’INNALL-LLAHE ‘ADUWUN LILKAFIRINE (EL-BEKAREH: 98).
WE LEKAD ‘ENZELNA ‘ILEJKE ‘AJATIN BEJJINATIN WE MA JEKFURU BIHA ‘ILLAL-FASIKUNE (EL-BEKAREH: 99).
‘EWEKULLEMA ‘AHEDU ‘AHDÆN NEBEDHEHU FERIKUN MINHUM BEL ‘EKTHERUHUM LA JU’UMINUNE (EL-BEKAREH: 100).
WE LEMMA XHA’EHUM RESULUN MIN ‘INDI ELLAHI MUSEDDIKUN LIMA ME’AHUM NEBEDHE FERIKUN MINEL-LEDHINE ‘UTUL-KITABE KITABEL-LAHI WERA’E DHUHURIHIM KE’ENNEHUM LA JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 101).
WE ETTEBA’U MA TETLU ESH-SHEJATINU ‘ALA MULKI SULEJMANE WE MA KEFERE SULEJMANU WE LEKINNE ESH-SHEJATINE KEFERU JU’ALLIMUNE EN-NASE ES-SIHRE WE MA ‘UNZILE ‘ALEL-MELEKEJNI BIBABILE HARUTE WE MARUTE WE MA JU’ALLIMANI MIN ‘EHEDIN HETTA JEKULA ‘INNEMA NEHNU FITNETUN FELA TEKFUR FEJETE’ALLEMUNE MINHUMA MA JUFERRIKUNE BIHI BEJNEL-MER’I WE ZEWXHIHI WE MA HUM BIDARRINE BIHI MIN ‘EHEDIN ‘ILLA BI’IDHNI ELLAHI WE JETE’ALLEMUNE MA JEDURRUHUM WE LA JENFA’UHUM WE LEKAD ‘ALIMU LEMENI ESHTERAHU MA LEHU FIL-’AHIRETI MIN HALAKIN WE LEBI’SE MA SHEREW BIHI ‘ENFUSEHUM LEW KANU JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 102).
WE LEW ‘ENNEHUM ‘AMENU WE ETTEKAW LEMETHUBETUN MIN ‘INDI ELLAHI HAJRUN LEW KANU JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 103).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU LA TEKULU RA’INA WE KULU ENDHURNA WE ESMA’U WE LILKAFIRINE ‘ADHABUN ‘ELIMUN (EL-BEKAREH: 104).
MA JEWEDDUL-LEDHINE KEFERU MIN ‘EHLIL-KITABI WE LAL-MUSHRIKINE ‘EN JUNEZZELE ‘ALEJKUM MIN HAJRIN MIN RABBIKUM WEL-LAHU JEHTESSU BIREHMETIHI MEN JESHA’U WEL-LAHU DHUL-FEDLIL-’ADHIMI (EL-BEKAREH: 105).
MA NENSEH MIN ‘AJETIN ‘EW NUNSIHA NE’TI BIHAJRIN MINHA ‘EW MITHLIHA ‘ELEM TA’LEM ‘ENNEL-LAHE ‘ALA KULLI SHEJ’IN KADIRUN (EL-BEKAREH: 106).
‘ELEM TA’LEM ‘ENNEL-LAHE LEHU MULKU ES-SEMAWATI WEL-’ERDI WE MA LEKUM MIN DUNI ELLAHI MIN WE LIJIN WE LA NESIRIN (EL-BEKAREH: 107).
‘EM TURIDUNE ‘EN TES’ELU RESULEKUM KEMA SU’ILE MUSA MIN KABLU WE MEN JETEBEDDELIL-KUFRE BIL-’IMANI FEKAD DELLE SEWA’E ES-SEBILI (EL-BEKAREH: 108).
WEDDE KETHIRUN MIN ‘EHLIL-KITABI LEW JERUDDUNEKUM MIN BA’DI ‘IMANIKUM KUFFARÆN HESEDÆN MIN ‘INDI ‘ENFUSIHIM MIN BA’DI MA TEBEJJENE LEHUMUL-HEKKU FA’FU WE ESFEHU HETTA JE’TIJEL-LAHU BI’EMRIHI ‘INNALL-LLAHE ‘ALA KULLI SHEJ’IN KADIRUN (EL-BEKAREH: 109).
WE ‘EKIMU ES-SELÆTE WE ‘ATU EZ-ZEKÆTE WE MA TUKADDIMU LI’NFUSIKUM MIN HAJRIN TEXHIDUHU ‘INDEL-LAHI ‘INNALL-LLAHE BIMA TA’MELUNE BESIRUN (EL-BEKAREH: 110).
WE KALU LEN JEDHULEL-XHENNETE ‘ILLA MEN KANE HUDÆN ‘EW NESARA TILKE ‘EMANIJUHUM KUL HATU BURHANEKUM ‘IN KUNTUM SADIKIN (EL-BEKAREH: 111).
BELA MEN ‘ESLEME WEXHHEHU LILLAHI WE HUWE MUHSINUN FELEHU ‘EXHRUHU ‘INDE RABBIHI WE LA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-BEKAREH: 112).
WE KALETIL-JEHUDU LEJSETI EN-NESARA ‘ALA SHEJ’IN WE KALETI EN-NESARA LEJSETIL-JEHUDU ‘ALA SHEJ’IN WE HUM JETLUNEL-KITABE KEDHALIKE KALEL-LEDHINE LA JA’LEMUNE MITHLE KAWLIHIM FE-ELLAHU JEHKUMU BEJNEHUM JEWMEL-KIJAMETI FIMA KANU FIHI JEHTELIFUNE (EL-BEKAREH: 113).
WE MEN ‘EDHLEMU MIMMEN MENE’A MESAXHIDEL-LAHI ‘EN JUDHKERE FIHA ESMUHU WE SA’A FI HARABIHA ‘ULA’IKE MA KANE LEHUM ‘EN JEDHULUHA ‘ILA HA’IFINE LEHUM FI ED-DUNJA HIZJUN WE LEHUM FIL-’AHIRETI ‘ADHABUN ‘ADHIMUN (EL-BEKAREH: 114).
WE LILLEHIL-MESHRIKU WEL-MEGRIBU FE’EJNEMA TUWELLU FETHEMME WEXHHU ELLAHI ‘INNALL-LLAHE WASI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 115).
WE KALU ETTEHADHEL-LAHU WELEDÆN SUBHANEHU BEL LEHU MA FI ES-SEMAWATI WEL-’ERDI KULLUN LEHU KANITUNE (EL-BEKAREH: 116).
BEDI’U ES-SEMAWATI WEL-’ERDI WE ‘IDHA KADA ‘EMRÆN FE’INNEMA JEKULU LEHU KUN FEJEKUNU (EL-BEKAREH: 117).
WE KALEL-LEDHINE LA JA’LEMUNE LEWLA JUKELLIMUNALLAHU ‘EW TE’TINA ‘AJETUN KEDHALIKE KALEL-LEDHINE MIN KABLIHIM MITHLE KAWLIHIM TESHABEHET KULUBUHUM KAD BEJJENNAL-’AJATI LIKAWMIN JUKINUNE (EL-BEKAREH: 118).
‘INNA ‘ERSELNAKE BIL-HEKKI BESHIRÆN WE NEDHIRÆN WE LA TUS’ELU ‘AN ‘ESHABIL-XHEHIMI (EL-BEKAREH: 119).
WE LEN TERDA ‘ANKEL-JEHUDU WE LA EN-NESARA HETTA TETTEBI’A MILLETEHUM KUL ‘INNE HUDA ELLAHI HUWEL-HUDA WE LE’INI ETTEBA’TE ‘EHWA’EHUM BA’DEL-LEDHI XHA’EKE MINEL-’ILMI MA LEKE MINEL-LAHI MIN WE LIJIN WE LA NESIRIN (EL-BEKAREH: 120).
EL-LEDHINE ‘ATEJNAHUMUL-KITABE JETLUNEHU HEKKA TILAWETIHI ‘ULA’IKE JU’UMINUNE BIHI WE MEN JEKFUR BIHI FE’ULA’IKE HUMUL-HASIRUNE (EL-BEKAREH: 121).
JA BENI ‘ISRA’ILE EDHKURU NI’METIJEL-LETI ‘EN’AMTU ‘ALEJKUM WE ‘ENNI FEDDELTUKUM ‘ALEL-’ALEMINE (EL-BEKAREH: 122).
WE ETTEKU JEWMÆN LA TEXHZI NEFSUN ‘AN NEFSIN SHEJ’ÆN WE LA JUKBELU MINHA ‘ADLUN WE LA TENFA’UHA SHEFA’ATUN WE LA HUM JUNSERUNE (EL-BEKAREH: 123).
WE ‘IDH EBTELA ‘IBRAHIME REBBUHU BIKELIMATIN FE’ETEMMEHUNNE KALE ‘INNI XHA’ILUKE LILNNASI ‘IMAMÆN KALE WE MIN DHURRIJETI KALE LA JENALU ‘AHDI EDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 124).
WE ‘IDH XHE’ALNAL-BEJTE METHABETEN LILNNASI WE ‘EMNÆN WE ETTEHIDHU MIN MEKAMI ‘IBRAHIME MUSELLEN WE ‘AHIDNA ‘ILA ‘IBRAHIME WE ‘ISMA’ILE ‘EN TEHHIRA BEJTIJE LILTTA’IFINE WEL-’AKIFINE WE ER-RUKKA’I ES-SUXHUDI (EL-BEKAREH: 125).
WE ‘IDH KALE ‘IBRAHIMU RABBI EXH’AL HADHA BELEDÆN ‘AMINÆN WE ERZUK ‘EHLEHU MINE ETH-THEMERATI MEN ‘AMENE MINHUM BILLAHI WEL-JEWMIL-’AHIRI KALE WE MEN KEFERE FE’UMETTI’UHU KALILÆN THUMME ‘EDTERRUHU ‘ILA ‘ADHABI EN-NARI WE BI’SEL-MESIRU (EL-BEKAREH: 126).
WE ‘IDH JERFA’U ‘IBRAHIMUL-KAWA’IDE MINEL-BEJTI WE ‘ISMA’ILU REBBENA TEKABBEL MINNA ‘INNEKE ‘ENTE ES-SEMI’UL-’ALIMU (EL-BEKAREH: 127).
REBBENA WE EXH’ALNA MUSLIMEJNI LEKE WE MIN DHURRIJETINA ‘UMMETEN MUSLIMETEN LEKE WE ‘ERINA MENASIKENA WE TUB ‘ALEJNA ‘INNEKE ‘ENTET-TEWWABU ER-REHIMU (EL-BEKAREH: 128).
REBBENA WE EB’ATH FIHIM RESULÆN MINHUM JETLU ‘ALEJHIM ‘AJATIKE WE JU’ALLIMUHUMUL-KITABE WEL-HIKMETE WE JUZEKKIHIM ‘INNEKE ‘ENTEL-’AZIZUL-HEKIMU (EL-BEKAREH: 129).
WE MEN JERGABU ‘AN MILLETI ‘IBRAHIME ‘ILLA MEN SEFIHE NEFSEHU WE LEKADI ESTEFEJNAHU FI ED-DUNJA WE ‘INNEHU FIL-’AHIRETI LEMINE ES-SALIHINE (EL-BEKAREH: 130).
‘IDH KALE LEHU REBBUHU ‘ESLIM KALE ‘ESLEMTU LIREBBIL-’ALEMINE (EL-BEKAREH: 131).
WE WESSA BIHA ‘IBRAHIMU BENIHI WE JA’KUBU JA BENIJE ‘INNALL-LLAHE ESTEFA LEKUMU ED-DINE FELA TEMUTUNNE ‘ILLA WE ‘ENTUM MUSLIMUNE (EL-BEKAREH: 132).
‘EM KUNTUM SHUHEDA’E ‘IDH HEDERE JA’KUBEL-MEWTU ‘IDH KALE LIBENIHI MA TA’BUDUNE MIN BA’DI KALU NA’BUDU ‘ILEHEKE WE ‘ILEHE ‘ABA’IKE ‘IBRAHIME WE ‘ISMA’ILE WE ‘ISHAKA ‘ILEHÆN WAHIDÆN WE NEHNU LEHU MUSLIMUNE (EL-BEKAREH: 133).
TILKE ‘UMMETUN KAD HALET LEHA MA KESEBET WE LEKUM MA KESEBTUM WE LA TUS’ELUNE ‘AMMA KANU JA’MELUNE (EL-BEKAREH: 134).
WE KALU KUNU HUDÆN ‘EW NESARA TEHTEDU KUL BEL MILLETE ‘IBRAHIME HENIFÆN WE MA KANE MINEL-MUSHRIKINE (EL-BEKAREH: 135).
KULU ‘AMENNA BILLAHI WE MA ‘UNZILE ‘ILEJNA WE MA ‘UNZILE ‘ILA ‘IBRAHIME WE ‘ISMA’ILE WE ‘ISHAKA WE JA’KUBE WEL-’ESBATI WE MA ‘UTIJE MUSA WE ‘ISA WE MA ‘UTIJE EN-NEBIJUNE MIN RABBIHIM LA NUFERRIKU BEJNE ‘EHEDIN MINHUM WE NEHNU LEHU MUSLIMUNE (EL-BEKAREH: 136).
FE’IN ‘AMENU BIMITHLI MA ‘AMENTUM BIHI FEKADI EHTEDEW WE ‘IN TEWELLEW FE’INNEMA HUM FI SHIKAKIN FESEJEKFIKEHUMU ELLAHU WE HUWE ES-SEMI’UL-’ALIMU (EL-BEKAREH: 137).
SIBGATEL-LAHI WE MEN ‘EHSENU MINEL-LAHI SIBGATEN WE NEHNU LEHU ‘ABIDUNE (EL-BEKAREH: 138).
KUL ‘ETUHAXHXHUNENA FI ELLAHI WE HUWE REBBUNA WE REBBUKUM WE LENA ‘A’MALUNA WE LEKUM ‘A’MALUKUM WE NEHNU LEHU MUHLISUNE (EL-BEKAREH: 139).
‘EM TEKULUNE ‘INNE ‘IBRAHIME WE ‘ISMA’ILE WE ‘ISHAKA WE JA’KUBE WEL-’ESBATE KANU HUDÆN ‘EW NESARA KUL ‘E’ENTUM ‘A’LEMU ‘EMI ELLAHU WE MEN ‘EDHLEMU MIMMEN KETEME SHEHADETEN ‘INDEHU MINEL-LAHI WE MALLAHU BIGAFILIN ‘AMMA TA’MELUNE (EL-BEKAREH: 140).
TILKE ‘UMMETUN KAD HALET LEHA MA KESEBET WE LEKUM MA KESEBTUM WE LA TUS’ELUNE ‘AMMA KANU JA’MELUNE (EL-BEKAREH: 141).
SEJEKULU ES-SUFEHA’U MINE EN-NASI MA WE LLAHUM ‘AN KIBLETIHIMU ELLETI KANU ‘ALEJHA KUL LILLAHIL-MESHRIKU WEL-MEGRIBU JEHDI MEN JESHA’U ‘ILA SIRATIN MUSTEKIMIN (EL-BEKAREH: 142).
WE KEDHELIKE XHE’ALNAKUM ‘UMMETEN WESETÆN LITEKUNU SHUHEDA’E ‘ALA EN-NASI WE JEKUNE ER-RESULU ‘ALEJKUM SHEHIDÆN WE MA XHE’ALNAL-KIBLETEL-LETI KUNTE ‘ALEJHA ‘ILLA LINA’LEME MEN JETTEBI’U ER-RESULE MIMMEN JENKALIBU ‘ALA ‘AKIBEJHI WE ‘IN KANET LEKEBIRETEN ‘ILLA ‘ALEL-LEDHINE HEDALLAHU WE MA KANEL-LAHU LIJUDI’A ‘IMANEKUM ‘INNALL-LLAHE BIN-NASI LERE’UFUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 143).
KAD NERA TEKALLUBE WEXHHIKE FI ES-SEMA’I FELENUWELLIJENNEKE KIBLETEN TERDAHA FEWELLI WEXHHEKE SHETREL-MESXHIDIL-HERAMI WE HEJTHU MA KUNTUM FEWELLU WUXHUHEKUM SHETREHU WE ‘INNEL-LEDHINE ‘UTUL-KITABE LEJA’LEMUNE ‘ENNEHUL-HEKKU MIN RABBIHIM WE MALLAHU BIGAFILIN ‘AMMA JA’MELUNE (EL-BEKAREH: 144).
WE LE’IN ‘ETEJTEL-LEDHINE ‘UTUL-KITABE BIKULLI ‘AJETIN MA TEBI’U KIBLETEKE WE MA ‘ENTE BITABI’IN KIBLETEHUM WE MA BA’DUHUM BITABI’IN KIBLETE BA’DIN WE LE’INI ETTEBA’TE ‘EHWA’EHUM MIN BA’DI MA XHA’EKE MINEL-’ILMI ‘INNEKE ‘IDHÆN LEMINE EDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 145).
EL-LEDHINE ‘ATEJNAHUMUL-KITABE JA’RIFUNEHU KEMA JA’RIFUNE ‘EBNA’EHUM WE ‘INNE FERIKÆN MINHUM LEJEKTUMUNEL-HEKKA WE HUM JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 146).
EL-HEKKU MIN RABBIKE FELA TEKUNENNE MINEL-MUMTERINE (EL-BEKAREH: 147).
WE LIKULLIN WIXHHETUN HUWE MUWELLIHA FASTEBIKUL-HAJRATI ‘EJNE MA TEKUNU JE’TI BIKUMU ELLAHU XHEMI’ÆN ‘INNALL-LLAHE ‘ALA KULLI SHEJ’IN KADIRUN (EL-BEKAREH: 148).
WE MIN HEJTHU HAREXHTE FEWELLI WEXHHEKE SHETREL-MESXHIDIL-HERAMI WE ‘INNEHU LELHEKKU MIN RABBIKE WE MALLAHU BIGAFILIN ‘AMMA TA’MELUNE (EL-BEKAREH: 149).
WE MIN HEJTHU HAREXHTE FEWELLI WEXHHEKE SHETREL-MESXHIDIL-HERAMI WE HEJTHU MA KUNTUM FEWELLU WUXHUHEKUM SHETREHU LI’ELLA JEKUNE LILNNASI ‘ALEJKUM HUXHXHETUN ‘ILLAL-LEDHINE DHELEMU MINHUM FELA TEHSHEWHUM WE EHSHEWNI WE LI’ETIMME NI’METI ‘ALEJKUM WE LE’ALLEKUM TEHTEDUNE (EL-BEKAREH: 150).
KEMA ‘ERSELNA FIKUM RESULÆN MINKUM JETLU ‘ALEJKUM ‘AJATINA WE JUZEKKIKUM WE JU’ALLIMUKUMUL-KITABE WEL-HIKMETE WE JU’ALLIMUKUM MA LEM TEKUNU TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 151).
FADHKURUNI ‘EDHKURKUM WE ESHKURU LI WE LA TEKFURUNI (EL-BEKAREH: 152).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU ESTA’INU BIS-SEBRI WE ES-SELÆTI ‘INNALL-LLAHE ME’A ES-SABIRINE (EL-BEKAREH: 153).
WE LA TEKULU LIMEN JUKTELU FI SEBILI ELLAHI ‘EMWATUN BEL ‘EHJA’UN WE LEKIN LA TESH’URUNE (EL-BEKAREH: 154).
WE LENEBLUWENNEKUM BISHEJ’IN MINEL-HAWFI WEL-XHU’I WE NEKSIN MINEL-’EMWLI WEL-’ENFUSI WE ETH-THEMERATI WE BESHSHIRI ES-SABIRINE (EL-BEKAREH: 155).
EL-LEDHINE ‘IDHA ‘ESABET/HUM MUSIBETUN KALU ‘INNA LILLAHI WE ‘INNA ‘ILEJHI RAXHI’UNE (EL-BEKAREH: 156).
‘ULA’IKE ‘ALEJHIM SELEWATUN MIN RABBIHIM WE REHMETUN WE ‘ULA’IKE HUMUL-MUHTEDUNE (EL-BEKAREH: 157).
‘INNE ES-SEFA WEL-MERWETE MIN SHA’A’IRI ELLAHI FEMEN HEXHXHEL-BEJTE ‘EW A’TEMERE FELA XHUNAHE ‘ALEJHI ‘EN JETTEWWEFE BIHIMA WE MEN TETEWWE’A HAJRÆN FE’INNALL-LLAHE SHAKIRUN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 158).
‘INNEL-LEDHINE JEKTUMUNE MA ‘ENZELNA MINEL-BEJJINATI WEL-HUDA MIN BA’DI MA BEJJENNAHU LILNNASI FIL-KITABI ‘ULA’IKE JEL’ANUHUMU ELLAHU WE JEL’ANUHUMUL-LA’INUNE (EL-BEKAREH: 159).
‘ILLAL-LEDHINE TABU WE ‘ESLEHU WE BEJJENU FE’ULA’IKE ‘ETUBU ‘ALEJHIM WE ‘ENAT-TEWWABU ER-REHIMU (EL-BEKAREH: 160).
‘INNEL-LEDHINE KEFERU WE MATU WE HUM KUFFARUN ‘ULA’IKE ‘ALEJHIM LA’NETU ELLAHI WEL-MELA’IKETI WE EN-NASI ‘EXHMA’INE (EL-BEKAREH: 161).
HALIDINE FIHA LA JUHAFFEFU ‘ANHUMUL-’ADHABU WE LA HUM JUNDHERUNE (EL-BEKAREH: 162).
WE ‘ILEHUKUM ‘ILEHUN WAHIDUN LA ‘ILAHE ‘ILLA HUWE ER-REHMANU ER-REHIMU (EL-BEKAREH: 163).
‘INNE FI HALKI ES-SEMAWATI WEL-’ERDI WE EHTILAFIL-LEJLI WE EN-NEHARI WEL-FULKI ELLETI TEXHRI FIL-BEHRI BIMA JENFA’U EN-NASE WE MA ‘ENZELEL-LAHU MINE ES-SEMA’I MIN MA’IN FE’EHJA BIHIL-’ERDE BA’DE MEWTIHA WE BETHTHE FIHA MIN KULLI DABBETIN WE TESRIFI ER-RIJAHI WE ES-SEHABIL-MUSEHHARI BEJNE ES-SEMA’I WEL-’ERDI LE’AJATIN LIKAWMIN JA’KILUNE (EL-BEKAREH: 164).
WE MINE EN-NASI MEN JETTEHIDHU MIN DUNI ELLAHI ‘ENDADÆN JUHIBBUNEHUM KEHUBBI ELLAHI WEL-LEDHINE ‘AMENU ‘ESHEDDU HUBBÆN LILLAHI WE LEW JERAL-LEDHINE DHELEMU ‘IDH JEREWNEL-’ADHABE ‘ENNEL-KUWETE LILLAHI XHEMI’ÆN WE ‘ENNEL-LAHE SHEDIDUL-’ADHABI (EL-BEKAREH: 165).
‘IDH TEBERRE’EL-LEDHINE ETTUBI’U MINEL-LEDHINE ETTEBA’U WE RE’EWL-’ADHABE WE TEKATTE’AT BIHIMUL-’ESBABU (EL-BEKAREH: 166).
WE KALEL-LEDHINE ETTEBA’U LEW ‘ENNE LENA KERRETEN FENETEBERRE’E MINHUM KEMA TEBERRE’U MINNA KEDHALIKE JURIHIMU ELLAHU ‘A’MALEHUM HESERATIN ‘ALEJHIM WE MA HUM BIHARIXHINE MINE EN-NARI (EL-BEKAREH: 167).
JA ‘EJJUHA EN-NASU KULU MIMMA FIL-’ERDI HELALÆN TEJJIBÆN WE LA TETTEBI’U HUTUWATI ESH-SHEJTANI ‘INNEHU LEKUM ‘ADUWUN MUBIN (EL-BEKAREH: 168).
‘INNEMA JE’MURUKUM BIS-SU’I WEL-FEHSHA’I WE ‘EN TEKULU ‘ALA ELLAHI MA LA TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 169).
WE ‘IDHA KILE LEHUM ETTEBI’U MA ‘ENZELEL-LAHU KALU BEL NETTEBI’U MA ‘ELFEJNA ‘ALEJHI ‘ABA’ENA ‘EWELEW KANE ‘ABA’UUHUM LA JA’KILUNE SHEJ’ÆN WE LA JEHTEDUNE (EL-BEKAREH: 170).
WE METHELUL-LEDHINE KEFERU KEMETHELIL-LEDHI JEN’IKU BIMA LA JESMA’U ‘ILLA DU’A’EN WE NIDA’EN SUMMUN BUKMUN ‘UMJUN FEHUM LA JA’KILUNE (EL-BEKAREH: 171).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU KULU MIN TEJJIBATI MA REZEKNAKUM WE ESHKURU LILLAHI ‘IN KUNTUM ‘IJAHU TA’BUDUNE (EL-BEKAREH: 172).
‘INNEMA HERREME ‘ALEJKUMUL-MEJTETE WE ED-DEME WE LEHMEL-HINZIRI WE MA ‘UHILLE BIHI LIGAJRI ELLAHI FEMENI EDTURRE GAJRE BAGIN WE LA ‘ADIN FELA ‘ITHME ‘ALEJHI ‘INNALL-LLAHE GAFURUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 173).
‘INNEL-LEDHINE JEKTUMUNE MA ‘ENZELEL-LAHU MINEL-KITABI WE JESHTERUNE BIHI THEMENÆN KALILÆN ‘ULA’IKE MA JE’KULUNE FI BUTUNIHIM ‘ILLA EN-NARE WE LA JUKELLIMUHUMU ELLAHU JEWMEL-KIJAMETI WE LA JUZEKKIHIM WE LEHUM ‘ADHABUN ‘ELIMUN (EL-BEKAREH: 174).
‘ULA’IKEL-LEDHINE ESHTEREW ED-DELALETE BIL-HUDA WEL-’ADHABE BIL-MEGFIRETI FEMA ‘ESBEREHUM ‘ALA EN-NARI (EL-BEKAREH: 175).
DHALIKE BI’ENNEL-LAHE NEZZELEL-KITABE BIL-HEKKI WE ‘INNEL-LEDHINE EHTELEFU FIL-KITABI LEFI SHIKAKIN BA’IDIN (EL-BEKAREH: 176).
LEJSEL-BIRRE ‘EN TUWELLU WUXHUHEKUM KIBELEL-MESHRIKI WEL-MEGRIBI WE LEKINNEL-BIRRE MEN ‘AMENE BILLAHI WEL-JEWMIL-’AHIRI WEL-MELA’IKETI WEL-KITABI WE EN-NEBIJINE WE ‘ATAL-MALE ‘ALA HUBBIHI DHEWIL-KURBA WEL-JETAMA WEL-MESAKINE WE EBNE ES-SEBILI WE ES-SA’ILINE WE FI ER-RIKABI WE ‘EKAME ES-SELÆTE WE ‘ATA EZ-ZEKÆTE WEL-MUFUNE BI’AHDIHIM ‘IDHA ‘AHEDU WE ES-SABIRINE FIL-BE’SA’I WE ED-DERRA’I WE HINEL-BE’SI ‘ULA’IKEL-LEDHINE SEDEKU WE ‘ULA’IKE HUMUL-MUTTEKUNE (EL-BEKAREH: 177).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU KUTIBE ‘ALEJKUMUL-KISASU FIL-KATLAL-HURRU BIL-HURRI WEL-’ABDU BIL-’ABDI WEL-’UNTHA BIL-’UNTHA FEMEN ‘UFIJE LEHU MIN ‘EHIHI SHEJ’UN FE ETTIBA’UN BIL-MA’RUFI WE ‘EDA’UN ‘ILEJHI BI’IHSANIN DHALIKE TEHFIFUN MIN RABBIKUM WE REHMETUN FEMENI A’TEDA BA’DE DHALIKE FELEHU ‘ADHABUN ‘ELIMUN (EL-BEKAREH: 178).
WE LEKUM FIL-KISASI HEJÆTUN JA ‘ULIL-’ELBABI LE’ALLEKUM TETTEKUNE (EL-BEKAREH: 179).
KUTIBE ‘ALEJKUM ‘IDHA HEDERE ‘EHEDEKUMUL-MEWTU ‘IN TEREKE HAJRÆNL-WESIJETU LILWALIDEJNI WEL-’EKREBINE BIL-MA’RUFI HEKKÆN ‘ALEL-MUTTEKINE (EL-BEKAREH: 180).
FEMEN BEDDELEHU BA’DEMA SEMI’AHU FE’INNEMA ‘ITHMUHU ‘ALEL-LEDHINE JUBEDDILUNEHU ‘INNALL-LLAHE SEMI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 181).
FEMEN HAFE MIN MUSIN XHENEFÆN ‘EW ‘ITHMÆN FE’ESLEHE BEJNEHUM FELA ‘ITHME ‘ALEJHI ‘INNALL-LLAHE GAFURUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 182).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU KUTIBE ‘ALEJKUMU ES-SIJAMU KEMA KUTIBE ‘ALEL-LEDHINE MIN KABLIKUM LE’ALLEKUM TETTEKUNE (EL-BEKAREH: 183).
‘EJJAMÆN MA’DUDATIN FEMEN KANE MINKUM MERIDÆN ‘EW ‘ALA SEFERIN FA’IDDETUN MIN ‘EJJAMIN ‘UHARE WE ‘ALEL-LEDHINE JUTIKUNEHU FIDJETUN TA’AMU MISKININ FEMEN TETEWWE’A HAJRÆN FEHUWE HAJRUN LEHU WE ‘EN TESUMU HAJRUN LEKUM ‘IN KUNTUM TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 184).
SHEHRU REMEDANEL-LEDHI ‘UNZILE FIHIL-KUR’ANU HUDEN LILNNASI WE BEJJINATIN MINEL-HUDA WEL-FURKANI FEMEN SHEHIDE MINKUMU ESH-SHEHRE FELJESUMHU WE MEN KANE MERIDÆN ‘EW ‘ALA SEFERIN FA’IDDETUN MIN ‘EJJAMIN ‘UHARE JURIDU ELLAHU BIKUMUL-JUSRE WE LA JURIDU BIKUMUL-’USRE WE LITUKMILUL-’IDDETE WE LITUKEBBIRU ELLAHE ‘ALA MA HEDAKUM WE LE’ALLEKUM TESHKURUNE (EL-BEKAREH: 185).
WE ‘IDHA SE’ELEKE ‘IBADI ‘ANNI FE’INNI KARIBUN ‘UXHIBU DA’WETE ED-DA’I ‘IDHA DA’ANI FELJESTEXHIBU LI WE LIU’UMINU BI LE’ALLEHUM JERSHUDUNE (EL-BEKAREH: 186).
‘UHILLE LEKUM LEJLETE ES-SIJAMI ER-REFETHU ‘ILA NISA’IKUM HUNNE LIBASUN LEKUM WE ‘ENTUM LIBASUN LEHUNNE ‘ALIMEL-LAHU ‘ENNEKUM KUNTUM TEHTANUNE ‘ENFUSEKUM FETABE ‘ALEJKUM WE ‘AFA ‘ANKUM FAL’ANE BASHIRUHUNNE WE EBTEGU MA KETEBEL-LAHU LEKUM WE KULU WE ESHREBU HETTA JETEBEJJENE LEKUMUL-HAJTUL-’EBJEDU MINEL-HAJTIL-’ESWEDI MINEL-FEXHRI THUMME ‘ETIMMU ES-SIJAME ‘ILAL-LEJLI WE LA TUBASHIRUHUNNE WE ‘ENTUM ‘AKIFUNE FIL-MESAXHIDI TILKE HUDUDU ELLAHI FELA TEKREBUHA KEDHALIKE JUBEJJINU ELLAHU ‘AJATIHI LILNNASI LE’ALLEHUM JETTEKUNE (EL-BEKAREH: 187).
WE LA TE’KULU ‘EMWALEKUM BEJNEKUM BIL-BATILI WE TUDLU BIHA ‘ILAL-HUKKAMI LITE’KULU FERIKÆN MIN ‘EMWALI EN-NASI BIL-’ITHMI WE ‘ENTUM TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 188).
JES’ELUNEKE ‘ANIL-’EHILLETI KUL HIJE MEWAKITU LILNNASI WEL-HEXHXHI WE LEJSEL-BIRRU BI’EN TE’TUL-BUJUTE MIN DHUHURIHA WE LEKINNEL-BIRRE MENI ETTEKA WE ‘TUL-BUJUTE MIN ‘EBWABIHA WE ETTEKU ELLAHE LE’ALLEKUM TUFLIHUNE (EL-BEKAREH: 189).
WE KATILU FI SEBILI ELLAHIL-LEDHINE JUKATILUNEKUM WE LA TA’TEDU ‘INNALL-LLAHE LA JUHIBBUL-MU’TEDINE (EL-BEKAREH: 190).
WAKTULUHUM HEJTHU THEKIFTUMUHUM WE ‘EHRIXHUHUM MIN HEJTHU ‘EHREXHUKUM WEL-FITNETU ‘ESHEDDU MINEL-KATLI WE LA TUKATILUHUM ‘INDEL-MESXHIDIL-HERAMI HETTA JUKATILUKUM FIHI FE’IN KATELUKUM FAKTULUHUM KEDHALIKE XHEZA’UL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 191).
FE’INI ENTEHEW FE’INNALL-LLAHE GAFURUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 192).
WE KATILUHUM HETTA LA TEKUNE FITNETUN WE JEKUNE ED-DINU LILLAHI FE’INI ENTEHEW FELA ‘UDWANE ‘ILLA ‘ALA EDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 193).
ESH-SHEHRUL-HERAMU BISH-SHEHRIL-HERAMI WEL-HURUMATU KISASUN FEMENI A’TEDA ‘ALEJKUM FA’TEDU ‘ALEJHI BIMITHLI MA A’TEDA ‘ALEJKUM WE ETTEKU ELLAHE WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE ME’AL-MUTTEKINE (EL-BEKAREH: 194).
WE ‘ENFIKU FI SEBILI ELLAHI WE LA TULKU BI’EJDIKUM ‘ILAT-TEHLUKETI WE ‘EHSINU ‘INNALL-LLAHE JUHIBBUL-MUHSININE (EL-BEKAREH: 195).
WE ‘ETIMMUL-HEXHXHE WEL-’UMRETE LILLAHI FE’IN ‘UHSIRTUM FEMA ESTEJSERE MINEL-HEDJI WE LA TEHLIKU RU’USEKUM HETTA JEBLUGAL-HEDJU MEHILLEHU FEMEN KANE MINKUM MERIDÆN ‘EW BIHI ‘EDHEN MIN RE’SIHI FEFIDJETUN MIN SIJAMIN ‘EW SEDEKATIN ‘EW NUSUKIN FE’IDHA ‘EMINTUM FEMEN TEMETTE’A BIL-’UMRETI ‘ILAL-HEXHXHI FEMA ESTEJSERE MINEL-HEDJI FEMEN LEM JEXHID FESIJAMU THELATHETI ‘EJJAMIN FIL-HEXHXHI WE SEB’ATIN ‘IDHA REXHA’TUM TILKE ‘ASHERETUN KAMILETUN DHALIKE LIMEN LEM JEKUN ‘EHLUHU HADIRIL-MESXHIDIL-HERAMI WE ETTEKU ELLAHE WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE SHEDIDUL-’IKABI (EL-BEKAREH: 196).
EL-HEXHXHU ‘ESH/HURUN MA’LUMATUN FEMEN FEREDE FIHINNEL-HEXHXHE FELA REFETHE WE LA FUSUKA WE LA XHIDALE FIL-HEXHXHI WE MA TEF’ALU MIN HAJRIN JA’LEMHU ELLAHU WE TEZEWWEDU FE’INNE HAJRE EZ-ZADIT-TEKWA WE ETTEKUNI JA ‘ULIL-’ELBABI (EL-BEKAREH: 197).
LEJSE ‘ALEJKUM XHUNAHUN ‘EN TEBTEGU FEDLÆN MIN RABBIKUM FE’IDHA ‘EFEDTUM MIN ‘AREFATIN FADHKURU ELLAHE ‘INDEL-MESH’ARIL-HERAMI WE EDHKURUHU KEMA HEDAKUM WE ‘IN KUNTUM MIN KABLIHI LEMINE ED-DALLINE (EL-BEKAREH: 198).
THUMME ‘EFIDU MIN HEJTHU ‘EFADE EN-NASU WE ESTEGFIRU ELLAHE ‘INNALL-LLAHE GAFURUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 199).
FE’IDHA KADEJTUM MENASIKEKUM FADHKURU ELLAHE KEDHIKRIKUM ‘ABA’EKUM ‘EW ‘ESHEDDE DHIKRÆN FEMINE EN-NASI MEN JEKULU REBBENA ‘ATINA FI ED-DUNJA WE MA LEHU FIL-’AHIRETI MIN HALAKIN (EL-BEKAREH: 200).
WE MINHUM MEN JEKULU REBBENA ‘ATINA FI ED-DUNJA HESENETEN WE FIL-’AHIRETI HESENETEN WE KINA ‘ADHABE EN-NARI (EL-BEKAREH: 201).
‘ULA’IKE LEHUM NESIBUN MIMMA KESEBU WEL-LAHU SERI’UL-HISABI (EL-BEKAREH: 202).
WE EDHKURU ELLAHE FI ‘EJJAMIN MA’DUDATIN FEMEN TE’AXHXHELE FI JEWMEJNI FELA ‘ITHME ‘ALEJHI WE MEN TE’EHHARE FELA ‘ITHME ‘ALEJHI LIMENI ETTEKA WE ETTEKU ELLAHE WE A’LEMU ‘ENNEKUM ‘ILEJHI TUHSHERUNE (EL-BEKAREH: 203).
WE MINE EN-NASI MEN JU’XHIBUKE KAWLUHU FIL-HEJÆTI ED-DUNJA WE JUSH/HIDU ELLAHE ‘ALA MA FI KALBIHI WE HUWE ‘ELEDDUL-HISAMI (EL-BEKAREH: 204).
WE ‘IDHA TEWELLA SA’A FIL-’ERDI LIJUFSIDE FIHA WE JUHLIKEL-HERTHE WE EN-NESLE WEL-LAHU LA JUHIBBUL-FESADE (EL-BEKAREH: 205).
WE ‘IDHA KILE LEHU ETTEKI ELLAHE ‘EHADHET/HUL-’IZZETU BIL-’ITHMI FEHESBUHU XHEHENNEMU WE LEBI’SEL-MIHADU (EL-BEKAREH: 206).
WE MINE EN-NASI MEN JESHRI NEFSEHU EBTIGA’E MERDÆTI ELLAHI WEL-LAHU RE’UFUN BIL-’IBADI (EL-BEKAREH: 207).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU EDHULU FI ES-SILMI KAFFETEN WE LA TETTEBI’U HUTUWATI ESH-SHEJTANI ‘INNEHU LEKUM ‘ADUWUN MUBINUN (EL-BEKAREH: 208).
FE’IN ZELELTUM MIN BA’DI MA XHA’ETKUMUL-BEJJINATU FA’LEMU ‘ENNEL-LAHE ‘AZIZUN HEKIMUN (EL-BEKAREH: 209).
HEL JENDHURUNE ‘ILLA ‘EN JE’TIJEHUMU ELLAHU FI DHULELIN MINEL-GAMAMI WEL-MELA’IKETU WE KUDIJEL-’EMRU WE ‘ILA ELLAHI TURXHA’UL-’UMURU (EL-BEKAREH: 210).
SEL BENI ‘ISRA’ILE KEM ‘ATEJNAHUM MIN ‘AJETIN BEJJINETIN WE MEN JUBEDDIL NI’METEL-LAHI MIN BA’DI MA XHA’ET/HU FE’INNALL-LLAHE SHEDIDUL-’IKABI (EL-BEKAREH: 211).
ZUJJINE LILLEDHINE KEFERUL-HEJÆTU ED-DUNJA WE JESHARUNE MINEL-LEDHINE ‘AMENU WEL-LEDHINE ETTEKAW FEWKAHUM JEWMEL-KIJAMETI WEL-LAHU JERZUKU MEN JESHA’U BIGAJRI HISABIN (EL-BEKAREH: 212).
KANE EN-NASU ‘UMMETEN WAHIDETEN FEBE’ATHEL-LAHU EN-NEBIJINE MUBESHSHIRINE WE MUNDHIRINE WE ‘ENZELE ME’AHUMUL-KITABE BIL-HEKKI LIJEHKUME BEJNE EN-NASI FIMA EHTELEFU FIHI WE MA EHTELEFE FIHI ‘ILLAL-LEDHINE ‘UTUHU MIN BA’DI MA XHA’ET/HUMUL-BEJJINATU BEGJÆN BEJNEHUM FEHEDALLAHUL-LEDHINE ‘AMENU LIMA EHTELEFU FIHI MINEL-HEKKI BI’IDHNIHI WEL-LAHU JEHDI MEN JESHA’U ‘ILA SIRATIN MUSTEKIMIN (EL-BEKAREH: 213).
‘EM HESIBTUM ‘EN TEDHULUL-XHENNETE WE LEMMA JE’TIKUM METHELUL-LEDHINE HALEW MIN KABLIKUM MESSET/HUMUL-BE’SA’U WE ED-DERRA’U WE ZULZILU HETTA JEKULE ER-RESULU WEL-LEDHINE ‘AMENU ME’AHU META NESRU ELLAHI ‘ELA ‘INNE NESREL-LAHI KARIBUN (EL-BEKAREH: 214).
JES’ELUNEKE MADHA JUNFIKUNE KUL MA ‘ENFEKTUM MIN HAJRIN FELILWALIDEJNI WEL-’EKREBINE WEL-JETAMA WEL-MESAKINI WE EBNI ES-SEBILI WE MA TEF’ALU MIN HAJRIN FE’INNALL-LLAHE BIHI ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 215).
KUTIBE ‘ALEJKUMUL-KITALU WE HUWE KURHUN LEKUM WE ‘ASA ‘EN TEKREHU SHEJ’ÆN WE HUWE HAJRUN LEKUM WE ‘ASA ‘EN TUHIBBU SHEJ’ÆN WE HUWE SHERRUN LEKUM WEL-LAHU JA’LEMU WE ‘ENTUM LA TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 216).
JES’ELUNEKE ‘ANI ESH-SHEHRIL-HERAMI KITALIN FIHI KUL KITALUN FIHI KEBIRUN WE SEDDUN ‘AN SEBILI ELLAHI WE KUFRUN BIHI WEL-MESXHIDIL-HERAMI WE ‘IHRAXHU ‘EHLIHI MINHU ‘EKBERU ‘INDEL-LAHI WEL-FITNETU ‘EKBERU MINEL-KATLI WE LA JEZALUNE JUKATILUNEKUM HETTA JERUDDUKUM ‘AN DINIKUM ‘INI ESTETA’U WE MEN JERTEDID MINKUM ‘AN DINIHI FEJEMUT WE HUWE KAFIRUN FE’ULA’IKE HEBITET ‘A’MALUHUM FI ED-DUNJA WEL-’AHIRETI WE ‘ULA’IKE ‘ESHABU EN-NARI HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 217).
‘INNEL-LEDHINE ‘AMENU WEL-LEDHINE HAXHERU WE XHAHEDU FI SEBILI ELLAHI ‘ULA’IKE JERXHUNE REHMETEL-LAHI WEL-LAHU GAFURUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 218).
JES’ELUNEKE ‘ANIL-HAMRI WEL-MEJSIRI KUL FIHIMA ‘ITHMUN KEBIRUN WE MENAFI’U LILNNASI WE ‘ITHMUHUMA ‘EKBERU MIN NEF’IHIMA WE JES’ELUNEKE MADHA JUNFIKUNE KULIL-’AFWE KEDHALIKE JUBEJJINU ELLAHU LEKUMUL-’AJATI LE’ALLEKUM TETEFEKKERUNE (EL-BEKAREH: 219).
FI ED-DUNJA WEL-’AHIRETI WE JES’ELUNEKE ‘ANIL-JETAMA KUL ‘ISLAHUN LEHUM HAJRUN WE ‘IN TUHALITUHUM FE’IHWANUKUM WEL-LAHU JA’LEMUL-MUFSIDE MINEL-MUSLIHI WE LEW SHA’EL-LAHU LE’A’NETEKUM ‘INNALL-LLAHE ‘AZIZUN HEKIMUN (EL-BEKAREH: 220).
WE LA TENKIHUL-MUSHRIKATI HETTA JU’UMINNE WE LE’EMETUN MU’UMINETUN HAJRUN MIN MUSHRIKETIN WE LEW ‘A’XHEBETKUM WE LA TUNKIHUL-MUSHRIKINE HETTA JU’UMINU WE LE’ABDUN MU’UMINUN HAJRUN MIN MUSHRIKIN WE LEW ‘A’XHEBEKUM ‘ULA’IKE JED’UNE ‘ILA EN-NARI WEL-LAHU JED’U ‘ILAL-XHENNETI WEL-MEGFIRETI BI’IDHNIHI WE JUBEJJINU ‘AJATIHI LILNNASI LE’ALLEHUM JETEDHEKKERUNE (EL-BEKAREH: 221).
WE JES’ELUNEKE ‘ANIL-MEHIDI KUL HUWE ‘EDHEN FA’TEZILU EN-NISA’ FIL-MEHIDI WE LA TEKREBUHUNNE HETTA JETHURNE FE’IDHA TETEHHERNE FE’TUHUNNE MIN HEJTHU ‘EMEREKUMU ELLAHU ‘INNALL-LLAHE JUHIBBUT-TEWWABINE WE JUHIBBUL-MUTETEHHIRINE (EL-BEKAREH: 222).
NISA’UUKUM HERTHUN LEKUM FE’TU HERTHEKUM ‘ENNA SHI’TUM WE KADDIMU LI’NFUSIKUM WE ETTEKU ELLAHE WE A’LEMU ‘ENNEKUM MULAKUHU WE BESHSHIRIL-MU’UMININE (EL-BEKAREH: 223).
WE LA TEXH’ALU ELLAHE ‘URDETEN LI’JMANIKUM ‘EN TEBERRU WE TETTEKU WE TUSLIHU BEJNE EN-NASI WEL-LAHU SEMI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 224).
LA JU’UAHIDHUKUMU ELLAHU BIL-LEGWI FI ‘EJMANIKUM WE LEKIN JU’UAHIDHUKUM BIMA KESEBET KULUBUKUM WEL-LAHU GAFURUN HELIMUN (EL-BEKAREH: 225).
LILLEDHINE JU’ULUNE MIN NISA’IHIM TEREBBUSU ‘ERBE’ATI ‘ESH/HURIN FE’IN FA’U FE’INNALL-LLAHE GAFURUN REHIMUN (EL-BEKAREH: 226).
WE ‘IN ‘AZEMUT-TELAKA FE’INNALL-LLAHE SEMI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 227).
WEL-MUTELLEKATU JETEREBBESNE BI’ENFUSIHINNE THELATHETE KURU’IN WE LA JEHILLU LEHUNNE ‘EN JEKTUMNE MA HALEKAL-LAHU FI ‘ERHAMIHINNE ‘IN KUNNE JU’UMINNE BILLAHI WEL-JEWMIL-’AHIRI WE BU’ULETUHUNNE ‘EHEKKU BIREDDIHINNE FI DHALIKE ‘IN ‘ERADU ‘ISLAHÆN WE LEHUNNE MITHLUL-LEDHI ‘ALEJHINNE BIL-MA’RUFI WE LILRRIXHALI ‘ALEJHINNE DEREXHETUN WEL-LAHU ‘AZIZUN HEKIMUN (EL-BEKAREH: 228).
ET-TELAKU MERRETANI FE’IMSAKUN BIMA’RUFIN ‘EW TESRIHUN BI’IHSANIN WE LA JEHILLU LEKUM ‘EN TE’HUDHU MIMMA ‘ATEJTUMUHUNNE SHEJ’ÆN ‘ILLA ‘EN JEHAFA ‘ELLA JUKIMA HUDUDEL-LAHI FE’IN HIFTUM ‘ELLA JUKIMA HUDUDEL-LAHI FELA XHUNAHE ‘ALEJHIMA FIMA EFTEDET BIHI TILKE HUDUDU ELLAHI FELA TA’TEDUHA WE MEN JETE’ADDE HUDUDEL-LAHI FE’ULA’IKE HUMU EDH-DHALIMUNE (EL-BEKAREH: 229).
FE’IN TELLEKAHA FELA TEHILLU LEHU MIN BA’DU HETTA TENKIHE ZEWXHÆN GAJREHU FE’IN TELLEKAHA FELA XHUNAHE ‘ALEJHIMA ‘EN JETERAXHA’A ‘IN DHENNA ‘EN JUKIMA HUDUDEL-LAHI WE TILKE HUDUDU ELLAHI JUBEJJINUHA LIKAWMIN JA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 230).
WE ‘IDHA TELLEKTUMU EN-NISA’ FEBELEGNE ‘EXHELEHUNNE FE’EMSIKUHUNNE BIMA’RUFIN ‘EW SERRIHUHUNNE BIMA’RUFIN WE LA TUMSIKUHUNNE DIRARÆN LITA’TEDU WE MEN JEF’AL DHALIKE FEKAD DHELEME NEFSEHU WE LA TETTEHIDHU ‘AJATI ELLAHI HUZUEN WE EDHKURU NI’METEL-LAHI ‘ALEJKUM WE MA ‘ENZELE ‘ALEJKUM MINEL-KITABI WEL-HIKMETI JA’IDHUKUM BIHI WE ETTEKU ELLAHE WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE BIKULLI SHEJ’IN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 231).
WE ‘IDHA TELLEKTUMU EN-NISA’ FEBELEGNE ‘EXHELEHUNNE FELA TA’DULUHUNNE ‘EN JENKIHNE ‘EZWAXHEHUNNE ‘IDHA TERADEW BEJNEHUM BIL-MA’RUFI DHALIKE JU’ADHU BIHI MEN KANE MINKUM JU’UMINU BILLAHI WEL-JEWMIL-’AHIRI DHALIKUM ‘EZKA LEKUM WE ‘ETHERU WEL-LAHU JA’LEMU WE ‘ENTUM LA TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 232).
WEL-WALIDATU JURDI’NE ‘EWLADEHUNNE HEWLEJNI KAMILEJNI LIMEN ‘ERADE ‘EN JUTIMME ER-REDA’ATE WE ‘ALEL-MEWLUDI LEHU RIZKUHUNNE WE KISWETUHUNNE BIL-MA’RUFI LA TUKELLEFU NEFSUN ‘ILLA WUS’AHA LA TUDARRE WE E-DETUN BIWELEDIHA WE LA MEWLUDUN LEHU BIWELEDIHI WE ‘ALEL-WARITHI MITHLU DHALIKE FE’IN ‘ERADA FISALÆN ‘AN TERADIN MINHUMA WE TESHAWURIN FELA XHUNAHE ‘ALEJHIMA WE ‘IN ‘EREDTUM ‘EN TESTERDI’U ‘EWLADEKUM FELA XHUNAHE ‘ALEJKUM ‘IDHA SELLEMTUM MA ‘ATEJTUM BIL-MA’RUFI WE ETTEKU ELLAHE WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE BIMA TA’MELUNE BESIRUN (EL-BEKAREH: 233).
WEL-LEDHINE JUTEWEFFEWNE MINKUM WE JEDHERUNE ‘EZWAXHÆN JETEREBBESNE BI’ENFUSIHINNE ‘ERBE’ATE ‘ESH/HURIN WE ‘ASHRÆN FE’IDHA BELEGNE ‘EXHELEHUNNE FELA XHUNAHE ‘ALEJKUM FIMA FE’ALNE FI ‘ENFUSIHINNE BIL-MA’RUFI WEL-LAHU BIMA TA’MELUNE HABIRUN (EL-BEKAREH: 234).
WE LA XHUNAHE ‘ALEJKUM FIMA ‘ARREDTUM BIHI MIN HITBETI EN-NISA’ ‘EW ‘EKNENTUM FI ‘ENFUSIKUM ‘ALIMEL-LAHU ‘ENNEKUM SETEDHKURUNEHUNNE WE LEKIN LA TUWA’IDUHUNNE SIRRÆN ‘ILLA ‘EN TEKULU KAWLÆN MA’RUFÆN WE LA TA’ZIMU ‘UKDETE EN-NIKAHI HETTA JEBLUGAL-KITABU ‘EXHELEHU WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE JA’LEMU MA FI ‘ENFUSIKUM FAHDHERUHU WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE GAFURUN HELIMUN (EL-BEKAREH: 235).
LA XHUNAHE ‘ALEJKUM ‘IN TELLEKTUMU EN-NISA’ MA LEM TEMESSUHUNNE ‘EW TEFRIDU LEHUNNE FERIDETEN WE METTI’UHUNNE ‘ALEL-MUSI’I KADERUHU WE ‘ALEL-MUKTIRI KADERUHU META’ÆN BIL-MA’RUFI HEKKÆN ‘ALEL-MUHSININE (EL-BEKAREH: 236).
WE ‘IN TELLEKTUMUHUNNE MIN KABLI ‘EN TEMESSUHUNNE WE KAD FEREDTUM LEHUNNE FERIDETEN FENISFU MA FEREDTUM ‘ILLA ‘EN JA’FUNE ‘EW JA’FUWEL-LEDHI BIJEDIHI ‘UKDETU EN-NIKAHI WE ‘EN TA’FU ‘EKREBU LILTTEKWA WE LA TENSEWL-FEDLE BEJNEKUM ‘INNALL-LLAHE BIMA TA’MELUNE BESIRUN (EL-BEKAREH: 237).
HAFIDHU ‘ALA ES-SELEWATI WE ES-SELÆTIL-WUSTA WE KUMU LILLAHI KANITINE (EL-BEKAREH: 238).
FE’IN HIFTUM FERIXHALÆN ‘EW RUKBANÆN FE’IDHA ‘EMINTUM FADHKURU ELLAHE KEMA ‘ALLEMEKUM MA LEM TEKUNU TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 239).
WEL-LEDHINE JUTEWEFFEWNE MINKUM WE JEDHERUNE ‘EZWAXHÆN WESIJETEN LI’ZWAXHIHIM META’ÆN ‘ILAL-HEWLI GAJRE ‘IHRAXHIN FE’IN HAREXHNE FELA XHUNAHE ‘ALEJKUM FI MA FE’ALNE FI ‘ENFUSIHINNE MIN MA’RUFIN WEL-LAHU ‘AZIZUN HEKIMUN (EL-BEKAREH: 240).
WE LILMUTELLEKATI META’UN BIL-MA’RUFI HEKKÆN ‘ALEL-MUTTEKINE (EL-BEKAREH: 241).
KEDHALIKE JUBEJJINU ELLAHU LEKUM ‘AJATIHI LE’ALLEKUM TA’KILUNE (EL-BEKAREH: 242).
‘ELEM TERE ‘ILAL-LEDHINE HAREXHU MIN DIJARIHIM WE HUM ‘ULUFUN HEDHEREL-MEWTI FEKALE LEHUMU ELLAHU MUTU THUMME ‘EHJAHUM ‘INNALL-LLAHE LEDHU FEDLIN ‘ALA EN-NASI WE LEKINNE ‘EKTHERE EN-NASI LA JESHKURUNE (EL-BEKAREH: 243).
WE KATILU FI SEBILI ELLAHI WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE SEMI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 244).
MEN DHAL-LEDHI JUKRIDU ELLAHE KARDÆN HESENÆN FEJUDA’IFEHU LEHU ‘ED’AFÆN KETHIRETEN WEL-LAHU JEKBIDU WE JEBSUTU WE ‘ILEJHI TURXHA’UNE (EL-BEKAREH: 245).
‘ELEM TERE ‘ILAL-MELE’I MIN BENI ‘ISRA’ILE MIN BA’DI MUSA ‘IDH KALU LINEBIJIN LEHUM EB’ATH LENA MELIKÆN NUKATIL FI SEBILI ELLAHI KALE HEL ‘ASEJTUM ‘IN KUTIBE ‘ALEJKUMUL-KITALU ‘ELLA TUKATILU KALU WE MA LENA ‘ELLA NUKATILE FI SEBILI ELLAHI WE KAD ‘UHRIXHNA MIN DIJARINA WE ‘EBNA’INA FELEMMA KUTIBE ‘ALEJHIMUL-KITALU TEWELLEW ‘ILLA KALILÆN MINHUM WEL-LAHU ‘ALIMUN BIDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 246).
WE KALE LEHUM NEBIJUHUM ‘INNALL-LLAHE KAD BE’ATHE LEKUM TALUTE MELIKÆN KALU ‘ENNA JEKUNU LEHUL-MULKU ‘ALEJNA WE NEHNU ‘EHEKKU BIL-MULKI MINHU WE LEM JU’UTE SE’ATEN MINEL-MALI KALE ‘INNALL-LLAHE ESTEFAHU ‘ALEJKUM WE ZADEHU BESTETEN FIL-’ILMI WEL-XHISMI WEL-LAHU JU’UTI MULKEHU MEN JESHA’U WEL-LAHU WASI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 247).
WE KALE LEHUM NEBIJUHUM ‘INNE ‘AJETE MULKIHI ‘EN JE’TIJEKUMUT-TABUTU FIHI SEKINETUN MIN RABBIKUM WE BEKIJETUN MIMMA TEREKE ‘ALU MUSA WE ‘ALU HARUNE TEHMILUHUL-MELA’IKETU ‘INNE FI DHALIKE LE’AJETEN LEKUM ‘IN KUNTUM MU’UMININE (EL-BEKAREH: 248).
FELEMMA FESELE TALUTU BIL-XHUNUDI KALE ‘INNALL-LLAHE MUBTELIKUM BINEHERIN FEMEN SHERIBE MINHU FELEJSE MINNI WE MEN LEM JET’AMHU FE’INNEHU MINNI ‘ILLA MENI EGTEREFE GURFETEN BIJEDIHI FESHERIBU MINHU ‘ILLA KALILÆN MINHUM FELEMMA XHAWEZEHU HUWE WEL-LEDHINE ‘AMENU ME’AHU KALU LA TAKATE LENAL-JEWME BIXHALUTE WE XHUNUDIHI KALEL-LEDHINE JEDHUNNUNE ‘ENNEHUM MULAKU ELLAHI KEM MIN FI’ETIN KALILETIN GALEBET FI’ETEN KETHIRETEN BI’IDHNI ELLAHI WEL-LAHU ME’A ES-SABIRINE (EL-BEKAREH: 249).
WE LEMMA BEREZU LIXHALUTE WE XHUNUDIHI KALU REBBENA ‘EFRIG ‘ALEJNA SEBRÆN WE THEBBIT ‘EKDAMENA WE ENSURNA ‘ALEL-KAWMIL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 250).
FEHEZEMUHUM BI’IDHNI ELLAHI WE KATELE DAWUDU XHALUTE WE ‘ATAHU ELLAHUL-MULKE WEL-HIKMETE WE ‘ALLEMEHU MIMMA JESHA’U WE LEWLA DEF’U ELLAHI EN-NASE BA’DEHUM BIBA’DIN LEFESEDETIL-’ERDU WE LEKINNALL-LLAHE DHU FEDLIN ‘ALEL-’ALEMINE (EL-BEKAREH: 251).
TILKE ‘AJATU ELLAHI NETLUHA ‘ALEJKE BIL-HEKKI WE ‘INNEKE LEMINEL-MURSELINE (EL-BEKAREH: 252).
TILKE ER-RUSULU FEDDELNA BA’DEHUM ‘ALA BA’DIN MINHUM MEN KELLEMEL-LAHU WE REFE’A BA’DEHUM DEREXHATIN WE ‘ATEJNA ‘ISA EBNE MERJEMEL-BEJJINATI WE ‘EJJEDNAHU BIRUHIL-KUDUSI WE LEW SHA’EL-LAHU MA EKTETELEL-LEDHINE MIN BA’DIHIM MIN BA’DI MA XHA’ET/HUMUL-BEJJINATU WE LEKINI EHTELEFU FEMINHUM MEN ‘AMENE WE MINHUM MEN KEFERE WE LEW SHA’EL-LAHU MA EKTETELU WE LEKINNALL-LLAHE JEF’ALU MA JURIDU (EL-BEKAREH: 253).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU ‘ENFIKU MIMMA REZEKNAKUM MIN KABLI ‘EN JE’TIJE JEWMUN LA BEJ’UN FIHI WE LA HULLETUN WE LA SHEFA’ATUN WEL-KAFIRUNE HUMU EDH-DHALIMUNE (EL-BEKAREH: 254).
ELLAHU LA ‘ILAHE ‘ILLA HUWEL-HEJJUL-KAJJUMU LA TE’HUDHUHU SINETUN WE LA NEWMUN LEHU MA FI ES-SEMAWATI WE MA FIL-’ERDI MEN DHAL-LEDHI JESHFA’U ‘INDEHU ‘ILLA BI’IDHNIHI JA’LEMU MA BEJNE ‘EJDIHIM WE MA HALFEHUM WE LA JUHITUNE BISHEJ’IN MIN ‘ILMIHI ‘ILLA BIMA SHA’E WESI’A KURSIJUHU ES-SEMAWATI WEL-’ERDE WE LA JE’UDUHU HIFDHUHUMA WE HUWEL-’ALIJUL-’ADHIMU (EL-BEKAREH: 255).
LA ‘IKRAHE FI ED-DINI KAD TEBEJJENE ER-RUSHDU MINEL-GAJJI FEMEN JEKFUR BIT-TAGUTI WE JU’UMIN BILLAHI FEKADI ESTEMSEKE BIL-’URWETIL-WUTHKA LA ENFISAME LEHA WEL-LAHU SEMI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 256).
ELLAHU WE LIJUL-LEDHINE ‘AMENU JUHRIXHUHUM MINE EDH-DHULUMATI ‘ILA EN-NUR WEL-LEDHINE KEFERU ‘EWLIJA’UUHUMUT-TAGUTU JUHRIXHUNEHUM MINE EN-NUR ‘ILA EDH-DHULUMATI ‘ULA’IKE ‘ESHABU EN-NARI HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 257).
‘ELEM TERE ‘ILAL-LEDHI HAXHXHE ‘IBRAHIME FI RABBIHI ‘EN ‘ATAHU ELLAHUL-MULKE ‘IDH KALE ‘IBRAHIMU RABBIL-LEDHI JUHJI WE JUMITU KALE ‘ENA ‘UHJI WE ‘UMITU KALE ‘IBRAHIMU FE’INNALL-LLAHE JE’TI BISH-SHEMSI MINEL-MESHRIKI FE’TI BIHA MINEL-MEGRIBI FEBUHITEL-LEDHI KEFERE WEL-LAHU LA JEHDIL-KAWME EDH-DHALIMINE (EL-BEKAREH: 258).
‘EW KALLEDHI MERRE ‘ALA KARJETIN WE HIJE HAWIJETUN ‘ALA ‘URUSHIHA KALE ‘ENNA JUHJI HEDHIHI ELLAHU BA’DE MEWTIHA FE’EMATEHU ELLAHU MIA’ETE ‘AMIN THUMME BE’ATHEHU KALE KEM LEBITHTE KALE LEBITHTU JEWMÆN ‘EW BA’DE JEWMIN KALE BEL LEBITHTE MIA’ETE ‘AMIN FANDHUR ‘ILA TA’AMIKE WE SHERABIKE LEM JETESENNEH WE ENDHUR ‘ILA HIMARIKE WE LINEXH’ALEKE ‘AJETEN LILNNASI WE ENDHUR ‘ILAL-’IDHAMI KEJFE NUNSHIZUHA THUMME NEKSUHA LEHMÆN FELEMMA TEBEJJENE LEHU KALE ‘A’LEMU ‘ENNEL-LAHE ‘ALA KULLI SHEJ’IN KADIRUN (EL-BEKAREH: 259).
WE ‘IDH KALE ‘IBRAHIMU RABBI ‘ERINI KEJFE TUHJIL-MEWTA KALE ‘EWELEM TU’UMIN KALE BELA WE LEKIN LIJETME’INNE KALBI KALE FEHUDH ‘ERBE’ATEN MINET-TEJRI FESURHUNNE ‘ILEJKE THUMME EXH’AL ‘ALA KULLI XHEBELIN MINHUNNE XHUZ’ÆN THUMME ED’UHUNNE JE’TINEKE SA’JÆN WE A’LEM ‘ENNEL-LAHE ‘AZIZUN HEKIMUN (EL-BEKAREH: 260).
METHELUL-LEDHINE JUNFIKUNE ‘EMWALEHUM FI SEBILI ELLAHI KEMETHELI HEBBETIN ‘ENBETET SEB’A SENABILE FI KULLI SUNBULETIN MIA’ETU HEBBETIN WEL-LAHU JUDA’IFU LIMEN JESHA’U WEL-LAHU WASI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 261).
EL-LEDHINE JUNFIKUNE ‘EMWALEHUM FI SEBILI ELLAHI THUMME LA JUTBI’UNE MA ‘ENFEKU MENNÆN WE LA ‘EDHEN LEHUM ‘EXHRUHUM ‘INDE RABBIHIM WE LA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-BEKAREH: 262).
KAWLUN MA’RUFUN WE MEGFIRETUN HAJRUN MIN SEDEKATIN JETBA’UHA ‘EDHEN WEL-LAHU GANIJUN HELIMUN (EL-BEKAREH: 263).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU LA TUBTILU SEDEKATIKUM BIL-MENNI WEL-’EDHA KALLEDHI JUNFIKU MALEHU RI’A’E EN-NASI WE LA JU’UMINU BILLAHI WEL-JEWMIL-’AHIRI FEMETHELUHU KEMETHELI SEFWANIN ‘ALEJHI TURABUN FE’ESABEHU WE EBILUN FETEREKEHU SELDÆN LA JEKDIRUNE ‘ALA SHEJ’IN MIMMA KESEBU WEL-LAHU LA JEHDIL-KAWMEL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 264).
WE METHELUL-LEDHINE JUNFIKUNE ‘EMWALEHUMU EBTIGA’E MERDÆTI ELLAHI WE TETHBITÆN MIN ‘ENFUSIHIM KEMETHELI XHENNETIN BIREBWETIN ‘ESABEHA WE EBILUN FE’ATET ‘UKULEHA DI’FEJNI FE’IN LEM JUSIBHA WE EBILUN FETELLUN WEL-LAHU BIMA TA’MELUNE BESIRUN (EL-BEKAREH: 265).
‘EJEWEDDU ‘EHEDUKUM ‘EN TEKUNE LEHU XHENNETUN MIN NEHILIN WE ‘A’NABIN TEXHRI MIN TEHTIHAL-’ENHARU LEHU FIHA MIN KULLI ETH-THEMERATI WE ‘ESABEHUL-KIBERU WE LEHU DHURRIJETUN DU’AFA’U FE’ESABEHA ‘I’SARUN FIHI NARUN FAHTEREKAT KEDHALIKE JUBEJJINU ELLAHU LEKUMUL-’AJATI LE’ALLEKUM TETEFEKKERUNE (EL-BEKAREH: 266).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU ‘ENFIKU MIN TEJJIBATI MA KESEBTUM WE MIMMA ‘EHREXHNA LEKUM MINEL-’ERDI WE LA TEJEMMEMUL-HABITHE MINHU TUNFIKUNE WE LESTUM BI’AHIDHIHI ‘ILLA ‘EN TUGMIDU FIHI WE A’LEMU ‘ENNEL-LAHE GANIJUN HEMIDUN (EL-BEKAREH: 267).
ESH-SHEJTANU JA’IDUKUMUL-FEKRE WE JE’MURUKUM BIL-FEHSHA’I WEL-LAHU JA’IDUKUM MEGFIRETEN MINHU WE FEDLÆN WEL-LAHU WASI’UN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 268).
JU’UTIL-HIKMETE MEN JESHA’U WE MEN JU’UTEL-HIKMETE FEKAD ‘UTIJE HAJRÆN KETHIRÆN WE MA JEDHDHEKKERU ‘ILLA ‘ULUL-’ELBABI (EL-BEKAREH: 269).
WE MA ‘ENFEKTUM MIN NEFEKATIN ‘EW NEDHERTUM MIN NEDHRIN FE’INNALL-LLAHE JA’LEMUHU WE MA LILDHDHALIMINE MIN ‘ENSARIN (EL-BEKAREH: 270).
‘IN TUBDU ES-SEDEKATI FENI’IMMA HIJE WE ‘IN TUHFUHA WE TU’UTUHAL-FUKARA’E FEHUWE HAJRUN LEKUM WE JUKEFFIRU ‘ANKUM MIN SEJJI’ATIKUM WEL-LAHU BIMA TA’MELUNE HABIRUN (EL-BEKAREH: 271).
LEJSE ‘ALEJKE HUDAHUM WE LEKINNALL-LLAHE JEHDI MEN JESHA’U WE MA TUNFIKU MIN HAJRIN FELI’ENFUSIKUM WE MA TUNFIKUNE ‘ILLA EBTIGA’E WEXHHI ELLAHI WE MA TUNFIKU MIN HAJRIN JUWEFFE ‘ILEJKUM WE ‘ENTUM LA TUDHLEMUNE (EL-BEKAREH: 272).
LILFUKARA’IL-LEDHINE ‘UHSIRU FI SEBILI ELLAHI LA JESTETI’UNE DERBÆN FIL-’ERDI JEHSEBUHUMUL-XHAHILU ‘EGNIJA’E MINET-TE’AFFUFI TA’RIFUHUM BISIMAHUM LA JES’ELUNE EN-NASE ‘ILHAFÆN WE MA TUNFIKU MIN HAJRIN FE’INNALL-LLAHE BIHI ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 273).
EL-LEDHINE JUNFIKUNE ‘EMWALEHUM BIL-LEJLI WE EN-NEHARI SIRRÆN WE ‘ALANIJETEN FELEHUM ‘EXHRUHUM ‘INDE RABBIHIM WE LA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-BEKAREH: 274).
EL-LEDHINE JE’KULUNE ER-RIBA LA JEKUMUNE ‘ILLA KEMA JEKUMUL-LEDHI JETEHABBETUHU ESH-SHEJTANU MINEL-MESSI DHALIKE BI’ENNEHUM KALU ‘INNEMAL-BEJ’U MITHLU ER-RIBA WE ‘EHELLEL-LAHUL-BEJ’A WE HERREME ER-RIBA FEMEN XHA’EHU MEW’IDHETUN MIN RABBIHI FANTEHA FELEHU MA SELEFE WE ‘EMRUHU ‘ILA ELLAHI WE MEN ‘ADE FE’ULA’IKE ‘ESHABU EN-NARI HUM FIHA HALIDUNE (EL-BEKAREH: 275).
JEMHEKU ELLAHU ER-RIBA WE JURBI ES-SEDEKATI WEL-LAHU LA JUHIBBU KULLE KEFFARIN ‘ETHIMIN (EL-BEKAREH: 276).
‘INNEL-LEDHINE ‘AMENU WE ‘AMILU ES-SALIHATI WE ‘EKAMU ES-SELÆTE WE ‘ATEW EZ-ZEKÆTE LEHUM ‘EXHRUHUM ‘INDE RABBIHIM WE LA HAWFUN ‘ALEJHIM WE LA HUM JEHZENUNE (EL-BEKAREH: 277).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU ETTEKU ELLAHE WE DHERU MA BEKIJE MINE ER-RIBA ‘IN KUNTUM MU’UMININE (EL-BEKAREH: 278).
FE’IN LEM TEF’ALU FE’DHENU BIHERBIN MINEL-LAHI WE RESULIHI WE ‘IN TUBTUM FELEKUM RU’USU ‘EMWALIKUM LA TEDHLIMUNE WE LA TUDHLEMUNE (EL-BEKAREH: 279).
WE ‘IN KANE DHU ‘USRETIN FENEDHIRETUN ‘ILA MEJSERETIN WE ‘EN TESEDDEKU HAJRUN LEKUM ‘IN KUNTUM TA’LEMUNE (EL-BEKAREH: 280).
WE ETTEKU JEWMÆN TURXHA’UNE FIHI ‘ILA ELLAHI THUMME TUWEFFA KULLU NEFSIN MA KESEBET WE HUM LA JUDHLEMUNE (EL-BEKAREH: 281).
JA ‘EJJUHAL-LEDHINE ‘AMENU ‘IDHA TEDAJENTUM BIDEJNIN ‘ILA ‘EXHELIN MUSEMMEN FAKTUBUHU WE LIEKTUB BEJNEKUM KATIBUN BIL-’ADLI WE LA JE’BE KATIBUN ‘EN JEKTUBE KEMA ‘ALLEMEHU ELLAHU FELJEKTUB WE LIUMLILIL-LEDHI ‘ALEJHIL-HEKKU WE LIETTEKI ELLAHE REBBEHU WE LA JEBHAS MINHU SHEJ’ÆN FE’IN KANEL-LEDHI ‘ALEJHIL-HEKKU SEFIHÆN ‘EW DA’IFÆN ‘EW LA JESTETI’U ‘EN JUMILLE HUWE FELJUMLIL WELIJUHU BIL-’ADLI WE ESTESH/HIDU SHEHIDEJNI MIN RIXHALIKUM FE’IN LEM JEKUNA REXHULEJNI FEREXHULUN WE EMRE’ETANI MIMMEN TERDEWNE MINE ESH-SHUHEDA’I ‘EN TEDILLE ‘IHDAHUMA FETUDHEKKIRE ‘IHDAHUMAL-’UHRA WE LA JE’BE ESH-SHUHEDA’U ‘IDHA MA DU’U WE LA TES’EMU ‘EN TEKTUBUHU SEGIRÆN ‘EW KEBIRÆN ‘ILA ‘EXHELIHI DHALIKUM ‘EKSETU ‘INDEL-LAHI WE ‘EKWEMU LILSHSHEHADETI WE ‘EDNA ‘ELLA TERTABU ‘ILLA ‘EN TEKUNE TIXHARETEN HADIRETEN TUDIRUNEHA BEJNEKUM FELEJSE ‘ALEJKUM XHUNAHUN ‘ELLA TEKTUBUHA WE ‘ESH/HIDU ‘IDHA TEBAJA’TUM WE LA JUDARRE KATIBUN WE LA SHEHIDUN WE ‘IN TEF’ALU FE’INNEHU FUSUKUN BIKUM WE ETTEKU ELLAHE WE JU’ALLIMUKUMU ELLAHU WEL-LAHU BIKULLI SHEJ’IN ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 282).
WE ‘IN KUNTUM ‘ALA SEFERIN WE LEM TXHIDU KATIBÆN FERIHANUN MEKBUDETUN FE’IN ‘EMINE BA’DUKUM BA’DÆN FELJU’UEDDIL-LEDHI E’UTUMINE ‘EMANETEHU WE LIETTEKI ELLAHE REBBEHU WE LA TEKTUMU ESH-SHEHADETE WE MEN JEKTUMHA FE’INNEHU ‘ATHIMUN KALBUHU WEL-LAHU BIMA TA’MELUNE ‘ALIMUN (EL-BEKAREH: 283).
LILLAHI MA FI ES-SEMAWATI WE MA FIL-’ERDI WE ‘IN TUBDU MA FI ‘ENFUSIKUM ‘EW TUHFUHU JUHASIBKUM BIHI ELLAHU FEJEGFIRU LIMEN JESHA’U WE JU’ADHDHIBU MEN JESHA’U WEL-LAHU ‘ALA KULLI SHEJ’IN KADIRUN (EL-BEKAREH: 284).
‘AMENE ER-RESULU BIMA ‘UNZILE ‘ILEJHI MIN RABBIHI WEL-MU’UMINUNE KULLUN ‘AMENE BILLAHI WE MELA’IKETIHI WE KUTUBIHI WE RUSULIHI LA NUFERRIKU BEJNE ‘EHEDIN MIN RUSULIHI WE KALU SEMI’NA WE ‘ETA’NA GUFRANEKE REBBENA WE ‘ILEJKEL-MESIRU (EL-BEKAREH: 285).
LA JUKELLIFU ELLAHU NEFSÆN ‘ILLA WUS’AHA LEHA MA KESEBET WE ‘ALEJHA MA EKTESEBET REBBENA LA TU’UAHIDHNA ‘IN NESINA ‘EW ‘EHTE’NA REBBENA WE LA TEHMIL ‘ALEJNA ‘ISRÆN KEMA HEMELTEHU ‘ALEL-LEDHINE MIN KABLINA REBBENA WE LA TUHEMMILNA MA LA TAKATE LENA BIHI WE A’FU ‘ANNA WE EGFIR LENA WE ERHEMNA ‘ENTE MEWLANA FANSURNA ‘ALEL-KAWMIL-KAFIRINE (EL-BEKAREH: 286).

Bismil-lahir Rrahmanir Rrahim
1. Elif, Lam, Mim. (Këto shkronja janë një nga mrekullitë e Kur’anit dhe vetëm Allahu e di kuptimin e tyre, e askush tjetër).
2. Ky është Libri (Kur’ani) mbi të cilin nuk ka asnjë dyshim, udhëheqje për El-Muttekunët (që janë njerëz të përkushtuar dhe besimtarë të drejtë të cilët i frikësohen shumë Allahut; të cilët përmbahen nga të gjitha llojet e gjynaheve dhe veprave të ulëta të cilat Ai i ka ndaluar dhe të cilët e duan shumë Allahun; të cilët veprojnë dhe zbatojnë të gjitha llojet e punëve të mira që Ai i ka urdhëruar; të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam në Një Zot të Vetëm).
3. Të cilët besojnë në Ghaib (të fshehtën e të panjohurën), kryejnë edhe faljen, dhe shpenzojnë nga gjithçka me të cilat Ne i kemi furnizuar (d.m.th. japin Zekat, shpenzojnë për veten e tyre, për prindërit, për fëmijët, për gratë e tyre, japin edhe sadaka - lëmoshë për të varfrit, japin për Xhihad - në luftën për Çështjen e Allahut, etj).
4. Dhe të cilët besojnë në atë (Kur’an dhe në Sunnet) që të është zbritur ty (O Muhammed) dhe në çfarë janë zbritur para teje (Librat e Parë si Teurati, Inxhili etj), si dhe që besojnë me bindje në Botën e Përtejme (Ringjalljen, shpërblimin për veprat e mira e të këqia, Xhennetin dhe Xhehenemin etj).
5. Ata udhëhiqen në Rrugë të Vërtetë nga Zoti i tyre dhe ata janë më të suksesshmit.
6. Në të vërtetë, për ata që nuk besojnë është njësoj nëse ti (O Muhammed) i këshillon apo nuk i këshillon, ata nuk do të besojnë.
7. Allahu ka vulosur zemrat dhe dëgjimin e tyre (kështu që ata janë të përjashtuar për të pranuar udhëzimin e Allahut) dhe në sy kanë perde (e nuk shohin). Për ta do të ketë ndëshkim të madh.
8. Ndërsa ka edhe njerëz (hipokritë me dy fytyra) të cilët thonë: “Ne besojmë në Allahun dhe në Ditën e Fundit”, ndërsa në të vërtetë ata nuk besojnë.
9. Ata mendojnë të mashtrojnë Allahun dhe ata që besojnë, ndërsa në të vërtetë ata vetëm se mashtrojnë vetveten dhe nuk e marrin vesh.
10. Në zemrat e tyre ka sëmundje (dyshimi dhe hipokrizie), ndërkohë që Allahu ua ka shtuar edhe më shumë sëmundjen. Për ta do të ketë ndëshkim të dhimbshëm për shkak të asaj që gjithnjë gënjenin.
11. Dhe kur atyre u thuhet: “Mos bëni djallëzi në tokë”, ata thonë: “Ne jemi vetëm pajtues.”
12. Në të vërtetë janë pikërisht ata të cilët sjellin trazira, por ata nuk e marrin vesh.
13. Dhe kur u thuhet këtyre (hipokritëve): “Besoni siç kanë besuar edhe njerëzit e tjerë (pasuesit e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.)”, ata thonë: “A të besojmë siç kanë besuar mendjelehtët?” Në të vërtetë, këta vetë janë mendjelehtët, por nuk e dinë.
14. Ndërsa kur takohen me ata që besojnë, u thonë: “Ne besojmë”, por kur janë vetëm me Shejtanët e tyre (shejtanët - politeistët, mosbesimtarët, paganët, hipokritët), thonë: “Në të vërtetë ne jemi me ju, në të vërtetë ne vetëm talleshim.”
15. Allahu i përqesh ata dhe vetëm ua shton më shumë të këqiat që të sorollaten verbërisht.
16. Këta janë të cilët shkëmbyen udhëheqjen me të gabuarën, kështu që tregtia e tyre qe pa përfitim dhe nuk u drejtuan.
17. Kjo ngjason si me atë që ndezi zjarrin dhe pasi ai ndriçoi gjithandej rreth tij, Allahu ua mori dritën dhe i la në errësirë. (Kështu që) ata nuk mund të shihnin.
18. Ata janë të shurdhër, memecë e të verbër, kështu që ata nuk kthehen (në Rrugën e Drejtë).
19. Ose si një shtërngatë nga qielli me errësirë, vetëtimë e bubullimë. Ata i rrasin gishtërinjtë në veshë për të mos dëgjuar ushtimën tmerruese nga frika e vdekjes. Por Allahu gjithnjë i rrethon mosbesimtarët.
20. Vetëtima pothuajse ua merr sytë; sa herë që u flakëron, ata ecin (në ndriçimin e saj), ndërsa kur i mbulon errësira, mbesin në vend. Dhe po të donte Allahu, do t’ua kishte marrë dëgjimin dhe shikimin. Vërtet që Allahu është i Zoti për të bërë gjithçka.
21. O njerëz! Adhuroni Allahun, Zotin tuaj, i Cili ju krijoi ju dhe ata që ishin para jush, që të mund të bëheni të përkushtuar (Et-Muttekunë).
22. I Cili e ka bërë tokën vend pushimi për ju dhe qiellin me kupë si mbulesë duke dërguar që andej ujë për të prodhuar fruta si furnizim për ju. Atëherë pra, mos i vini shokë Allahut (në adhurim) kur ju e dini (se vetëm Ai ka të drejtë të adhurohet e askush tjetër).
23. Dhe nëse ju (o njerëz) dyshoni për atë (Kur’anin) që Ne i kemi zbritur robit tonë (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.), atëherë bëni edhe ju një Sure (pjesë të Kur’anit) të ngjashme si ajo dhe thirrni dëshmitarët tuaj (mbrojtësit dhe ndihmësit tuaj, të adhuruarit tuaj) përveç Allahut, nëse jeni të drejtë (dhe shihni nëse dyshimet tuaja janë të vërteta).
24. Por nëse nuk e bëni dot atë dhe ju kurrë nuk mund ta bëni atë, atëherë kini frikë Zjarrin (Xhehenemin), lënda djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët, i përgatitur për mosbesimtarët.
25. Dhe përgëzoi ata që besojnë dhe punojnë mirësi e drejtësi (sipas këtij besimi), se për ta do të ketë Kopshte të Begatë (të Xhennetit) nën të cilët rrjedhin lumenj. Çdo herë që do t’u shërbehet me fruta të tij, ata do të thonë: “Këta janë nga ç’na është shërbyer më parë”, e atyre do t’u jepen gjëra të ngjashme (në formë por me shije të ndryshme); atje do të kenë bashkëshorte të pastra (Ezuaxhun Mutah-haratun - pa të përmuajshme, pa nevoja etj) dhe atje do të qëndrojnë përgjithmonë.
26. Sigurisht që Allahu nuk ngurron që të sjellë shembull qoftë edhe për një mushkonjë, apo diçka edhe më të imët se ajo. Sa për ata që besojnë, ata e dinë se ajo (çdo gjë që tregon Allahu) është e Vërteta nga Zoti i tyre, por sa për ata që nuk besojnë, do të thonë: “Çfarë don të na thotë Allahu me këtë si shembull?” Me këtë Ai humb shumë, ndërsa shumë të tjerë i udhëheq. Kështu Allahu i humb vetëm ata që janë të panënshtruar ndaj Tij.
27. Ata që thyejnë besën e dhënë Allahut pasi e pranojnë marrëveshjen me Të dhe ndërpresin çfarë Allahu ka urdhëruar për të bërë (në lidhje me Besimin e Pastër Islam, të zbatojnë ligjet e Tij në tokë) dhe kryejnë vepra të ulëta e poshtërsi në tokë. Mu këta janë të humburit.
28. Si e mohoni e nuk e besoni Allahun? Duke parë se ishit të vdekur dhe Ai ju dha jetë, pastaj Ai do t’ju vdesë dhe Ai përsëri do t’ju sjellë në jetë (në Ditën e Ringjalljes) e atëherë Atij do t’i ktheheni.
29. Ai është i Cili krijoi për ju gjithçka në tokë pastaj Ai Isteva ila (u ngrit lart drejt) qiellit, duke i bërë ata shtatë qiej. Dhe Ai është i Gjithëdituri për çdo gjë.
30. Dhe (kujto) kur Zoti yt u tha melekëve: “Me të vërtetë që Unë do të çoj në tokë zëvendësues (njerëzimin brez pas brezi).” Ata i thanë: “A do të vendosësh atje ata të cilët bëjnë zullume e do të derdhin gjak, - ndërsa ne të madhërojmë Ty me lavdërime dhe falënderime dhe të shenjtërojmë (të pastrojmë nga gjithçka që ata të shoqërojnë Ty).” Ai (Allahu) u tha: “S’ka dyshim se Unë di atë që ju nuk e dini.”
31. Dhe Ai ia mësoi Ademit emrat e të gjitha gjërave, pastaj ua paraqiti ato melekëve dhe u tha: “Më thoni Mua emrat e tyre nëse jeni të drejtë.”
32. Melekët thanë: “Lavdi të qoftë Ty! Ne nuk dimë asgjë më tepër nga ç’na ke mësuar Ti. Vërtet që vetëm Ti je i Gjithëdituri, më i Urti Gjithëgjykues.”
33. Ai tha: “O Adem! Tregoju atyre emrat e tyre (e gjërave)” dhe kur ai ua tregoi melekëve emërtimet e të gjitha gjërave, Ai tha: “A nuk ju thashë Unë juve se, Unë di të fshehtën (Ghabin) në qiej dhe në tokë dhe se Unë di çfarë ju shfaqni dhe çfarë ju keni mbajtur të fshehur?”
34. Dhe (kujto) kur Ne u thamë melekëve: “Bini ju në sexhde para Ademit.” Dhe ata ranë në sexhde përveç Shejtanit (Iblisit) që nuk pranoi dhe ishte kryelartë dhe qe një prej mosbesimtarëve (prej të panënshtruarve ndaj Allahut).
35. Dhe Ne thamë: “O Adem! Bano ti dhe bashkëshortja yte në Xhennet dhe hani të dy me kënaqësi dhe gëzim nga gjërat që ka atje ku të doni, por mos iu afroni kësaj peme, se përndryshe do të jeni prej Dhalimunëve (prej keqbërësve).”
36. Pastaj Shejtani i bëri ata të rrëshqasin që atje (prej Xhennetit) dhe i nxorri ata prej atje ku ishin. Ne thamë: “Zbritni poshtë të gjithë ju me armiqësi mes jush! Në tokë do të jetë banesa dhe jetesa juaj e përkohshme.”
37. Pastaj Ademi mori Fjalë nga Zoti i tij. Dhe Allahu e fali atë (duke e pranuar pendimin e tij). Sigurisht që Allahu është Ai i Cili gjithnjë pranon pendimin (e robëve të Tij), Mëshirëploti.
38. Ne u thamë: “Zbritni ju të gjithë nga ky vend (Xhenneti), pastaj kurdo që t’ju vijë Udhëzim nga Unë dhe kushdo që ndjek Udhëzimin Tim, nuk do të ketë aspak frikë për ta dhe as nuk do të pikëllohen.”
39. Por ata që nuk besojnë dhe përgënjeshtrojnë Ajetet Tona (provat, treguesit, dëshmitë, shenjat, Shpalljet nga Ne), të këtillët janë banorët e Zjarrit. Atje ata do të mbeten e do të banojnë përgjithmonë.
40. O Bijtë e Israilit! Përkujtoni Mirësinë Time që derdha mbi ju dhe përmbushni (detyrimet tuaja në) Marrëveshjen Time (me ju), kështu që pastaj Unë të përmbush (Detyrimet e Mia në) marrëveshjen tuaj (me Mua) dhe vetëm Mua m’u frikësoni.
41. Dhe besoni në atë që kam zbritur (këtë Kur’an) duke vërtetuar atë që është me ju (Teuratin dhe Inxhilin) dhe mos jini të parët që e mohoni atë dhe mos bleni (fitoni) me Vargjet e Mia (Teuratin dhe Inxhilin) çmim të ulët (duke fituar fare pak nga shitja e Vargjeve të Mia) dhe m’u frikësoni Mua dhe vetëm Mua. (Tefsir At-Tabari).
42. Dhe mos e përzieni të vërtetën me gënjeshtrën dhe mos e fshihni të vërtetën (se Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. është i Dërguari i Allahut dhe cilësitë e tij janë të shkruara në Librat tuaj, në Teurat dhe në Inxhil e ju e fshihni atë) në një kohë kur ju e dini (atë).
43. Dhe falni namazin, dhe jepni Zekatin, dhe Irka’ (përkuluni në ruku në falje, apo nënshtrojani veten tuaj me bindje Allahut) bashkë me Er-Rakiunët (ata që përkulen kësisoj).
44. Ju urdhëroni El-Birr (përkushtim e drejtësi dhe të gjitha veprat e tjera të nënshtrimit ndaj Allahut) për njerëzit dhe harroni t’i zbatoni ato vetë, ndërsa e lexoni Librin (Teuratin)! A nuk mendoni pra?
45. Dhe kërkoni ndihmë me durim dhe me falje (të namazit), e është e vërtet se kjo është tejet e rëndë dhe e vështirë përveç (për) Al-Khashiunët (për besimtarët që vërtetë besojnë Allahun, duke iu nënshtruar Atij plotësisht, që kanë shumë frikë nga Ndëshkimi i Tij dhe që besojnë në Premtimin e Tij).
46. Ata janë prej atyre të cilët janë të bindur se do të takohen me Zotin e tyre dhe se vetëm Atij do t’i kthehen.
47. O Bijtë e Israilit! Përkujtoni Mirësinë Time që derdha mbi ju duke ju përzgjedhur përmbi gjithë Alemin (njerëzimin dhe xhindet, në kohët e para).
48. Dhe kini frikë nga një Ditë (të Gjykimit) kur askush nuk do t’i bëjë dobi tjetrit, as nuk do të pranohet ndërmjetësim prej ndokujt, as nuk do t’i hiqet gjë ndokujt nga shpërblimi i tij e as nuk do të ndihmohen.
49. Kujtoni edhe kohën kur Ne ju çliruam ju prej Faraonit i cili po ju sillte juve vuajtje të tmerrshme, duke ju vrarë bijt tuaj e duke i lënë të gjalla gratë dhe vërtet që në të kishte një provë tepër të madhe nga Zoti juaj.
50. Kujtoni edhe kohën kur Ne e ndamë detin për ju dhe ju shpëtuam, ndërsa ithtarët e Faraonit i fundosëm para syve tuaj (e ju e shihnit se si i mbuloi ata uji i detit).
51. Kujtoni edhe kohën kur Ne caktuam për Musain dyzet netë (që t’i japim Teuratin), ndërsa në mungesën e tij ju pastaj adhuruat viçin, duke qenë kështu Dhalimunë (politeistë, keqbërës).
52. Dhe pas kësaj Ne ju falëm, ashtu që të falënderoni.
53. Kujtoni edhe kohën kur Ne i dhamë Musait Librin (Teuratin) dhe Kriterin (e përcaktimit të së drejtës dhe të gabuarës), që kështu të mund të drejtoheshit në të drejtën.
54. Kujtoni edhe kohën kur Musai i tha popullit të vet: “O populli im! Me të vërtetë që ju i bëtë padrejtësi vetes suaj duke adhuruar viçin. Kthehuni pra, me pendim te Krijuesi i juaj dhe vrisni veten tuaj (të drejtit le të vrasin keqbërësit nga mesi juaj). Kjo do të jetë më mirë për ju para Krijuesit tuaj.” Pastaj Ai e pranoi pendimin tuaj. Sigurisht që Ai është i Cili gjithnjë pranon pendimin (e robëve të Tij), Mëshirëploti.
55. Kujtoni edhe kohën kur ju thatë: “O Musa! Ne kurrë nuk do të të besojmë ty, derisa ta shohim Allahun qartë me sytë tanë.” Por ju u goditët papritur si me shkrepëtimë rrufeje ndërsa po vështronit.
56. Pastaj Ne ju ngritëm ju nga vdekja që të mund të falënderonit.
57. Ne ju bëmë hije me re dhe dërguam mbi ju El-Menna (rrëshirë të ëmbël) dhe Es-Selva (shkurtëzat, duke ju thënë): “Hani nga gjërat e mira e të lejuara me të cilat Ne ju kemi furnizuar,” (por ata kundërshtuan). Dhe ata nuk na bënë aspak keq Neve, por ata vetëm i bënë keq vetvetes së tyre.
58. Kujtoni edhe kohën kur Ne thamë: “Hyni në këtë qytet (Jerusalem) dhe hani sa të doni nga bollëku që keni atje me kënaqësi dhe me gëzim kudo që të dëshironi dhe hyni te porta duke rënë në sexhde (apo të përkuleni me nënshtrim) dhe thoni: ‘Falna ne’, ndërsa Ne do t’ju falim gjynahet tuaja dhe do ta shtojmë shpërblimin për mirëpunuesit.”
59. Por ata që punuan keq e ndryshuan fjalën që iu tha për një fjalë tjetër, kështu që Ne dërguam përmbi keqbërësit Rixhzen (ndëshkim) nga qielli për shkak të ngritjes krye në vend të nënshtrimit ndaj Allahut. (Tefsir At-Tabari).
60. Kujtoni edhe kohën kur Musai kërkoi ujë për popullin e tij dhe Ne i thamë: “Bjeri gurit me shkopin tënd.” Pastaj që andej u derdhën me vrull dymbëdhjetë burime ku secili grup e dinte vendin e tij për ujë. “Hani dhe pini nga ato që ju ka furnizuar Allahu dhe mos punoni të këqia duke bërë ligësi në tokë.”
61. Kujtoni edhe kohën kur ju thatë, “O Musa! Ne nuk mund të durojmë vetëm me një lloj ushqimi. Lutju pra Zotit tënd për ne që të na nxjerrë neve çfarë rrit toka: bimët e saj të ngrënshme, trangujt, Fum-in (grurin apo hudhrat), thjerëzat dhe qepët e saj.” Ai u tha: “A do ta ndërroni atë që është më e mirë për ju me atë që është më e keqe? Zbritni në çfarëdo qyteti dhe atje do të gjeni ato që dëshironi!” Dhe kështu ata u mbuluan me poshtërim dhe mjerim dhe tërhoqën mbi veten e tyre edhe Zemërimin e Allahut. Kjo ngaqë ata vazhduan të mos besojnë Ajetet e Allahut (provat, treguesit, shpalljet e Tij) dhe mbytën Pejgamberët e Allahut pa asnjë të drejtë. Kjo ngaqë nuk u bindën dhe vazhduan të tejkalojnë kufinjtë në mosnënshtrim (ndaj Allahut duke bërë krime e mëkate).
62. Me të vërtetë se ata që besuan qofshin jehudi, të krishterë, sabijanë (komb që banonte në Irak dhe që thoshin La ilahe ilallah dhe që lexonin Zeburin e tyre dhe ata nuk ishin as jehudi e as të krishterë) e kushdo tjetër që besoi në Allahun dhe Ditën e Fundit dhe që punoi drejtësi e mirësi, do të kenë shpërblimin që u takon te Zoti i tyre (Allahu) dhe për ta nuk do të ketë as frikë e as nuk do të hidhërohen. (Ibn Abasi radijAllahu ‘anhu. në Tefsir At-Tabari thotë se kushti i këtij vargu është shfuqizuar nga Verseti 3:85).
63. Dhe (O Bijtë e Israelit, kujtoni) kohën kur Ne morëm besën tuaj dhe Ne e ngritëm mbi ju Turin (Sinain) duke ju thënë: “Mbahuni fort pas asaj që Ne jua sollëm dhe kujtoni çfarë thuhet në të, që të mund të bëheni prej Muttekunëve (prej të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam).
64. Pas kësaj ju u tërhoqët dhe po të mos kishte qenë Mirësia dhe Mëshira e Allahut mbi ju, me të vërtetë që ju do të kishit qenë prej të humburve.
65. Dhe në të vërtetë ju i njihnit ata nga mesi i juaj të cilët i tejkaluan kufinjtë në çështjen e Sabbath-it (të së Shtunës). Ne u thamë atyre: “Bëhuni ju majmunë, të përbuzur e të flakur.”
66. Kështu pra, Ne e bëmë këtë ndëshkim shembull për vetë ata dhe për brezat pas tyre, si dhe një mësim për Muttekunët (të përkushtuarit ndaj Allahut në Besimin e Pastër Islam).
67. Kujtoni edhe kohën kur Musai i tha popullit të tij: “Vërtet që Allahu ju urdhëron të therrni një lopë”, (ndërsa ata i) thanë: “A dëshiron të tallesh me ne?” (Por ai u) tha: “I mbështetem Allahut të më mbrojë që të mos jem prej Xhahilunëve (prej të paditurve apo prej atyre që s’marrin vesh).”
68. Ata i thanë: “Lutju Zotit tënd për ne që ta bëjë mirë të qartë se ç’është ajo (që na kërkohet)!” Musai u tha: “Allahu thotë, ‘Ajo është vërtet një lopë, as shumë e vjetër e as shumë e re, por të jetë mes dy anëve’, zbatoni pra atë që jeni urdhëruar për ta bërë.”
69. Ata i thanë (përsëri): “Lutju Zotit tënd për ne të na e bëjë mirë të qartë ngjyrën saj.” Ai u tha atyre: “Ai thotë, ‘Të jetë lopë në ngjyrë të verdhë të ndezur që i kënaq ata që e shohin.’”
70. (Përsëri) ata i thanë: “Lutju Zotit tënd për ne të na e bëjë mirë të qartë se çfarë lloji është, sepse në të vërtetë për ne të gjitha lopët janë njësoj dhe sigurisht, nëse don Allahu, ne do të udhëzohemi drejt.”
71. Ai (Musai) tha: “Ai thotë, ‘Të jetë lopë e paushtruar për të punuar tokën apo për të ujitur fushat, e shëndoshë dhe të jetë vetëm në ngjyrë të verdhë të ndezur.” Ata i thanë: “Tash na e solle të vërtetën.” Kështu që ata e therrën atë dhe nuk e kishin ndërmend ta bënin (dhe ishin fare pranë moskryerjes së këtij urdhëri).
72. Kujtoni edhe kohën kur ju vratë një njeri dhe u grindët mes jush për krimin. Dhe Allahu është i Cili e nxori në shesh atë që ju e fshihnit.
73. Kështu Ne thamë: “Prekeni atë (të vdekurin) me një copë (mishi) prej saj (lopës).” Kështu Allahu sjell në jetë të vdekurit duke ju treguar juve kësisoj Ajetet e Tij (provat, treguesit, shpalljet), me qëllim që të mund të merrni vesh.
74. Pas kësaj zemrat tuaja u forcuan e u bënë gur apo edhe më keq. Dhe vërtet që ka shkëmbenj prej të cilëve rrjedhin lumenj; dhe vërtet që ka prej tyre që çahen dhe kështu prej tyre del ujë; dhe prej tyre ka që dridhen nga frika e Allahut. Dhe Allahu nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ju punoni.
75. A lakmoni ju (besimtarë) që ata do të besojnë në fenë tuaj edhe pse një grup prej tyre (udhëheqësit fetarë jehudi) gjithnjë e dëgjuan Fjalën e Allahut (Teuratin), pastaj ata vetë e ndryshuan atë vazhdimisht me dije të plotë pasiqë e kishin kuptuar atë?
76. Dhe kur ata (jehuditë) takohen me ata që besojnë (me muslimanët) thonë: “Ne besojmë”, por kur takohen vetëm me njëri-tjetrin, thonë: “A do t’u tregoni ju (jehudi muslimanëve) atë që Allahu ju ka shpallur juve (jehudive, për përshkrimin dhe cilësitë e të Dërguarit të Allahut, Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. që janë të shkruara në Teurat) dhe kësisoj muslimanët mund të hahen me ju (jehudi) dhe të sjellin prova para Zotit tuaj?” (O ju jehudi) a nuk kuptoni pra?
77. Po a nuk e dinë ata (jehuditë) se Allahu e di atë që ata e fshehin dhe atë që e shprehin hapur?
78. Ndërsa ka nga ata (jehuditë) njerëz të paditur që nuk e njohin Librin (Teuratin), por u besojnë dëshirave të rreme dhe vetëm si t’u thotë hamendja.
79. Atëherë mallkimi qoftë mbi ata që e shkruajnë Librin (Teuratin) me duart e tyre dhe më pas thonë: “Ky është Libër prej Allahut”, për të bërë tregti me të për një çmim qesharak! Mallkimi qoftë mbi ata për atë çfarë kanë shkruar duart e tyre dhe mallkimi qoftë mbi ta për çfarë ata fitojnë nga kjo punë e tyre.
80. Dhe thonë (jehuditë): “Zjarri (Zjarri i Xhehenemit) nuk do të na prekë ne, veçse për pak ditë.” Thuaju (atyre o Muhammed): “A mos vallë keni marrë ndonjë premtim nga Allahu e kështu Allahu nuk do ta thyejë Premtimin e Tij? Apo është (e vërteta tjetër) se ju flisni për Allahun atë për të cilën ju nuk dini asgjë?”
81. Po, është e vërtetë! Kushdo që e fiton të keqen dhe e ka mbërthyer mëkati, këta janë banorë të Zjarrit; atje do të mbeten përgjithmonë.
82. Ndërsa ata të cilët besojnë (në Njësinë e Allahut, në Islam) dhe punojnë mirësi e drejtësi, të tillët janë banorë të Kopshteve të Begatë të Xhennetit; atje ata do të rrinë përgjithmonë.
83. Kujtoni edhe kohën kur Ne morëm premtimin nga Bijtë e Israilit (duke thënë): Mos adhuroni tjetër përveç Allahut, edhe jini të dëgjueshëm e dashamirë me prindërit tuaj, me të afërmit tuaj, me jetimët dhe me të varfërit (El-Miskin - Tefsir Et-Tabari), dhe u flisni mirë njerëzve, edhe përmbushni faljen e rregullt të namazit, edhe jepni Zekatin. Por pastaj ju rrëshqitët përsëri përveç një pakice prej jush, ndërkohë që ju jeni të rrëshqitur (e po rrëshqitni vazhdimisht nga e drejta në të gabuarën). (Tefsir El-Kurtubi).
84. Kujtoni edhe kohën kur Ne morëm premtimin tuaj (kur ju thamë): “Mos derdhni gjakun tuaj, as mos nxirrni veten tuaj (njëri-tjetrin) nga shtëpitë tuaja?” Pastaj ju e pranuat atë dhe për të ju jeni dëshmitarë.
85. Pas kësaj, ju jeni ata që vrisni vetveten tuaj (njëri-tjetrin) dhe nxirrni vetveten (njëri-tjetrin) nga shtëpitë tuaja, u ndihmoni (armiqve tuaj) kundër vetvetes (njëri-tjetrit) në mëkat dhe duke kaluar çdo cak. Edhe në qoftë se ata kthehen te ju si robër, ju u kërkoni atyre para për t’i liruar, megjithëse dëbimi i tyre ishte i ndaluar për ju. A e besoni ju vetëm në një pjesë të Librit (Teuratit) dhe mohoni pjesën tjetrën? Atëherë, cili është shpërblimi për ata nga mesi juaj që veprojnë kështu, përveç turpërimit në jetën e kësaj bote, ndërsa në Ditën e Kijametit t’i dorëzohen ndëshkimit më të tmerrshëm? Dhe Allahu nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ju veproni.
86. Këta janë të cilët kanë blerë jetën e kësaj bote me çmimin e Botës së Pastajme. Këtyre as mundimet nuk do t’u lehtësohen dhe as nuk do të ndihmohen.
87. Dhe vërtet, Ne i dhamë Musait Librin (Teuratin) dhe pas tij çuam një varg të Dërguarish. Edhe Isait, birit të Merjemes Ne i dhamë shenja të qarta dhe e mbështetëm atë edhe me Ruhul-Kudus-in (Melekun Xhibril ‘alejhis–selam). A mos është se, sa herë që ju vinte juve një i Dërguar me ato (Shpallje) të cilat ju aspak nuk i dëshironit, juve ju shtohej kryeneçësia? Disa ju i mohuat dhe disa ju i vratë.
88. Dhe thonë, “Zemrat tona janë të mbështjella (nuk dëgjojnë as nuk kuptojnë Fjalën e Allahut).” Jo, përkundrazi, Allahu i ka mallkuar ata për shkak të mohimit të tyre, kështu që fare pak është ajo që ata besojnë.
89. Dhe kur erdhi tek ata (jehuditë) Libër nga Allahu (Kur’ani) duke përforcuar atë (Teuratin) i cili është me ta, edhe pse një kohë ata e kishin lutur Allahun (për sjelljen e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) me qëllim që të fitonin përmbi ata që nuk besuan, atëherë kur tek ata erdhi ajo që ata e kishin dalluar, ata e mohuan atë. Le të bjerë pra Mallkimi i Allahut përmbi mosbesimtarët.
90. Sa i keq është (ai çmim) për të cilin ata kanë shitur veten e tyre, që ata të mohojnë atë (Kur’anin) të cilin Allahu e ka shpallur, me pakënaqësinë se Allahu shpall nga Mëshira e Tij mbi kë të dojë Ai nga robët e Vet. Kësisoj ata kanë tërhequr mbi vete zemërim pas zemërimi. Dhe për mohuesit ka ndëshkim poshtërues.
91. Dhe kur u thuhet atyre (jehudive), “Besoni në atë që ka dërguar Allahu,” ata thonë: “Ne besojmë në atë që na është dërguar neve.” Dhe në këtë mënyrë ata nuk besojnë në çfarë erdhi më pas, ndërsa ajo është e vërteta që përforcon atë që gjindet në duart e tyre. Thuaju (atyre O Muhammed): “Përse atëherë ju i keni vrarë Pejgamberët e Allahut në kohët e mëparshme, nëse me të vërtetë keni qenë besimtarë?”
92. Pastaj në të vërtetë juve ju erdhi Musai me shenja të qarta, megjithatë ju adhuruat viçin pasi ai u largua prej jush duke u bërë kështu Dhalimunë (politeistë e keqbërës).
93. Dhe kujtoni kohën kur Ne morëm besën tuaj dhe Ne ngritëm mbi ju Turi Sinanë duke ju thënë: “Mbahuni fort pas asaj që Ne jua kemi dërguar dhe ia vini mirë veshin.” Ata thanë: “Dëgjuam dhe kundërshtuam.” Dhe kështu zemrat e tyre gëlltitën adhurimin e viçit për shkak të mosbesimit të tyre. Thuaju: “Sa e keqe vërtet është ajo që urdhëron besimi juaj, nëse jeni besimtarë.”
94. Thuaju (atyre): “Nëse banesa e Botës së Pastajme me Allahun është vërtet vetëm për ju dhe jo për njerëzit e tjerë, atëherë dëshirojeni vdekjen, nëse jeni të vërtetë.”
95. Por ata kurrë nuk do ta dëshirojnë atë, për shkak të atyre veprave që kanë dërguar atje duart e tyre para se të shkojnë atje vetë. Dhe Allahu është i Gjithëditur për Dhalimunët (politeistët, keqbërësit për gjithfarë ata bëjnë).
96. Dhe në të vërtetë ju do të shihni se ata (jehuditë) janë më të eturit nga të gjithë njerëzit për këtë jetë, madje akoma më të etur edhe se ata që adhurojnë të tjerë në vend të Allahut apo duke i vënë Atij shokë (si mexhusët, paganët, politeistët, mohuesit etj). Çdonjëri prej tyre (jehudive) do të donte që të mund t’i jepej një jetë mijëvjeçare, por edhe dhurimi i një jete të tillë nuk do ta shpëtonte atë aspak nga ndëshkimi i merituar. Dhe Allahu është Gjithëvëzhgues për gjithçka që ata veprojnë.
97. Thuaj (O Muhammed): “Kushdo që është armik i Xhibrilit (le të vdesë në zemërimin e tij), sepse në të vërtetë ai e ka sjellë këtë (Kur’an) në zemrën tënde me Vullnetin dhe Lejen e Allahut duke përforcuar çfarë ka ardhur më parë, që është në duart e tyre (Teurati dhe Inxhili) dhe si udhëzim e përgëzim për besimtarët.
98. Kushdo që është armik i Allahut, i Melekëve të Tij, i të Dërguarve të Tij, i Xhibrilit dhe i Mikailit, atëherë vërtet që Allahu është armik për mosbesimtarët.”
99. Dhe vërtet që Ne të kemi zbritur ty Ajete të qarta (këto Vargje të Kur’anit që njoftojnë me imtësi për ndodhitë e jehudive dhe për qëllimet e tyre) dhe askush nuk i mohon ato përveçse Fasikunët (ata që ngrenë krye kundër Urdhërit të Allahut).
100. A nuk është e vërtetë se, çdo herë që ata lidhin ndonjë marrëveshje, njëra palë prej tyre e hedh atë menjëherë? Por për më tepër, e vërtetë është se shumica e tyre nuk besojnë.
101. Dhe kur atyre u erdhi një i Dërguar nga Allahu (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) duke vërtetuar atë që ata e kishin në dorë (në Teurat), një palë prej atyre që u është dhënë Teurati, e hodhën tej pas shpine Librin e Allahut si të ishte diçka që nuk e dinin!
102. Ata ndoqën atë që shejtanët e nxorrën (në mënyrë të rreme nga magjia) në kohën e sundimit të Sulejmanit. Nuk mohoi Sulejmani por shejtanët mohuan (nuk besuan), duke u mësuar njerëzve magjinë dhe gjëra të tilla që zbritën në Babiloni prej dy melekëve, Harut dhe Marut, por në të vërtetë asnjëri prej tyre nuk i mësoi ndokujt gjëra të tilla, veç pasi ata thanë: “Ne jemi vetëm sprovë, kështu që mos u bëni mosbesimtarë (duke mësuar magjinë prej nesh).” Dhe nga këta melekë njerëzit mësuan atë që shkaktonte ndarjen e burrit nga bashkëshortja e tij, por ata nuk mund të dëmtonin ndokënd përveçse me Vullnetin dhe Lejen e Allahut. Dhe ata mësuan atë gjë që i dëmtonte dhe nuk u sillte përfitim. E në të vërtetë ata e dinin se blerësit e saj (të magjisë) nuk do të kishin aspak pjesë nga Bota e Pastajme. Dhe vërtet, sa e keqe ishte ajo për të cilën ata shitën veten e tyre, veç sikur ta dinin!
103. Dhe sikur të kishin besuar, ata do të kishin mbrojtur veten e tyre nga e keqja dhe do të kishin plotësuar detyrimet ndaj Allahut, atëherë akoma më i madh do të ishte shpërblimi prej Allahut, veç sikur ta dinin!
104. O ju që keni besuar! Mos i thoni (të Dërguarit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) Ra’ina, por thoni Undhurna (Bëna dhe na mëso të kuptojmë) dhe dëgjoni, sepse për mosbesimtarët do të ketë dënim të dhimbshëm.
105. As ata që nuk besojnë nga ithtarët e Librave të Parë (jehudi e të krishterë), as Mushrikët (idhujtarët, politeistët, mohuesit e Njësisë së Allahut) nuk duan që juve t’ju zbritet ndonjë e mirë nga Zoti juaj, por Allahu zgjedh për Mëshirën e Tij atë që Ai do. E Allahu është Zotëruesi e Dhuruesi i Mirësive të Mëdha.

106. Çfarëdo vargu që Ne e shfuqizojmë ose e bëjmë që të harrohet, po Ne, sjellim një tjetër më të mirë se ai apo si ai. A nuk e din se Allahu është i Zoti për të bërë çdo gjë?
107. A nuk e din se është Allahu i Cili zotëron mbisundimin e qiejve dhe të tokës? E përveç Allahut ju nuk keni ndonjë Vali (ruajtës a mbrojtës) e as edhe ndonjë ndihmues tjetër.
108. Apo mos doni t’i bëni pyetje të Dërguarit tuaj (Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.), siç e pyetën Musain kohë më parë (siç i thanë Musait, - na e trego hapur ta shohim Zotin tënd)? Dhe ai që e zëvendëson Besimin me mosbesimin, vërtet që ai e ka humbur Rrugën e Drejtë.
109. Shumë nga ithtarët e Librave të Parë dëshirojnë që si e si të mund t’ju tërheqin tek jobesimtarët pasi të keni besuar, nga zilia që kanë në shpirtin e tyre, madje edhe pasi e vërteta (se Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. është i Dërguari i Allahut) u është bërë e qartë, por falni dhe mos ua veni re, derisa Allahu të sjellë Urdhërin e Tij. Vërtet që Allahu është i Zoti për të bërë gjithçka.
110. Dhe vazhdoni të kryeni faljen e namazit (Ekimu-Es-Salat) dhe të jepni Zekatin dhe çdo vepër të mirë (që e don Allahu) të cilën e keni bërë më parë për veten tuaj, do ta gjeni atë tek Allahu. Vërtet që Allahu është Gjithëvëzhgues për çdo gjë që ju bëni.
111. Ndërsa ata thonë: “Askush nuk do të hyjë në Xhennet, përveçse kush është jehudi apo i krishterë.” Këto janë vetëm dëshirat e tyre. Thuaju (O Muhammed): “Sillni provën tuaj nëse jeni që flisni të drejtën.”
112. Sigurisht, kushdo që ia nënshtron fytyrën (veten) e tij Allahut (duke ndjekur fenë e Tij, Islamin) dhe është Muhsin (mirëpunues), atëherë shpërblimi për ta është te Zoti i tyre (Allahu) dhe për ta as nuk do të ketë frikë dhe as nuk do të pikëllohen (në Ditën e Gjykimit). (Tefsir Ibn Kethir).
113. Jehuditë thanë se të krishterët nuk ndjekin asgjë (e nuk janë në fenë e drejtë); edhe të krishterët thanë se jehuditë nuk ndjekin asgjë (e nuk janë në fenë e drejtë); megjithëse të dy palët lexojnë Shpalljet e Para. Mu si këto fjalë thanë edhe ata (paganët) që s’dinë asgjë. Allahu do të gjykojë mes tyre në Ditën e Gjykimit për çfarë ata kishin mosmarrëveshje.
114. Dhe kush është më i padrejtë se ata që ndalojnë nga përmendja sa më shumë e Emrit të Allahut (në falje, dua etj) në xhamitë e Allahut, madje edhe luftojnë për shkatërrimin e tyre? Nuk shkonte që të tillë njerëz të hynin vetë në to veçse me frikë. Për ta ka vetëm turp në këtë botë, ndërsa në Botën e Pastajme, ndëshkim të madh.
115. Të Allahut janë Lindja dhe Perëndimi, kështu që, ngado që të drejtoheni apo të ktheni fytyrat, atje është Fytyra e Allahut (dhe Ai është Lartë, lart mbi Arshin e Tij). Allahu është i Gjithëmjaftueshëm për të përmbushur nevojat e krijesave të Tij, i Gjithëditur.
116. Dhe ata (jehuditë, të krishterët, paganët) thonë: “Allahu ka të lindur (bir, bija, madje pasardhës). Lavdi i qoftë Atij (I Lartësuar qoftë Ai nga çfarë ata i mveshin apo ia ngjisin Atij)! Jo! Përkundrazi Atij i takon gjithë ç’është në qiej dhe në tokë dhe gjithçka i nënshtrohet Atij me bindje në adhurim ndaj Tij.
117. Nismëtari Krijues i qiejve dhe i tokës. Kur Ai vendos për një gjë, Ai vetëm se i thotë: “Bëhu!” - dhe ajo është e bërë.
118. Dhe ata që s’kanë asnjë dije thonë: “Pse Allahu nuk na flet neve drejtpërdrejt, ose pse nuk na vjen neve ndonjë shenjë treguese prej Tij!” Tamam kështu thanë ata (popujt) para tyre, tamam si fjalët e këtyre. Zemrat e tyre janë njësoj, (ndërkohë) Ne padyshim që i kemi bërë të qartë treguesit për njerëzit që bindshëm besojnë.
119. Vërtet, Ne të dërguam ty (O Muhammed) me të vërtetën (Islamin), përgëzues (për ata që besojnë në atë që përcjell ti e që do të hyjnë në Xhennet) dhe paralajmërues (për ata që nuk besojnë në atë që përcjell ti e që do të hyjnë në Xhehenem), por ti nuk do të pyetesh për banorët e Zjarrit flakërues.
120. Kurrë, as jehuditë dhe as të krishterët nuk do të jenë të kënaqur me ty (O Muhammed), derisa ti të ndjekësh fenë e tyre. Thuaju: “Vërtet që Udhëzimi i Allahut (Islami, Besimi i tillë në Një Zot të Vetëm), ky është Udhëzim i vetëm.” Dhe nëse ti (O Muhammed) do të ndiqje dëshirat e tyre pas asaj që ti ke marrë nga Dija e Lartë (Kur’ani), atëherë nuk do të kishe ndaj Allahut as Vali (ruajtës a mbrojtës), as ndihmues.
121. Ata (të cilët përqafuan Islamin nga Beni Israilët) të cilëve Ne u dhamë Librin (Teuratin), e të cilët e lexojnë atë (u binden urdhrave të tij dhe e ndjekin atë) drejt siç është për ta lexuar (e ndjekur), këta janë ata të cilët vërtet besojnë në të (në Kur’an). Dhe kushdo që e mohon atë, këta janë të humburit. (Tefsir El-Kurtubi).
122. O Bijtë e Israilit! Përkujtoni Mirësinë Time që derdha mbi ju duke ju përzgjedhur përmbi gjithë Alemin (njerëzimin dhe xhindet, në kohët e para).
123. Dhe kini frikë Ditën (e Gjykimit), kur asnjë nuk do t’i bëjë dobi tjetrit, as shpërblimi nuk do t’i pranohet, as ndërmjetësimi nuk do t’i vlejë dhe as nuk do të ndihmohet.
124. Kujtoni edhe kohën kur Zoti i Ibrahimit (Allahu) e provoi atë me disa Urdhërime të cilat ai i përmbushi. Allahu i tha atij: “Vërtet Unë po të bëj ty prijës (Pejgamber) të njerëzimit.” Ibrahimi i tha: “Edhe nga pasardhësit e mi (sill Udhëheqës?).” (Allahu) i tha: “Premtimi Im (për të dërguar Pejgamberë etj) nuk i përfshin Dhalimunët (politeistët, keqbërësit).”
125. Kujtoni edhe kohën kur Ne e bëmë Shtëpinë (Kabën në Mekë) vend për vizitë (Haxhin) për njerëzimin dhe vend sigurie; dhe zgjidhni ju (njerëz besimtarë vizitorë) Mekamin e Ibrahimit (vendi ku është guri në të cilin ka qëndruar Ibrahimi ‘alejhis–selam. kur ndërtonte Kabën) si vend falje (për disa raste si dy Rekatet pas Tavafit, sjelljes rreth Kabës). Dhe Ne urdhëruam Ibrahimin dhe Ismailin që ata ta pastronin Shtëpinë Time (Kabën) për ata që sillen rreth saj (duke bërë tavaf), (për ata) që rrinë atje e ngujohen (në Itikaf), (për ata) që përkulen (në ruku për Allahun) e që bien me fytyrë në tokë (në sexhde atje për Allahun gjatë faljes).
126. Kujtoni edhe kohën kur Ibrahimi tha: “Zoti im, bëje këtë qytet (Mekën) vend sigurie dhe furnizoji banorët e tij me fruta, ata të cilët besojnë në Allahun dhe në Ditën e Fundit.” Allahu iu përgjigj: “Sa për atë që nuk beson, Unë do ta lë atë në një kënaqësi të përkohshme, pastaj do ta shtrëngoj në vuajtjet e Zjarrit, dhe vërtet i keq është ai vend i përcaktuar!”
127. Kujtoni edhe kohën kur Ibrahimi dhe (i biri i tij) Ismaili po ngritnin themelet e Shtëpisë (Kabës në Mekë) duke thënë: “Zoti ynë! Pranoje (këtë shërbim) prej nesh. Vërtet, Ti je Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.
128. Zoti ynë! Bëna ne të nënshtruar ndaj Teje (bëna muslimanë) edhe pasardhësit tanë një popull musliman (të nënshtruar ndaj Teje); tregona edhe Menasikun (gjithë veprimet dhe mënyrën e vizitës së Shtëpisë, Kabës në Mekë, Haxhin, Umren etj) dhe na e prano pendimin tonë. Vërtet Ti je Ai i Cili e pranon pendimin (e robëve të Tu), Mëshirëploti.
129. Zoti ynë! Dërgo nga mesi i tyre një të Dërguar (dhe vërtet Allahu iu përgjigj lutjes së tyre duke dërguar Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) i cili do t’u sjellë atyre Fjalët e Tua dhe drejtoji ata me Libër (Allahu e dërgoi Kur’anin) dhe Hikmeh (dijen e plotë mbi Fenë e Allahut, ligjet e Islamit, gjykimin e drejtë, urtësinë, Pejgamberinë) dhe pastroji ata. Vërtet që Ti je i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.”
130. Dhe kush i kthen shpinën fesë së Ibrahimit (Besimit të Pastër Islam në Një Zot), përveç atij i cili e mashtron dhe e poshtëron shpirtin e vet? Vërtet që Ne e zgjodhëm atë (Ibrahimin) në këtë botë dhe po kështu edhe në Botën e Pastajme ai do të jetë në radhët e të drejtëve.
131. Kur Zoti i tij (Allahu) i tha: “Nënshtrohu (ndaj Meje, bëhu musliman)!” edhe ai iu përgjigj, ‘E kam nënshtruar veten time (si musliman) ndaj Zotit të Gjithësisë.’”
132. Dhe këtë (fe, nënshtrim ndaj Allahut si muslimanë në Islam) e porositi Ibrahimi edhe për bijtë e tij, edhe Jakubi (duke thënë): “O bijtë e mi! Allahu ka zgjedhur për ju fenë e vërtetë, kështu që mos vdisni ndryshe përveç se në Besimin Islam, si muslimanë.”
133. A ishit ju dëshmitarë kur Jakubit iu afrua vdekja? Kur ai u tha bijve të tij: “Çfarë do të adhuroni ju pas meje?”, ata i thanë: “Ne do të adhurojmë Ilah-un tënd, të Adhuruarin tënd (Allahun Një), të Adhuruarin e baballarëve (paraardhësve të tu), të Ibrahimit, Ismailit, Is’hakut, Një të Adhuruar (Ilah), Një e të Vetëm dhe vetëm Atij i nënshtrohemi si muslimanë në Islam.”
134. Ai popull tashmë ka kaluar. Ata do të marrin shpërblimin për çfarë fituan, dhe ju do të shpërbleheni për çfarë ju do të fitoni dhe ju nuk do të pyeteni për çfarë ata punuan (d.m.th. nga çështjet themelore të Islamit është se askush nuk mund të kërkojë e të përgjigjet me meritat dhe vlerat e tjetrit, të varet e të shpresojë prej tij, nuk do të japë llogari për fajet dhe gjynahet e tjetërkujt kushdo qoftë, por secili për veten e tij).
135. Dhe thonë: “Bëhuni jehudi ose të krishterë që të udhëhiqeni drejt.” Thuaju (atyre o Muhammed), “Përkundrazi, Feja e Ibrahimit (që ne ndjekim) është El-Hanif (Besimi i Pastër Islam në Një Zot të Vetëm) dhe ai nuk ishte prej Mushrikëve (që të adhuronte të tjerë në vend të Allahut apo përkrah Tij).”
136. Ju (muslimanë) thuani: “Ne besojmë Allahun dhe atë që na është dërguar neve dhe në atë që i është zbritur Ibrahimit, edhe Ismailit, edhe Is’hakut, edhe Jakubit edhe El-Esbat (dymbëdhjetë bijve të tij), edhe në atë që i është dhënë Musait, edhe Isait, edhe në çfarë u është dhënë të gjithë Pejgamberëve nga Zoti i tyre. Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes tyre dhe Vetëm Atij (Zotit që ata adhuronin) ne i jemi nënshtruar si muslimanë në Islam.”
137. Kështu pra, nëse ata besojnë kësisoj, ashtu siç besoni ju, atëherë ata janë të udhëzuar (në Rrugë të Drejtë), por nëse ata shmangen, atëherë ata janë në kundërshtim me të vërtetën e të shmangur prej saj. Kështu që juve ju mjafton vetëm Allahu për kundër tyre (dhe Ai është mbështetja më e sigurt). Dhe Ai është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.
138. (Feja e Besimi ynë, Sibgati ynë) është Sibgati i Allahut (Feja e Tij, Islami) dhe cila fe (besim, Sibgah) mund të jetë më e mirë se e Allahut? Dhe ne jemi vetëm lutësit, të nënshtruarit, adhuruesit, robët e Tij. (Tefsir Ibn Kethir).
139. Thuaju (jehudive dhe të krishterëve, O Muhammed): “A na kundërshtoni për Allahun, ndëkohë që Ai është Zoti ynë dhe Zoti juaj? Ndërsa ne jemi përgjegjës dhe do të shpërblehemi për veprat tona dhe ju për veprat tuaja. Dhe ne jemi të çiltër ndaj Tij në adhurim dhe nënshtrim.”
140. Apo siç thoni ju se Ibrahimi, Ismaili, Is’haku, Jakubi dhe El-Esbat (dymbëdhjetë bijt e tij) ishin jehudi apo të krishterë? Thuaju: “A ju e dini më mirë apo Allahu? Atëherë kush është më i padrejtë se ai që fsheh dëshminë (për të besuar Pejgamberin Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. kur të vijë, të shkruar në Librat e tyre) që ai ka nga Allahu? Dhe Allahu nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ju veproni.”
141. Ai është një popull që tashmë ka kaluar. Ata do të marrin shpërblimin për çfarë ata fituan dhe ju do të shpërbleheni për çfarë ju do të fitoni. Dhe ju nuk do të pyeteni për çfarë ata punuan.
142. Të marrët (paganët, hipokritët dhe jehuditë) nga njerëzit do të thonë, “Çfarë i ktheu ata (muslimanët) nga Kiblah (drejtimi i parë i faljes drejt Jerusalemit, sepse Kabah në Mekë ishte e mbuluar me idhuj) drejt së cilës ata faleshin?” Thuaju (O Muhammed): “Të Allahut janë edhe lindja edhe perëndimi. Ai udhëzon kë të dojë në Rrugë të Drejtë.”
143. Kështu pra, Ne ju kemi bërë ju (muslimanëve, besimtarëve të vërtetë në Islam dhe ndjekësve të Pejgamberit Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) komb të drejtë (dhe më të mirin) që ju të dëshmoni përmbi njerëzimin dhe i Dërguari (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) të jetë dëshmues për ju. Dhe Ne e bëmë Kiblen (drejtimin e faljes drejt Jeruzalemit) drejt së cilës ju faleshi, vetëm sa për të provuar ndjekësit e të Dërguarit (Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) nga ata të cilët menjëherë e braktisën rrugën (duke mos iu bindur të Dërguarit). Vërtet kjo ishte gjë e madhe (dhe e rëndë) përveçse për ata të cilët i drejtoi Allahu. Dhe Allahu kurrë nuk do t’ua humbasë besimin. Vërtet që Allahu është Dhurues i Mirësive, Mëshirëplotë ndaj njerëzimit.
144. Vërtet që Ne tashmë e kemi parë kthimin e fytyrës tënde (O Muhammed) drejt qiellit. Sigurisht që Ne do të të drejtojmë ty drejt një Kibleh (drejtim faljeje) që do të të kënaqë ty; kështu pra ktheje fytyrën tënde në drejtim të Mesxhidil-Haramit (Xhamisë së Shenjtë në Mekë). Dhe kudo që të jeni ju, o njerëz, ktheni fytyrat tuaja në falje në këtë drejtim. Padyshim, atyre që u janë dhënë Librat e Parë (jehuditë e të krishterët) e dinë mirë këtë gjë, se (kthimi juaj drejt Kabës në Mekë gjatë faljeve) është e vërteta nga Zoti i tyre. Dhe Allahu nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ata veprojnë.
145. Edhe sikur t’u sillni ithtarëve të Librave të Parë (jehudive dhe të krishterëve) gjithë Ajetet (provat, treguesit, Shpalljet) ata nuk do të ndiqnin Kiblen tuaj, as ju nuk do të ndiqni Kiblen (drejtimin) e tyre. Ata nuk do të ndjekin as edhe Kiblen e njëri-tjetrit. Vërtet sikur të ndiqje dëshirat e tyre pas asaj dije që ke marrë (nga Allahu), atëherë padyshim që do të ishe prej Dhalimunëve (politeistëve, keqbërësve, të gabuarve).
146. Ata të cilëve Ne u dhamë Librat e Parë (jehuditë dhe të krishterët) e njohin mjaft mirë atë (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.), ashtu siç i njohin bijtë e tyre. Por në të vërtetë një grup prej tyre e fshehin të vërtetën duke e ditur atë (d.m.th. cilësitë e Muhammedit sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem. të shkruara më parë në Teurat dhe Inxhil).
147. Kjo është e vërteta nga Zoti yt. Kështu pra, mos ji prej atyre që dyshojnë.
148. Për çdo komb ka një drejtim të caktuar drejt të cilit ata kthehen. Kësisoj vraponi pra, drejt gjithçkaje që është mirësi. Kudo që të jeni, Allahu do t’ju grumbullojë të gjithëve (Ditën e Ringjalljes). Vërtet që Allahu është i Zoti për të bërë gjithçka.
149. Dhe prej ngado që të nisni faljen, ktheni fytyrën nga Xhamija e Shenjtë (Mesxhidi Haram, Kabah në Mekë). Dhe padyshim, kjo është e vërteta nga Zoti yt. Dhe Allahu nuk është i pavetëdijshëm për çfarë ju veproni.
150. Dhe prej ngado që të nisni (faljen), ktheni fytyrën nga Xhamia e Shenjtë (Mesxhidi Haram, Kabah në Mekë) dhe kudo që të ndodheni, ktheni fytyrën drejt saj, kështu që njerëzit të mos kenë asnjë të dhënë kundër jush përveç atyre të cilët janë keqbërës, kështu që mos iu frikësoni atyre, por m’u frikësoni vetëm Mua! - me qëllim që Unë të mund të plotësoj Mirësitë e Mia mbi ju dhe që ju të mund të drejtoheni.
151. Po kështu (për të plotësuar Mirësitë e Mia mbi ju) Ne ju kemi sjellë në mesin tuaj një të Dërguar (Muhammedin sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) nga vetë ju duke ju shpallur Vargjet Tona (Kur’anin), duke ju pastruar ju, duke ju mësuar ju Librin (Kur’anin) dhe Hikmetin (Sunnetin, rrugën e Pejgamberit, Ligjin dhe Drejtësinë Islame), duke ju mësuar juve atë që nuk e dinit.
152. Kështu pra, më kujtoni Mua (me falje, lavdërime etj), (që) Unë t’ju kujtoj ju dhe jini falënderues ndaj Meje (për Mirësitë e Mia të panumërta mbi ju) dhe kurrë mos u bëni mosmirënjohës ndaj Meje e mohues.
153. O ju që keni besuar! Kërkoni ndihmë me durim dhe Es-Salat (falje të namazit). Padyshim që Allahu është me Es-Sabirin (të duruarit).
154. Dhe mos thoni për ata që janë vrarë në Rrugën e Allahut: “Ata kanë vdekur.“ Përkundrazi, ata janë të gjallë, por ju nuk e ndjeni.
155. Dhe sigurisht që Ne do t’ju provojmë ju me gjëra të tilla si frikë, uri, humbje të pasurisë, të jetës, të frutave, por përgëzimet janë për të duruarit,
156. Të cilët thonë kur u bie fatkeqësi, “Vërtet të Allahut jemi dhe padyshim që tek Ai do të kthehemi.”
157. Ata janë mbi të cilët derdhen Salavatet (bekimet, faljet) nga Zoti i tyre dhe këta janë ata mbi të cilët derdhet Mëshira e Tij, (dhe) mu këta janë të drejtuarit.
158. Padyshim që Es-Safa dhe El-Merva (dy male pranë Kabës në Mekë) janë nga shenjat e Allahut. Kështu nuk është gjynah për atë i cili kryen Haxhin apo Umren (viziton Shtëpinë e Shenjtë, Kaben në Mekë), të kryejë edhe Sa’jin (ecjen në këmbë mes këtyre dy maleve). Dhe kushdo që bën mirë me vullnetin e tij, atëherë padyshim që Allahu është Vlerësues për gjithçka, i Gjithëditur.
159. Sigurisht se ata që fshehin provat e qarta, dëshmitë dhe udhëzimet të cilat Ne i kemi dërguar, pasi Ne i kemi bërë të qarta në Libër për gjithë njerëzit, sigurisht të tillët janë të mallkuar nga Allahu dhe të mallkuar nga mallkuesit.
160. Përveç atyre që pendohen dhe punojnë mirësi e drejtësi dhe e shpallin hapur të vërtetën që e mbanin fshehur. Këtyre Unë do t’ua pranoj pendimin dhe Unë padyshim jam Ai i Cili e pranon pendimin (e robëve të Mi), Mëshirëploti.
161. Sigurisht se ata që nuk besojnë dhe vdesin duke qenë mosbesimtarë, mbi këta është Mallkimi i Allahut dhe i melekëve dhe i njerëzve bashkë.
162. Ata do të banojnë atje (në Xhehenem), as nuk do t’u lehtësohet dënimi, as nuk do t’u shtyhet (dënimi).
163. Dhe Ilahu (Zoti, i Adhuruari) juaj është Një i Adhuruar i Vetëm (Ilahun Vahidun - Një Zot - Allahu), La ilahe il-la Huve (nuk ka të adhuruar tjetër të merituar veç Atij), i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëploti.
164. Padyshim se në krijimin e qiejve dhe të tokës, në këmbimin me radhë të ditës dhe të natës, në anijet që lundrojnë përmes detit me çfarë është e vlefshme për njerëzimin, në ujin që Allahu derdh nga qielli duke e bërë tokën pas tij të gjallë, pas vdekjes së saj, në lëvizjen e të gjitha krijesave të cilat Ai i ka shpërndarë gjithandej, në ndryshimin e drejtimit të erërave dhe të reve që mbahen mes qiellit dhe tokës: të gjitha këto janë me të vërtetë Ajete (prova, dëshmi, tregues) për popullin që ka mend.
165. Dhe ka prej njerëzve të cilët zgjedhin (për adhurim) të tjerë përveç Allahut, si shokë e të barabartë (me Allahun). Ata i duan këta të adhuruar të tjerë si Allahun, por ata që besojnë, e duan Allahun më shumë (se gjithçka tjetër). Veç sikur të mund të shihnin ata të cilët veprojnë të keqen, kur ta shohin dënimin, se gjithë fuqia i takon vetëm Allahut dhe se Allahu është i Rreptë në ndëshkim.
166. Kur (ata) të cilët u ndoqën (në adhurim nga njerëzit), do t’i mohojnë (e ta shpallin veten të pafajshëm nga) ata të cilët i adhuruan dhe ata të shohin dënimin, atëherë të gjitha lidhjet e tyre do t’u shkëputen atyre.
167. Ndërsa ata që i ndoqën do të thonë: “Ah, sikur të kishim një rast të ktheheshim (në dynja), do t’i mohonim ata të adhuruarit tanë, siç na mohuan ata ne dhe e shpallën veten të pafajshëm ndaj nesh.” Kështu Allahu do t’ua tregojë atyre veprat e tyre si dëshpërim për ta. Dhe ata nuk do të dalin kurrë prej Zjarrit.
168. O njerëz! Hani nga çfarë është e ligjshme dhe e mirë në tokë dhe mos ndiqni gjurmët e shejtanit. Padyshim që ai është për ju armik i hapur.
169. Shejtani ju urdhëron ju vetëm të keqen dhe Fahsha (ç’është gjynah dhe e dënueshme), (si) dhe që ju të thoni kundër Allahut çfarë ju nuk dini.
170. Kur u thuhet atyre: “Ndiqni atë që ka zbritur Allahu”, ata thonë: “Jo! Më mirë ne do të ndjekim çfarë gjetëm nga baballarët tanë.” Edhe pse baballarët e tyre nuk kuptonin gjë dhe nuk ishin të drejtuar?”
171. Dhe shembulli i atyre që nuk besojnë është si puna e atij (bariut) që u thërret atyre (tufës së deleve) që nuk dëgjojnë gjë, por ai thërret e bërtet. (Ata janë) të shurdhër, memecë, të verbër, kështu që ata nuk kuptojnë. (Tefsir Al-Kurtubi).
172. O ju që keni besuar (Allahun Një në Besimin e Pastër Islam)! Hani nga gjërat e lejuara me të cilat Ne ju kemi furnizuar dhe bëhuni falënderues e mirënjohës ndaj Allahut, nëse me të vërtetë është Ai të Cilin ju e adhuroni.
173. Ai ju ka ndaluar juve vetëm kafshët e ngordhura, gjakun, mishin e derrit dhe mishin e kafshëve të bëra kurban për të tjerë e jo për Allahun. Por nëse dikush shtrëngohet nga nevoja pa mosbindje të paramenduar (që me qëllim të veprojë kundër Urdhrit të Allahut) dhe pa i kaluar kufijtë e caktuar, atëherë nuk përbën gjynah për të. Vërtet që Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
174. Sigurisht se ata të cilët fshehin atë që Allahu ka zbritur nga Libri dhe fitojnë një vlerë të vogël nga kjo tregti e tyre (nga gjërat e kësaj bote), ata nuk mbushin barkun e tyre me gjë tjetër veç Zjarrit. Allahu nuk do t’u flasë atyre Ditën e Ringjalljes, as nuk do t’i pastrojë ata dhe për ta do të jetë ndëshkim i dhimbshëm.
175. Ata janë të cilët kanë blerë të gabuarën me çmimin e Udhëzimit dhe ndëshkimin me çmimin e Faljes. E pra, sa të guximshëm janë ata (për t’i bërë veprat e poshtra të cilat do t’i shtyjnë ata) në Zjarr.
176. Kjo është kështu, sepse Allahu ka zbritur Librin (Kur’anin) me të vërtetën. Dhe sigurisht se ata që kundërshtuan në lidhje me Librin, janë në kundërshti tepër të largët.
177. Nuk është El-Bir (përkushtim, drejtësi dhe çdo lloj veprimi tjetër në bindje ndaj Allahut) se ju e ktheni fytyrën tuaj drejt lindjes dhe (apo) perëndimit (në falje), por El-Bir është (cilësi e atij) i cili beson në Allahun, në Ditën e Fundit, në Melekët, në Librin, në Pejgambrët dhe u jep pasurinë e tij, pavarësisht nga dashuria për të, të afërmve, jetimëve, të varfërve, endacakut dhe kujtdo që kërkon, (e jep edhe) për të liruar robët, kryen faljen e namazit dhe jep Zekatin, të cilët përmbushin premtimin kur e japin atë, të cilët janë të duruar në varfëri të thellë, në sëmundje, si edhe në kohën e luftimit (në fushën e betejës). Këta janë njerëzit e së vërtetës dhe këta janë El-Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam).
178. O ju që keni besuar! Ju është detyruar Kisasi (Ligji i Barazisë në ndëshkim) në rast vrasje: të lirin për të lirin, robin për robin dhe femrën për femrën. Por nëse vrasësi falet nga vëllai (ose të afërmit e tij) i viktimës kundrejt pagesës (si shlyerje) së gjakut, atëherë duke iu përmbajtur kësaj me ndershmëri, edhe pagesa e shlyerjes së gjakut trashëguesit të viktimës duhet të bëhet me ndershmëri. Ky është një lehtësim dhe mëshirë nga Zoti juaj. Kësisoj, kushdo që i kalon kufinjtë këtej e tutje (d.m.th. vret vrasësin pasi ka marrë prej tij pagesën e gjakut), do të ketë dënim të dhimbshëm (prej Allahut).
179. Dhe për ju ka (shpëtim) jetë në Kisas, o njerëz me mend, që të mund të bëheni El-Muttekunë (të përkushtuar në Besimin e Pastër Islam).
180. Ju është urdhëruar juve, nëse ndonjërit prej jush i afrohet vdekja dhe nëse ai lë pas pasuri, që ai të bëjë testamentin e trashëgimisë prindërve dhe të afërmve sipas rregullave të arsyeshme. (Kjo është) detyrë ndaj El-Muttekunëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam).
181. Pas kësaj, kushdo që ndryshon testamentin e trashëgimit pasi e dëgjon atë, gjynahi do të jetë mbi ata që e bëjnë ndryshimin. Padyshim që Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
182. Por ai që ka frikë nga trashëgimlënësi për ndonjë veprim të padrejtë ose të gabuar dhe ai vendos marrëveshje mes palëve të përfshira në të, atëherë për të nuk ka gjynah. Vërtet që Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
183. O ju që keni besuar! Ju është urdhëruar juve edhe Es-Seum (agjërimi) siç u qe urdhëruar edhe atyre përpara jush me qëllim që të mund të bëheni El-Muttekunë (të përkushtuar).
184. (Për t’u agjëruar janë) një numër i përcaktuar ditësh, por nëse ndonjëri prej jush është i sëmurë ose në udhëtim, atëherë (po aq ditë) duhet të plotësohen nga ditët e mëvonshme. Ndërsa, sa u përket atyre të cilët e kanë të vështirë agjërimin (p.sh. të sëmurët, të moshuarit etj), ata kanë të drejtë zgjedhje: ose të agjërojnë, ose të ushqejnë një të varfër për çdo ditë, por kushdo që i bën mirë vetes së vet me vullnetin e tij (jep më tepër), është akoma më mirë për të. Pra, nëse agjëroni, kjo është akoma më mirë për ju, veç sikur ta dinit.
185. Muaji i Ramazanit në të cilin u zbrit Kur’ani: udhëzim për njerëzimin, provë e qartë për udhëheqje dhe kriter (dallues i qartë për të drejtën dhe të gabuarën). Kështu pra, kushdo prej jush që dallon (hënën e re të natës së parë) të muajit (të Ramazanit), ai duhet ta agjërojë këtë muaj; ndërsa kushdo që është i sëmurë ose në udhëtim, i njëjti numër (i ditëve të cilat ai nuk i agjëroi në kohën e tyre, duhet të plotësohen) nga ditët e tjera (të pastajme). Allahu ju dëshiron juve të lehtën dhe Ai nuk don që t’i vështirësojë gjërat për ju. (Ai don që ju) duhet të plotësoni të njëjtin numër (ditësh) dhe që ju duhet të lartësoni Allahun për atë që Ai ju ka udhëzuar juve drejt, me qëllim që ju të jeni shumë mirënjohës e falënderues ndaj Tij.
186. Dhe kur robët e Mi të pyesin ty (O Muhammed) për Mua, atëherë (përgjigju atyre): “Vërtet Unë jam pranë (tyre me Dijen Time), Unë i përgjigjem duave (lutjeve) të lutësit kur ai më drejtohet Mua me lutje (pa ndërmjetësues apo ndërlidhës). Kështu pra, ata le të më binden Mua dhe le të më besojnë Mua, që në këtë mënyrë të mund të udhëhiqen drejt.
187. Ju është bërë e ligjshme që ju të keni marrëdhënie me gratë tuaja natën e agjërimit (gjatë Ramazanit nga koha e prishjes së agjërimit në mbrëmje deri në fillimin e agjërimit për ditën pasardhëse në agim). Ato janë Libas (mbështellje, mbështetje, vend prehje - Sakan - d.m.th., ju ndjeni kënaqësi të jetoni bashkë, ndjeni qetësim e kënaqësi në bashkëjetesën tuaj.- Tefsir At-Tabari) për ju, ashtu siç jeni edhe ju Libas për ato. Allahu e di mirë se ju gënjenit vetveten, kështu që Ai u kthye drejt jush (e pranoi pendimin tuaj) dhe ju fali. Tash pra, afrojuni atyre dhe kërkoni atë që Allahu ka përcaktuar për ju (fëmijët, pasardhësit) dhe hani e pini derisa të dallohet peri i (drita e) bardhë në agim qartë nga peri i zi (errësira e natës), pastaj plotësoni agjërimin tuaj deri në rënien e natës (pasardhëse). Dhe mos iu afroni atyre, kur ju jeni në Itikaf (qëndrimi në dhjetë ditët e fundit të Ramazanit në Xhami në lutje e përkushtim në adhurim ndaj Allahut në kërkim për të takuar Natën e Madhe të Kadrit) në Xhami. Këta janë kufinjtë e përcaktuar nga Allahu, kështu që mos iu afroni atyre. Kësisoj Allahu i bën të qarta Ajetet (provat, treguesit, shpalljet, ligjet, lejimet dhe ndalimet, kufinjtë e përcaktuar, urdhërimet) e tij për njerëzit. me qëllim që ata të mund të bëhen prej El-Muttekunëve (të përkushtuarve në Besimin e Pastër Islam).
188. Dhe mos hani nga pasuria e njëri-tjetrit padrejtësisht (në çfarëdo rrugë të paligjshme, me vjedhje, grabitje, mashtrime etj), as mos u jepni ryshfet drejtuesve, me qëllim që me vetëdije të gllabëroni pjesë nga pasuria e të tjerëve duke bërë kështu gjynah të madh.
189. Të pyesin ty (O Muhammed) për daljen e hënës së re. Thuaj: “Këto janë shenja për të treguar kohë të përcaktuara për njerëzimin dhe për Haxhin. Nuk është El-Birr (përkushtim, drejtësi e tjer në fe) ajo që të hyni në shtëpitë tuaja nga prapa, por El-Birr (përkushtim) është që t’i frikësohesh Allahut. Kështu pra, hyni në shtëpitë tuaja nga dyert e tyre dhe kini frikë Allahun që të mund të jeni të fituar.
190. Dhe luftoni në rrugën e Allahut ata që ju luftojnë ju, por mos i kaloni kufijtë. Vërtet Allahu nuk i do ata që i kalojnë kufijtë.
191. I vrisni kudo që t’i gjeni dhe i nxirrni jasht nga çfarë ata ju kanë përzënë ju. Dhe El-Fitneh (mohimi i Allahut dhe adhurimi i të tjerëve përkrah Tij) është më e keqe se vrasja. Po kështu mos luftoni me ta në Xhaminë e Shenjtë (El-Mesxhidi-el-Haram në Mekë), derisa ata t’ju luftojnë ju atje të parët, por nëse ju sulmojnë, atëherë i vrisni ata. Ky është shpërblimi për jobesimtarët.
192. Por nëse ata ndalen, atëherë Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
193. Dhe i luftoni ata derisa të mos ketë më Fitneh (mohim dhe adhurim të të tjerëve përkrah Allahut) pasi adhurimi është vetëm për Allahun. Por nëse ata ndalen, le të mos ketë pra tejkalim përveçse kundër Dhalimunëve (politeistëve, keqbërësve).
194. Muaji i shenjtë është për muajin e shenjtë, ndërsa për veprat e ndaluara është Ligji i Barazisë (Kisasi). Atëherë kushdo që i kalon kufinjtë ndaj jush, po kështu edhe ju i tejkaloni ata ndaj tij. Kini pra frikë Allahun dhe dijeni se Allahu është me El-Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam).
195. Dhe shpenzoni në Çështjen e Allahut (në të gjitha llojet e Xhihadit e në çdo gjë tjetër për hir të Allahut) dhe mos e shkatërroni vetveten (duke mos e shpenzuar pasurinë në Çështjen e Allahut) dhe bëni mirësi. Vërtet Allahu i do shumë El-Muhsinunët (që kryejnë vepra të mira vetëm për hir të Allahut).
196. Dhe i kryeni me përpikmëri (të gjitha veprimet sipas mënyrës së Pejgamberit Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) Haxhin dhe Umren (vizitën në Mekë) për Allahun. Por nëse keni pengesa për t’i plotësuar ato, atëherë preni kurban sa të mund të përballoni dhe mos i rruani kokat tuaja derisa kurbani të mbërrijë në vendin e caktuar për t’u therrë. Ndërsa kushdo që është i sëmurë ose ka plagë në kokë (e cila duhet të rruhet), atëherë ai duhet të paguajë shpërblesë (Fidjeh), ose me agjërim (tri ditë), ose duke dhënë Sadaka (lëmoshë, të ushqejë gjashtë të varfër), ose duke prerë kurban (një dele). Ndërsa në qoftë se jeni shëndosh, për këdo që kryen Umren në muajt e Haxhit para Haxhit (Haxhi-Tamattu apo Kiran) gjithsecili duhet të bëjë kurban aq sa të ketë mundësi, por në qoftë se nuk ka, atëherë duhet të agjërojë tri ditë gjatë Haxhit dhe shtatë ditë pas kthimit në shtëpi, duke i bërë kështu ato gjithsejt dhjetë ditë. Kjo mënyrë është për atë të cilit nuk i ndodhet familjen brenda kufinjve të Xhamisë së Shenjtë (i cili nuk është banor i Mekës). Dhe kijeni shumë frikë Allahun dhe dijeni se Allahu është i ashpër në ndëshkim.
197. Haxhi është në muajt e mirënjohur (sipas muajve hënor: i dhjeti, i njëmbëdhjeti dhe dhjetë ditët e para të muajit të dymbëdhjetë të kalendarit Islam). Në këtë mënyrë, kushdo që don të kryejë Haxhin (duke kaluar në gjendje të Ihramit), nuk duhet të kryejë marrëdhënie me gruan, nuk duhet të bëjë vepra të cilat çojnë në gjynahe dhe as të mos sillet me padrejtësi gjatë kryerjes së Haxhit. Dhe çfarëdo vepre të mirë që të bëni, Allahu ka dijeni për të. Dhe parapërgatituni për udhëtim, por përgatitja më e mirë është Takvaja (përkushtimi, drejtësia etj). Kështu pra, m’u frikësoni Mua, o ju (njerëz) që keni mend e kuptoni!
198. Nuk ka asnjë gjynah për ju nëse kërkoni nga Mirësitë e Zotit tuaj (gjatë Haxhit, si marrja me tregti etj). Pastaj, kur të zbritni nga Arafati, kujtojeni Allahun (duke i lavdëruar e duke i madhëruar Lavditë e Tij me falje, me përkujtim, me dua etj) tek Mash’ar-il-Haram (Muzdelife). Dhe kujtojeni Atë (duke iu lutur Allahut për gjithë mirësitë etj) ashtu siç ju ka udhëzuar Ai. E padyshim, edhe ju më parë ishit (prej atyre) në rrugë të gabuar.
199. Pastaj largohuni nga ky vend, kur largohen gjithë njerëzit dhe kërkoni nga Allahu Faljen e Tij. Vërtet Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
200. Kësisoj, kur të keni përfunduar Manasikun, kujtoni Allahun siç kujtoni prindërit tuaj apo edhe më tepër. Por nga njerëzit ka disa që thonë: “Zoti ynë! Na jep nga Begatitë e Tua në këtë botë!” E për të këtillët nuk ka më hise në Botën e Pastajme.
201. Por prej tyre ka edhe që thonë: “Zoti ynë! Na jep në këtë botë çfarë është e mirë dhe në Botën Tjetër çfarë është e mirë dhe na ruaj nga ndëshkimi i Zjarrit!”
202. Për këta do të përcaktohet një pjesë për çfarë ata kanë fituar. Dhe Allahu është më i Shpejti në llogari.
203. Dhe kujtoni Allahun gjatë ditëve të përcaktuara, por kushdo që nxiton të largohet për dy ditë, atëherë kjo nuk përbën gjynah për të dhe kushdo që qëndron (edhe për një ditë), po kështu nuk është gjynah për të, në qoftë se ai ka për qëllim mirësinë dhe t’i bindet Allahut (ta ketë frikë Atë); dhe dijeni se padyshim një Ditë ju do të mblidheni tek Ai.
204. Dhe nga njerëzit është edhe ai, fjala e të cilit mund të të kënaq ty (O Muhammed) në jetën e kësaj bote dhe i cili e lut Allahun të dëshmojë për çfarë ai ka në zemër, megjithatë ai është më grindaveci nga kundërshtarët.
205. Ndërsa kur largohet prej teje (O Muhammed), përpjekja e tij në tokë është të bëjë Fesad (dëme, shkatërrime, djallëzi) në të dhe të shkatërrojë prodhimet dhe bagëtitë; e Allahu nuk e do Fesadin (shkatërrimin).
206. Dhe kur i thuhet atij: “Kije frikë Allahun”, ai udhëhiqet nga arroganca (krenaria, mospërfillja) në krime të mëtejshme. Kështu, për të është i mjaftueshëm Xhehenemi dhe vërtet ai është vendi më i keq për të ndenjur!
207. Dhe nga njerëzit është edhe ai i cili e shet veten e vet (e mohon vetveten) duke kërkuar Kënaqësinë e Allahut. Dhe Allahu është plot mirësi ndaj robëve (të Tij).
208. O ju besimtarë! Hyni në mënyrë të përkryer në Islam (duke iu nënshtruar të gjitha ligjeve dhe rregullave të fesë Islame) dhe mos ndiçni gjurmët e shejtanit. Padyshim që ai është për ju armik i hapur.
209. Por në qoftë se rrëshqisni prapa pasi ju kanë ardhur treguesit e qartë (Pejgamberi Muhammed sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem., Kur’ani dhe Islami), atëherë dijeni mirë se Allahu është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
210. A mos presin atëherë për ndonjë gjë tjetër veçse t’u vijë Allahu në hijen e reve dhe melekët? (Atëherë) çështja do të ishte që më parë e përfunduar. Dhe Allahut i kthehen të gjitha çështjet (për gjykim).
211. Pyetni Bijtë e Israilit sa shumë Ajete (prova, tregues, shpallje) të qarta u kemi dhënë Ne atyre. Dhe kushdo që e ndryshon Mirësinë e Allahut pasi ajo i ka ardhur atij (d.m.th., mohon e braktis Fenë e Allahut që është vetëm Islami dhe pranon Kufrin - mohimin), atëherë padyshim që Allahu është i Ashpër në ndëshkim.
212. Vërtet e zbukuruar është jeta e kësaj bote për ata që nuk besojnë dhe që tallen me ata që besojnë. Por ata të cilët u binden Urdhrave të Allahut dhe përmbahen nga ato gjëra që Ai i ka ndaluar, do të jenë tepër lart atyre në Ditën e Ringjalljes. Dhe Allahu derdh (nga Mirësia, Bekimet, Dashamirësia, Nderimet e Tij në Ditën e Ringjalljes) pa kufi mbi këdo që Ai do.
213. Njerëzimi ishte një bashkësi dhe Allahu dërgoi Pejgamberë përgëzues dhe këshillues dhe bashkë me ta Ai zbriti Shkrime (Librin) me të vërtetën për të gjykuar mes njerëzve në çështjet e tyre për të cilat ata kishin mendime të ndryshme. Dhe vetëm ata të cilëve u erdhën Shkrimet ndryshuan mes tyre për të, me urrejtje mes njëri-tjetrit, pasi u kishin ardhur provat e qarta. Pastaj Allahu me Vullnetin dhe Autoritetin e Tij i udhëheqi ata të cilët besuan në të vërtetën për të cilën ata kishin ndryshuar. Dhe Allahu udhëzon atë të cilin Ai do në Rrugën e Drejtë.
214. Apo mendoni se do të hyni në Xhennet pa sprovime të atilla të cilat u erdhën edhe atyre të cilët kanë kaluar para jush? Ata u goditën me varfëri të thellë e me mjerime dhe u tronditën aq shumë, saqë edhe i Dërguari mes tyre dhe ata që besonin me të thanë: “Kur do të vijë Ndihma e Allahut?!” Po! Padyshim Ndihma e Allahut është afër!
215. Të pyesin ty (O Muhammed) çfarë duhet të shpenzojnë. Thuaju: “Çfarëdo që të shpenzoni nga mirësitë duhet të jetë për prindërit, për farefisin, për jetimët, për të varfrit dhe për endacakun; dhe çfarëdo që të bëni nga mirësitë , s’ka dyshim se Allahu është i Gjithëditur për të.”
216. Xhihadi (Lufta e Shenjtë për Çështjen e Allahut) është bërë detyrim për ju (muslimanët), megjithëse ju nuk e pëlqeni atë. E, ndodh që ju mund të mos e pëlqeni një gjë që është në të vërtetë e mirë për ju dhe të pëlqeni një gjë tjetër që është e keqe për ju. Allahu e di, por ju nuk e dini.
217. Të pyesin ty (O Muhammed) për luftën në muajt e shenjtë (muaji i 1-rë, i 7-të, i 11-të dhe i 12-të i kalendarit Islam). Thuaj: “Lufta në këta muaj është një tejkalim i madh i kufijve, por tejkalim akoma më i madh i kufijve për Allahun është të pengosh njerëzimin të ndjekë Rrugën e Allahut, është të mohosh Atë, është të pengosh hyrjen në Mesxhid El-Haram (në Mekë) dhe të dëbojnë prej andej banorët e saj dhe El-Fitnah është më keq se vrasja. Dhe ata kurrë nuk do të pushojnë së luftuari juve, derisa t’ju kthejnë juve prapa nga feja e juaj (Besimi Islam), nëse kanë mundësi. Dhe kushdo qoftë prej jush që kthehet prapa nga feja e tij (Islami) dhe vdes si jobesimtar, atëherë veprat e tij do t’i humbasin në këtë botë dhe në Botën e Pastajme dhe do të jetë prej banorëve të Zjarrit. Aty do të banojnë përgjithmonë.”
218. Vërtet, ata që kanë besuar dhe ata që janë shpërngulur (për Fenë e Allahut) dhe janë përpjekur e kanë luftuar shumë në Rrugën e Allahut, të gjithë këta shpresojnë për Mëshirën e Allahut. Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
219. Të pyesin ty (O Muhammed) për pijet alkoolike dhe për bixhozin. Thuaj: “Në to ka gjynah të madh dhe pak përfitim për njerëzit, por gjynahi është shumë më i madh se përfitimi.” Të pyesin edhe se çfarë duhet të shpenzojnë. Thuaj: “Atë që është mbi nevojat tuaja.” Kështu Allahu jua bën të qartë juve Ligjet e Tij me qëllim që të mendoni dhe të vlerësoni,
220. Për jetën e dynjasë dhe për Botën Tjetër. Të pyesin edhe për jetimët. Thuaj: “Gjëja më e mirë është të punoni me ndershmëri me pasurinë e tyre, ndërsa në qoftë se ju i bashkoni punët tuaja me punët e tyre, atëherë ata janë vëllezërit tuaj. Dhe Allahu e njeh atë që ka qëllim djallëzinë nga ai që ka qëllim mirësinë. Dhe, po të kishte dashur Allahu, Ai mund t’ju kishte vënë në vështirësi. Vërtet Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.”
221. Dhe mos u martoni me mushriket (femra idhujtare, mohuese), deri sa ato të besojnë (të adhurojnë vetëm Allahun). Dhe nuk ka dyshim se një robëreshë besimtare është më e mirë se një mushrike (idhujtare e lirë), edhe pse ajo mund t’ju mahnisë ju. Dhe mos ua jepni (bijat tuaja) për martesë mushrikëve (idhujtarëve), deri sa ata të besojnë (e të adhurojnë vetëm Allahun). E nuk ka dyshim se një rob besimtar është më i mirë se një mushrik (idhujtari i lirë), edhe pse ai mund t’ju mahnisë ju. Ata (mushrikët) ju ftojnë ju në Zjarr, e Allahu ju fton në Xhennet dhe Falje me Vullnetin e Vet dhe i bën të qarta Ajetet (provat, treguesit, shpalljet) e Tij për njerëzimin, që ata të mund të përkujtojnë.
222. Të pyesin për të përmuajshmet (zakonet e grave). Thuaj: “Kjo gjendje është Adha (gjë e dëmshme për burrin të bëjë marrëdhënie me to në këtë gjendje), kështu që u qëndroni larg bashkëshorteve (për marrëdhënie, por mund të shijoni trupin e saj) gjatë periudhave të tyre dhe mos u afroni (të bëni marrëdhënie) me to derisa të pastrohen (të pastrohen prej të përmuajshmeve dhe të bëjnë Gusel - larje të të gjithë trupit). Dhe kur të jenë pastruar, atëherë shkoni pranë tyre siç ka urdhëruar Allahu për ju (të kryeni marrëdhënie në çfarëdo mënyre përderisa marrëdhënia të kryhet vetëm në vendin ku lind fëmija). Vërtet Allahu i don shumë ata të cilët i kthehen Atij me pendim; dhe Ai i don ata të cilët e pastrojnë vetveten (duke u larë e duke i pastruar pjesët e trupit dhe gjithë trupin për të qenë të pastruar për të kryer faljet etj).
223. Gratë tuaja janë burim i vazhdimësisë suaj, kështu që afrojuni këtij burimi kur dhe si të doni dhe dërgoni (vepra të mira, lutjuni Allahut t’ju dhurojë juve pasardhës të përkushtuar) para jush për veten tuaj. Dhe kini frikë Allahun dhe dijeni se do ta takoni Atë (në Botën e Përtejme). Dhe përgëzoi besimtarët.
224. Dhe mos e bëni Emrin e Allahut shfajësim në betimet tuaja, në vend që të bëni vepra të mira, të silleni me përkushtim dhe të vini paqë mes njerëzve. Dhe Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur. (Mos u betoni shumë dhe nëse jeni betuar për të mos kryer ndonjë punë që në të vërtetë është e mirë, atëherë jepni shpagim (sadaka) për betimin dhe bëni mirësi).
225. Allahu nuk do t’ju marrë në llogari për atë që është e paqëllimshme (pa paramendim) në betimet tuaja, por Ai do t’ju kërkojë llogari për çfarë kanë fituar zemrat tuaja (për qëllimet në zemrat tuaja). Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, më i Duruari.
226. Ata që betohen se nuk do t’u afrohen grave të tyre për marrëdhënie, duhet të presin katër muaj, pastaj nëse ndërrojnë mendje, padyshim Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.
227. Dhe nëse vendosin për ndarje përfundimtare (divorc), atëherë Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
228. Ndërsa gratë e ndara duhet të presin (për t’u rimartuar) për tri periudha të tyre (të menstruacioneve) dhe nuk është e ligjshme për to që të fshehin çfarë ka krijuar Allahu në brendësi të tyre, në mitrat e tyre, nëse ato besojnë në Allahun dhe në Ditën e Fundit. Dhe burrat e tyre kanë të drejtën e parë për t’i rimarrë ato gjatë kësaj kohe, nëse dëshirojnë pajtim. Dhe ato kanë të drejta (mbi burrat e tyre për shpenzimet, për jetesën, për pasurinë etj) të barabarta (me të drejtat e burrave) mbi ta (edhe për bindje, respekt etj) në atë shkallë që është e arsyeshme, por burrat kanë një shkallë më tepër (përgjegjësie) mbi to. Dhe Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.
229. Divorci është për dy herë. Pas kësaj, ose ju mbajeni atë me marrëdhënie të arsyeshme, ose lirojeni atë me dashamirësi dhe nuk është e ligjshme për ju burra t’u merrni atyre ndonjë gjë nga Mahri (të holla, shpërblim i martesës që burri i jep nuses kur martohet) që jua keni dhënë atyre, përveçse kur të dy palët kanë frikë se nuk do të jenë në gjëndje t’u ruhen kufijve të urdhëruar nga Allahu. Prandaj, në qoftë se keni frikë se ato nuk do të jenë në gjendje t’u ruhen kufijve të urdhëruar nga Allahu, atëherë nuk është gjynah për asnjërën palë nëse ajo e kthen prapë (Mahrin, ose një pjesë të tij) për Khulin (ndarjen e gruas nga burri duke i dhënë atij një shpërblim të caktuar) e saj. Këta janë kufijtë e urdhëruar nga Allahu, kështu që mos i kaloni ata. Dhe kushdo që i kalon kufijtë e urdhëruar nga Allahu, atëherë këta janë Dhalimunë (keqbërës).
230. Dhe nëse ai e ka ndarë atë (për herë të tretë), atëherë që këtej e mbrapa ajo nuk është më e ligjshme për të derisa ajo të martohet me burrë tjetër. Pastaj, nëse burri tjetër e ndan atë, nuk është gjynah për asnjërin prej të dyve që të ribashkohen, me kusht që t’u përmbahen kufijve të përcaktuar nga Allahu. Këta janë kufijtë e Allahut të cilët Ai i bën të qartë për njerëzit që kanë dije e mësojnë.
231. Dhe kur t’i keni ndarë gratë dhe ato të kenë mbushur periudhën e tyre të përcaktuar, ose i rimerrni ato mbi baza të arsyeshme, ose i leni të lira po mbi baza të arsyeshme, por mos i merrni (prapë) për t’i lënduar. Dhe kushdo që e bën këtë gjë, ai i ka bërë dëm vetvetes. Dhe mos i merrni Vargjet (Ligjet) e Allahut si shaka, por përkujtoni Mirësitë e Allahut mbi ju dhe çfarë Ai ju ka zbritur juve nga Libri (Kur’ani) dhe El-Hikmeh (Sunneti i të Dërguarit të Tij, zbatimi në jetë, ligjet, drejtësia Islame etj) nëpërmjet të cilave Ai ju udhëzon ju. Dhe kini frikë Allahun dhe mësojeni se Allahu është i Gjithëdituri për çdo gjë.
232. Dhe kur t’i keni ndarë gratë dhe ato ta kenë mbushur kohën e përcaktuar, mos i ndaloni që të martohen me burrat e mëparshëm, në qoftë se ata, në mënyrë të ndërsjellë, të dy palët pajtohen mbi baza të arsyeshme. Ky (udhëzim) është këshillim për çdonjërin prej jush i cili beson Allahun dhe Ditën e Fundit. Kjo është më e ndershme dhe më e pastër për ju. Dhe Allahu di e ju nuk dini.
233. Nënat do t’u japin gji foshnjave të tyre për dy vjet të plota. (Kjo është) për ata prindër që dëshirojnë ta plotësojnë kohën e gjidhënies, por babai i fëmijës do të mbajë përsipër ushqimin dhe veshjen e nënës së fëmijës mbi baza të arsyeshme. Askush nuk do të ketë mbi vete barrë më tepër sesa mundet të mbajë. Asnjë nënë nuk do të trajtohet padrejtësisht për shkak të fëmijës së saj, as edhe babai për shkak të fëmijës së tij; dhe mbi trashëgimtarin është e detyrueshme njësoj (si edhe çfarë ishte e detyrueshme mbi babain). Nëse të dy prindërit vendosin për fëmijën (për ushqimin me gji), me pëlqim të ndërsjellë dhe pasi të këshillohen edhe midis tyre, këtu nuk ka gjynah për ta. Dhe po të vendosni për birëzim të fëmijëve tuaj për t’u dhënë qumësht një nënë tjetër, nuk është gjynah për ju, me kusht që ju t’i paguani nënës (qumështdhënëses) çfarë ju vendosët bashkarisht (t’i jepni asaj) në baza të arsyeshme. Dhe kini frikë Allahun dhe dijeni se Allahu vërtet është Gjithëvëzhguesi për gjithçka që ju veproni.
234. Dhe ata prej jush të cilët vdesin dhe lënë bashkëshorte pas, ato duhet të presin (për martesë tjetër) katër muaj e dhjetë ditë. Pastaj, kur të kenë mbushur periudhën e përcaktuar, nuk përbën gjynah për to nëse ato e dorëzojnë veten në mënyrë të drejtë dhe të ndershme (dhe kësisoj pra, ato mund të martohen). Dhe Allahu është i Mirënjohur për gjithçka që ju veproni.
235. Dhe nuk është gjynah për ju, nëse mundoheni tërthorazi për ndonjë rast për fejesë ose nëse e fshihni në vetvete. Allahu e di se ju do t’i kujtoni ato, por mos bëni premtim për lidhje me to në fshehtësi, vetëm nëse u flisni ndonjë fjalë të ndershme sipas drejtësisë Islame. Dhe mos e përfundoni martesën (e të kryeni marrëdhënie me to) derisa të plotësohet koha e duhur. Dhe dijeni se Allahu e di se çfarë keni në mendje, kështu që kijeni frikë Atë dhe dijeni se Allahu është gjithnjë Falës i Madh, tepër Durimtar.
236. Nuk ka gjynah mbi ju, në qoftë se i ndani gratë kur akoma nuk i keni prekur ato (për të bërë marrëdhënie me to) dhe nuk u keni përcaktuar Mahrin, por u jepni atyre (një dhuratë të përshtatshme); i pasuri sipas pasurisë së tij dhe i varfri sipas pasurisë së tij, e një dhuratë me një vlerë të arsyeshme është detyrë për ata që bëjnë vepra të mira.
237. Dhe në qoftë se i ndani ato para se t’i keni prekur (për të bërë marrëdhënie me to) dhe ua keni përcaktuar Mahrin, atëherë u jepni gjysmën e shumës nëse ato (gratë) nuk e falin atë; ose nëse ai, në dorë të të cilit është lidhja e martesës, dëshiron (që t’ia falë gjysmën tjetër të tij, le) t’ia japë asaj plotësisht shumën e parapërcaktuar. Dhe të falni e t’i dhuroni (asaj vlerën e plotë të Mahrit) është më afër Takvasë (përkushtimit, drejtësisë e mirësisë). Dhe mos e harroni bujarinë mes jush. Vërtet Allahu është Gjithëvëzhgues për gjithçka që ju bëni.
238. Ndiqni rreptësisht faljen (pesë kohët e detyruara) e sidomos faljen e mesit (faljen më të mirë që është falja e pasditës, Asri). Dhe qëndroni para Allahut me bindje e përkushtim.
239. Dhe nëse keni frikë (armikun), faluni në këmbë ose në mjetet e udhëtimit. Ndërsa, kur të jeni të sigurtë, falni namazin dhe përkujtoni Allahun, ashtu siç ju ka mësuar Ai, gjë të cilën ju nuk e dinit.
240. Dhe ata që prej jush vdesin dhe lënë pas gra, duhet të lënë trashëgim për gratë e tyre mjete jetese dhe banesë për një vit duke mos i nxjerrë ato jashtë, por në qoftë se ato largohen, për ju nuk ka asnjë gjynah për çfarë ato bëjnë vetë me kusht që largimi të jetë i ndershëm (p.sh. martesë e ligjshme etj). Dhe Allahu është i Gjithëfuqishmi, më i Urti Gjithëgjykues.
241. Dhe për gratë e ndara, mbajtja me mjete jetese (duhet të sigurohet e) të jetë në një shkallë të arsyeshme. Kjo është detyrë për El-Muttekunët (të përkushtuarit në Besimin e Pastër Islam).
242. Kështu Allahu jua bën të qarta Ajetet (Ligjet) e Tij me qëllim që ju të mund të kuptoni.
243. A nuk ke menduar ti (O Muhammed) për ata mijëra që lanë shtëpitë e tyre, duke pasur frikë vdekjen? Allahu u tha atyre: “Vdisni”, dhe pastaj Ai i ktheu ata përsëri në jetë. Vërtet Allahu është Dhuruesi i Madh i shumë mirësive për njerëzit, por shumica e tyre nuk falënderojnë.
244. Dhe luftoni në Rrugën e Allahut dhe dijeni se Allahu është Gjithëdëgjues, i Gjithëditur.
245. Kush është ai që dëshiron të lërë tek Allahu një hua të mirë, ashtu që Ai të mund t’ia shumëfishojë atë atij disa herë? Dhe është Allahu Ai i Cili shton apo pakëson (Rizkun - furnizimin e mirësive tuaja) dhe tek Ai është kthimi juaj.
246. A nuk keni menduar për atë grup nga Bijtë e Israilit pas kohës së Musait? Kur ata i thanë njërit prej Pejgamberëve të tyre: “Na zgjidh neve një mbret dhe ne të luftojmë në Rrugën e Allahut.” Ai u tha: “A do të tërhiqeshit nga lufta, nëse ajo do t’ju detyrohej juve?” Ata thanë: “Pse të mos luftonim në Rrugën e Allahut, në kohën kur ne jemi përzënë nga shtëpitë tona dhe fëmijët (familjet na janë marrë robër)?” Por kur atyre iu urdhërua lufta, ata u shmangën të gjithë përveç një grupi të vogël. Dhe Allahu është i Gjithëditur për Dhalimunët (jobesimtarët, për keqbërësit).
247. Dhe kur Pejgamberi i tyre (Samueli ‘alejhis–selam.) u tha: “Vërtet Allahu ka zgjedhur për ju Talutin si mbret.” Ata thanë: “Si mund të jetë ai mbret mbi ne kur ne jemi më të përshtatshëm se ai për mbretëri dhe se atij nuk i është dhënë mjaft pasuri.” Ai tha: “Me të vërtetë, Allahu e ka zgjedhur atë mbi ju dhe ia ka shtuar atij shumë dijen dhe ia ka rritur shtatin; dhe Allahu ia dhuron Mbretërinë atij që Ai do. Dhe Allahu është i Gjithëmjaftueshëm për të përmbushur nevojat e krijesave të Tij, i Gjithëditur.”
248. Dhe Pejgamberi i tyre (Samueli ‘alejhis–selam.) u tha: “Vërtet! Shenja e Mbretërisë së Tij është se do të vijë te ju Et-Tabut (arkë druri) në të cilën ndodhet Sakinah (paqë dhe siguri) nga Zoti juaj dhe diçka e mbetur nga ato gjëra që lanë pas tyre Musai dhe Haruni, e mbajtur nga melekët. Padyshim, në këtë ka tregues për ju, nëse vërtet jeni besimtarë.”
249. Pastaj, kur Taluti u nis me ushtrinë e tij, ai u tha: “Vërtet Allahu do t’ju provojë ju me një lumë. Kështu pra, kushdo që pi prej tij ai nuk është me mua, ndërsa kush nuk e shijon, ai është me mua, përveç atij që pi vetëm një grusht.” Por megjithatë ata të gjithë pinë (prej tij), përveç një pakice prej tyre. Kështu kur ai e kishte kaluar atë, ai dhe ata që besuan bashkë me të, ata (të tjerët) që kishin pirë thanë: “Ne nuk kemi fare fuqi sot kundër Xhalutit dhe hordhive të tij.” Por ata që e dinin se me siguri ata do të takoheshin me Allahun, thanë: “Sa shpesh një grup i vogël ka mundur një hordhi të fuqishme me Vullnetin dhe Lejen e Allahut?” Dhe Allahu është me durimtarët.
250. Dhe kur ata marshuan për t’u takuar me Xhalutin dhe forcat e tij, ata thanë (iu lutën Allahut): “Zoti ynë! Derdh mbi ne durim dhe na nxirr fitimtarë mbi popullin jobesimtar.”
251. Kështu ata i shpartalluan ata (mosbesimtarët) me Vullnetin dhe Lejen e Allahut dhe Daudi e vrau Xhalutin. Dhe Allahu i dha atij mbretërinë (pas vdekjes së Talutit dhe Samuelit ‘alejhis–selam.) dhe Hikmetin (gradën e Pejgamberisë) dhe i mësoi atij nga çfarë Ai deshi. Dhe nëse Allahu nuk do t’i provonte një grup njerëzish me anë të një grupi tjetër, toka sigurisht që do të ishte e mbushur plot djallëzi e pabesi. Por Allahu është Dhuruesi i Madh i shumë mirësive për gjithë Alemin (për njerëzit, xhindet dhe gjithë ç’është).
252. Këto janë Vargjet e Allahut dhe Ne t’i lexojmë ato ty (O Muhammed) me vërtetësi. Dhe sigurisht që ti je nga të Dërguarit (e Allahut).
253. Ata të Dërguar! Ne parapëlqyem disa mbi disa të tjerë; disave Allahu u foli drejtpërdrejt; të tjerë Ai i ngriti në shkallë të larta nderi; dhe Isait, birit të Merjemes Ne i dhamë prova dhe dëshmi të qarta dhe e mbështetëm atë në Ruhul-Kudusin (Xhibrilin ‘alejhis–selam.). Po të kishte dashur Allahu, breza të tërë njëri pas tjetrit nuk do të kishin luftuar me njëri-tjetrin pas ardhjes së Vargjeve të qarta të Allahut tek ata, por ata ndryshuan - disa prej tyre besuan dhe të tjerët nuk besuan. Po të kishte dashur Allahu, ata nuk do të kishin luftuar kundër njëri-tjetrit, por Allahu bën çfarë Ai dëshiron.
254. O ju që keni besuar! Shpenzoni nga ajo me të cilën Ne ju kemi furnizuar, para se të vijë një Ditë kur nuk do të ketë as marrëveshje, as shoqëri dhe as ndërhyrje. E janë mosbesimtarët ata që janë Dhalimunë (keqbërës, mohues).
255. Allah! La ilahe il-la Huve (askush nuk ka të drejtë, nuk meriton dhe nuk duhet të adhurohet përveç Atij), El-Haj-ju El-Kaj-jum (i Përjetshmi, i Pafillim dhe i Pambarim, Mbajtësi dhe Mbrojtësi i gjithçkaje që ekziston). Atë nuk e kap as kotje e as gjumë. Atij i përkasin gjithë ç’është në qiej e gjithë ç’është në tokë. E kush është ai që mund të ndërhyjë tek Ai përveç se me Lejen e Tij? Ai di se çfarë u ndodh krijesave të Tij në këtë botë, dhe çfarë do t’u ndodhë atyre në Botën Tjetër, dhe ata kurrë nuk do të marrin me mend ndonjë gjë nga Dija e Tij, përveç asaj që Ai do (nga Vullneti i Tij). El-Kursija e Tij (dija, sundimi, mbikqyrja) shtrihet mbi qiej dhe tokë dhe Ai nuk ndjen aspak lodhje në ruajtjen dhe mbrojtjen e tyre. Dhe Ai është më i Larti, më Madhështori (ky ajet njihet edhe me emrin Ajeti Kursije).
256. Nuk ka asnjë detyrim në fe. Vërtet, Rruga e Drejtë është bërë e qartë nga rruga e gabuar. Kushdo që mohon Taghutin (çdo gjë tjetër që adhurohet përveç ose krahas Allahut) dhe beson në Allahun, atëherë ai është kapur për mbajtësin më të sigurt që nuk thyhet kurrë. Dhe Allahu është Gjithëdëgjuesi, i Gjithëdituri.
257. Allahu është Valiu (Mbrojtësi, Ruajtësi) i atyre që e besojnë Atë. Ai i nxjerr ata nga errësira në dritë, por sa për ata që nuk besojnë, Eulija (mbështetës, ndihmues) të tyre janë Taghutët: këta i nxjerrin nga drita dhe i zhysin në errësirë. Këta janë banorët e Zjarrit dhe atje do të banojnë përgjithmonë.
258. A nuk e ke parë atë që kundërshtoi Ibrahimin për Zotin e tij (Allahun), sepse Allahu i kishte dhënë atij mbretërinë? Kur Ibrahimi i tha atij: “Zoti im (Allahu) është Ai që jep jetë dhe sjell vdekje.” Ai tha: “(Edhe) unë ngjall dhe vdes.” Ibrahimi i tha: “Allahu e sjell diellin nga lindja; atëherë sille ti atë nga perëndimi.” Në këtë mënyrë mosbesimtari u mund plotësisht. Dhe Allahu nuk e drejton atë popull që është Dhalimun (keqbërës, jobesimtar).
259. Apo si puna e atij që kaloi pranë një qyteti i cili ishte i tëri i rrënuar në themel e çati. Ai tha: “Oh! Si do të mundë Allahu ta sjellë këtë ndonjëherë në jetë pas shkatërrimit të tij?” Kështu Allahu e bëri atë (Uzejrin) të vdesë për njëqind vjet, pastaj e zgjoi përsëri. (Allahu) i tha: “Sa kohë ke qëndruar (si i vdekur)?” Ai iu përgjigj: “Ndoshta kam qëndruar një ditë ose një pjesë të saj.” (Allahu i) tha: “Aspak! Ke mbetur aty (i vdekur) për njëqind vjet; shiko tek ushqimet dhe pijet; ato nuk tregojnë asnjë ndryshim; shiko edhe gomarin tënd (si iu kanë shkapërderdhur eshtrat)! Dhe kështu Ne të bëmë ty një tregues për njerëzit. Shiko te eshtrat se si Ne i mbledhim bashkë dhe i veshim ato me mish.” Kur kjo iu shfaq qartë atij, ai tha: “Tash unë e di se Allahu është i Zoti të bëjë gjithçka.”
260. Kujto edhe Ibrahimin kur ai tha: “Zoti im! Më shfaq mua se si Ti i ngjall të vdekurit.” Allahu iu përgjigj: “A nuk beson?” Ibrahimi i tha: “Po, besoj, por dua të më qetësohet zemra (e të kem besim të fortë).” Allahu i tha: “Zgjidh katër zogj, pastaj ndilli drejt teje (pastaj therri ata) dhe vendosi copa-copa në çdo kodër, e pastaj thirri ata dhe (ata) do të lëshohen me shpejtësi drejt teje. Dhe dije se Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.”
261. Shembulli i atyre të cilët e shpenzojnë pasurinë e tyre në Rrugë të Allahut është si ngjashmëria e kokrrës së grurit; ajo rrit shtatë kallinj dhe çdo kalli ka njëqind kokrra. Allahu ia shton shumëfish kujtdo që Ai dëshiron. Dhe Allahu është i Gjithëmjaftueshëm për të përmbushur nevojat e krijesave të Tij, i Gjithëditur.
262. Ata të cilët shpenzojnë pasurinë e tyre në Çështjen e Allahut dhe nuk i ndjekin nga pas dhuratat e tyre me njoftime për të treguar bujarinë apo me lëndim, shpërblimi i tyre është te Zoti i tyre. Për ta nuk do të ketë as frikë dhe as nuk do të pikëllohen.
263. Fjalët e dashura dhe falja e gabimeve janë më e mirë se sa Sadakaja (lëmosha) e ndjekur me lëndim. Dhe Allahu është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë), tepër Durimtar.
264. O ju që keni besuar! Mos e jepni Sadakanë (lëmoshën) duke e ndjekur me njoftime për të treguar bujarinë apo me lëndime, si ai që e shpenzon pasurinë e tij për t’u parë nga njerëzit; dhe ai nuk beson në Allahun, as edhe në Ditën e Fundit. Shembulli i tij është si një gur i lëmuar mbi të cilin ka fare pak pluhur; mbi të bie një shi i rrëmbyer që e lan atë dhe nuk mbetet gjurmë pluhuri në të. Ata (formalistët) nuk janë në gjendje të bëjnë asgjë me atë që ata kanë fituar. Dhe Allahu nuk e drejton popullin jobesimtar.
265. Dhe ngjashmëria e atyre të cilët e shpenzojnë pasurinë e tyre për të kërkuar Kënaqësinë e Allahut, ndërsa thellë në veten e tyre janë të sigurt dhe të bindur se Allahu do t’i shpërblejë ata (për shpenzimin në Çështjen e Tij), është si i një kopshti të begatshëm: bie një shi i mirë dhe ai e dyfishon prodhimin. Edhe nëse nuk i bie ndonjë shi i mirë, një shi i lehtë i mjafton. Dhe Allahu është Gjithëvëzhgues për gjithçka që ju veproni.
266. A do të dëshironte ndonjë nga ju të kishte një kopsht me hurma dhe rrush, me lumenj që rrjedhin poshtë tij dhe me gjithë llojet e frutave për të, ndërsa atë e kap mosha e thyer ndërsa ka fëmijë të dobët (jo në gjendje të kujdesen për vete), pastaj kopshti goditet me një stuhi të zjarrtë dhe kështu ai digjet? Kështu Allahu jua bën të qarta Ajetet (provat, treguesit, vargjet), me qëllim që ju të mendoni.
267. O ju që keni besuar! Shpenzoni nga gjërat e mira që ju i keni fituar (në mënyrë të drejtë) dhe nga ajo që Ne e kemi prodhuar nga toka për ju dhe mos e keni mendjen tek ajo që është e keqe për ta shpenzuar, megjithëse ju nuk do ta pranonit atë, vetëm nëse do t’i mbyllnit sytë dhe do të tregoheshi dorëlëshuar. Dhe dijeni se Allahu është më i Pasuri (i Lirë nga çdo nevojë) dhe Zotëruesi i të gjitha lavdërimeve.
268. Shejtani ju frikëson ju me varfëri dhe ju urdhëron ju për të vepruar Fahsha (vepra të ulëta, marrëdhënie të paligjshme e gjynahe të tjera), ndërsa Allahu ju premton juve Falje nga Vetë Ai dhe Mirësi të pafund; dhe Allahu është i Gjithëmjaftueshëm për të përmbushur nevojat e krijesave të Tij, i Gjithëditur.
269. Ai i dhuron Hikmah (urtësinë, Pejgamberinë) atij që Ai dëshiron, dhe atij të cilit i është dhënë Hikmeti, vërtet që i është dhuruar mirësi e madhe. Por askush nuk përkujton përveç njerëzve të brumosur me mendje të shëndoshë.
270. Dhe çfarëdo që të jepni për shpenzimet (p.sh., për Sadaka - lëmoshë për Çështjen e Allahut etj), apo për çfarëdo që të betoheni, të jeni të bindur se vërtet Allahu e di plotësisht. Dhe për Dhalimunët (keqbërësit, mosbesimtarët) nuk ka asnjë ndihmues.
271. Në qoftë se ju i jepni hapur Sadakatë (lëmoshat), kjo është mirë, por nëse i fshehni ato dhe ua jepni të varfërve, kjo është akoma më mirë për ju; Allahu do t’ju falë juve (shumë) nga gjynahet tuaja. Dhe Allahu është i Mirënjohur për gjithçka që ju punoni.
272. Nuk është i yti (O Muhammed) drejtimi i tyre, por Allahu i udhëzon ata që Ai do. Dhe çfarëdo që ju të shpenzoni në mirësi, ajo është për veten tuaj, kur ju e shpenzoni jo për qëllim tjetër, por vetëm për Fytyrë të Allahut. Dhe çfarëdo që ju e shpenzoni në mirësi, ajo do t’ju rikthehet juve plotësisht dhe nuk do t’ju bëhet asnjë padrejtësi.
273. Sadakaja (lëmosha) është për Fukaratë (të varfrit) të cilët nga Urdhëri i Allahut janë të kufizuar dhe nuk mund të ecin lart e poshtë (për punë e për tregti). Ai që nuk i njeh ata, mendon se ata janë të pasur për shkak të modestisë së tyre. Ju mund t’i njihni këta nga shenja dalluese e tyre: ata nuk lypin aspak prej njerëzve. Dhe çfarëdo që të shpenzoni në mirësi, padyshim që Allahu e di mirë atë.
274. Ata që e shpenzojnë pasurinë e tyre në Çështjen e Allahut natën e ditën, fshehurazi e hapur, këta do ta kenë shpërblimin te Zoti i tyre dhe për ta nuk do të ketë as frikë dhe as nuk do të pikëllohen.
275. Ata që hanë Riba (kamatë, fajde) nuk do të vijnë ndryshe (në Ditën e Ringjalljes), veçse si një i rrahur nga shejtani që e tërheq atë drejt marrëzive. Kjo ngaqë ata thanë: “Tregtia është krejt si kamata”, ndërsa Allahu ka lejuar tregtinë dhe ka ndaluar kamatën. Prandaj kushdo që merr një thirrje (udhëzim) nga Zoti i tij dhe ndalon marrjen e kamatës, nuk do të dënohet për të shkuarën dhe rasti i tij është në gjykim të Allahut, por kushdo që i kthehet asaj, të tillët janë banorë të Zjarrit - ata atje do të banojnë.
276. Allahu do të shkatërrojë Ribanë (kamatën) dhe do të shtojë Sadakanë (veprat bëmirëse, lëmoshën). Dhe Allahu nuk i do aspak mosbesimtarët, ata që veprojnë gjynahe.
277. Vërtet, ata që besojnë dhe bëjnë vepra të drejta, falen rregullisht, japin Zekatin, të tillët do ta kenë shpërblimin te Zoti i tyre dhe për ta nuk do të ketë as frikë, as edhe nuk do të pikëllohen.
278. O ju që keni besuar! Kini frikë Allahun dhe ndërprisni çfarë ju ka mbetur nga kamata (këtej e tutje), në qoftë se jeni me të vërtetë besimtarë.
279. Dhe në qoftë se nuk e bëni këtë, atëherë merrni njoftimin për luftë nga Allahu dhe i Dërguarin i Tij, por nëse pendoheni, atëherë ju do të keni vlerën tuaj. Mos bëni padrejtësi (duke kërkuar më tepër se vlera juaj) që edhe juve të mos ju bëhet padrejtësi (që të mos merrni më pak nga vlera juaj).
280. Dhe në qoftë se borxhliu është në vështirësi, atëherë i lini kohë atij derisa t’i lehtësohet mundësia për t’i kthyer detyrimet, por nëse ju ia falni në shenjë mirësie, kjo është shumë më mirë për ju, vetëm sikur ta dinit.
281. Dhe kini frikë Ditën kur të ktheheni përsëri tek Allahu. Atëherë çdokush do të paguhet për çfarë ka fituar dhe askujt nuk do t’i bëhet padrejtësi.
282. O ju që keni besuar! Kur të lidheni për një borxh për në kohë të caktuar, shkruajeni atë. Le të jetë një shkrues që të shkruajë me drejtësi mes jush. Le të mos kundërshtojë shkruesi të shkruajë ashtu siç e ka mësuar Allahu. Kështu le të shkruajë pra dhe le të diktojë ai (borxhliu) i cili merr mbi vete përgjegjësinë për të diktuar dhe ai duhet të ketë frikë Allahun, Zotin e tij, e të mos pakësojë asgjë nga detyrimi i tij. Por nëse borxhliu është i paaftë mentalisht, apo i mitur, apo nuk është në gjendje të diktojë (flasë) vetë, atëherë le të diktojë kujdestari i tij me drejtësi. Dhe merrni dy dëshmitarë nga njerëzit tuaj dhe nëse nuk gjinden dy burra, atëherë merrni një burrë e dy gra, të atilla që ju t’i pranoni si dëshmitarë, kështu që nëse njëra harron, tjetra ia kujton. Dhe dëshmitarët nuk duhet të refuzojnë kur thirren për të dëshmuar. Nuk duhet të lodheni, as të mërziteni duke shkruar (marrëveshjen tuaj) nëse është e gjatë apo e shkurtër për kohën e ardhshme të afatit të saj. Kjo është më e drejtë tek Allahu, më e qëndrueshme si dëshmi dhe më bindëse për të parandaluar dyshimet mes jush. Por kur keni të bëni me tregti të çastit që ju e zhvilloni ndërmjet jush, nuk përbën gjynah për ju në qoftë se nuk e shkruani, por merrni dëshmitarë sa herë që të bëni ndonjë marrëveshje tregtie. Dhe të mos vuajë as shkruesi dhe as dëshmitari asnjë pasojë, dhe nëse u shkaktoni atyre (pasoja), kjo do të ishte poshtërsi nga ana juaj. Dhe ia kini frikën Allahut; dhe Allahu ju mëson ju. Dhe Allahu është i Gjithëdituri për çdo gjë.
283. Dhe nëse jeni në udhëtim dhe nuk mundeni të gjeni dot shkrues, atëherë merrni ose leni peng diçka. Më pas, në qoftë se njëri i beson tjetrit, atëherë ai të cilit i është dhënë besimi, ta shkarkojë besimin e dhënë me besnikëri dhe le të ketë frikë Allahun, Zotin e tij. Dhe mos e fshihni dëshminë, sepse ai që e fsheh atë, sigurisht që zemra e tij është gjynahqare. Dhe Allahu është i Gjithëditur për çfarë veproni ju.
284. Të Allahut janë gjithë ç’ka në qiej dhe gjithë ç’ka në tokë. Edhe nëse e shprehni çfarë keni në veten tuaj, edhe nëse e fshihni, Allahu do t’ju marrë në llogari për të. Pastaj Ai fal atë që Ai do dhe ndëshkon atë që Ai do. Dhe Allahu është i Zoti të bëjë çdo gjë.
285. I Dërguari (Muhammedi sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem.) beson në çfarë i është zbritur atij nga Zoti i tij dhe po kështu edhe besimtarët (besojnë bashkë me të). Gjithësecili prej tyre beson në Allahun, në Melekët e Tij, në Librat e Tij, në të Dërguarit e Tij. (Ata thanë): “Ne nuk bëjmë asnjë dallim mes njëri-tjetrit prej të Dërguarve të Tij” - dhe po kështu thanë: “Ne dëgjuam dhe u bindëm. (Ne kërkojmë) Faljen Tënde, Zoti ynë dhe tek Ti është kthimi i fundit.”
286. Allahu nuk e rëndon askënd mbi mundësitë që ai ka. Secili merr shpërblim për atë (të mirë) që ka fituar dhe (po kështu) secili merr dënim për atë (të keqe) që ka fituar. “Zoti ynë! Mos na ndëshko në qoftë se harrojmë, apo biem në gabime; - Zoti ynë! Mos na ngarko me barrën e atyre të cilët i detyrove para nesh (jehuditë dhe të krishterët); Zoti ynë! Mos na ngarko me barrë më të rëndë se sa kemi mundësi për të (që ta mbajmë). Na fal ne, dhe na liro nga gjynahet dhe kij Mëshirë për ne. Ti je Maula (Zoti, Mbrojtësi, Ruajtësi) ynë; pra, na ndihmo dhe na jep fitore përmbi popullin Kafir (mohues, mosbesimtar).”

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 1.
الم 2.
ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ 3.
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ 4.
وَالَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَبِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ 5.
أُولَٰئِكَ عَلَىٰ هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ 6.
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ 7.
خَتَمَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَعَلَىٰ سَمْعِهِمْ ۖ وَعَلَىٰ أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ 8.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِينَ 9.
يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ 10.
فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ 11.
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ 12.
أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَٰكِنْ لَا يَشْعُرُونَ 13.
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُوا أَنُؤْمِنُ كَمَا آمَنَ السُّفَهَاءُ ۗ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاءُ وَلَٰكِنْ لَا يَعْلَمُونَ 14.
وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ 15.
اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ 16.
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ فَمَا رَبِحَتْ تِجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ 17.
مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ 18.
صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ 19.
أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ 20.
يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 21.
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ 22.
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ 23.
وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ 24.
فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ 25.
وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 26.
إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ 27.
الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ 28.
كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ 29.
هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ 30.
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ 31.
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ 32.
قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ 33.
قَالَ يَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ 34.
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ 35.
وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ 36.
فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ 37.
فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ 38.
قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ 39.
وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 40.
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ 41.
وَآمِنُوا بِمَا أَنْزَلْتُ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَكُمْ وَلَا تَكُونُوا أَوَّلَ كَافِرٍ بِهِ ۖ وَلَا تَشْتَرُوا بِآيَاتِي ثَمَنًا قَلِيلًا وَإِيَّايَ فَاتَّقُونِ 42.
وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ 43.
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ 44. أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَأَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ 45.
وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِينَ 46.
الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُونَ 47.
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ 48.
وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلَا يُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ 49.
وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ 50.
وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ 51.
وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ 52.
ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ 53.
وَإِذْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ 54.
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ 55.
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ 56.
ثُمَّ بَعَثْنَاكُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ 57.
وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ 58.
وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُوا هَٰذِهِ الْقَرْيَةَ فَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ ۚ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ 59.
فَبَدَّلَ الَّذِينَ ظَلَمُوا قَوْلًا غَيْرَ الَّذِي قِيلَ لَهُمْ فَأَنْزَلْنَا عَلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ 60.
وَإِذِ اسْتَسْقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ ۖ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا ۖ قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ ۖ كُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ 61.
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَنْ نَصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ 62.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَىٰ وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ 63.
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُوا مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ 64.
ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ ۖ فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ 65.
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ 66.
فَجَعَلْنَاهَا نَكَالًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ 67.
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً ۖ قَالُوا أَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا ۖ قَالَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ 68.
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا هِيَ ۚ قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَا فَارِضٌ وَلَا بِكْرٌ عَوَانٌ بَيْنَ ذَٰلِكَ ۖ فَافْعَلُوا مَا تُؤْمَرُونَ 69.
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا لَوْنُهَا ۚ قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ صَفْرَاءُ فَاقِعٌ لَوْنُهَا تَسُرُّ النَّاظِرِينَ 70.
قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا هِيَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ 71.
قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَا ذَلُولٌ تُثِيرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَا شِيَةَ فِيهَا ۚ قَالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ 72.
وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا ۖ وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ 73.
فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ كَذَٰلِكَ يُحْيِي اللَّهُ الْمَوْتَىٰ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ 74.
ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ 75.
أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ 76.
وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ 77.
أَوَلَا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ 78.
وَمِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَابَ إِلَّا أَمَانِيَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ 79.
فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ 80.
وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ 81.
بَلَىٰ مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 82.
وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 83. وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْكُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ 84.
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ 85.
ثُمَّ أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِنْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ 86.
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ 87.
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ 88.
وَقَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلًا مَا يُؤْمِنُونَ 89.
وَلَمَّا جَاءَهُمْ كِتَابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ وَكَانُوا مِنْ قَبْلُ يَسْتَفْتِحُونَ عَلَى الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَمَّا جَاءَهُمْ مَا عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ ۚ فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْكَافِرِينَ 90.
بِئْسَمَا اشْتَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ أَنْ يَكْفُرُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ بَغْيًا أَنْ يُنَزِّلَ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ فَبَاءُوا بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٍ ۚ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ مُهِينٌ 91.
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ آمِنُوا بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا نُؤْمِنُ بِمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَيَكْفُرُونَ بِمَا وَرَاءَهُ وَهُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا مَعَهُمْ ۗ قُلْ فَلِمَ تَقْتُلُونَ أَنْبِيَاءَ اللَّهِ مِنْ قَبْلُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ 92.
وَلَقَدْ جَاءَكُمْ مُوسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ 93.
وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَكُمُ الطُّورَ خُذُوا مَا آتَيْنَاكُمْ بِقُوَّةٍ وَاسْمَعُوا ۖ قَالُوا سَمِعْنَا وَعَصَيْنَا وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ ۚ قُلْ بِئْسَمَا يَأْمُرُكُمْ بِهِ إِيمَانُكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ 94.
قُلْ إِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خَالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ 95.
وَلَنْ يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ 96. وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا ۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَنْ يُعَمَّرَ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ 97.
قُلْ مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ 98.
مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ 99.
وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ 100.
أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ 101. وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ 102.
وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُو الشَّيَاطِينُ عَلَىٰ مُلْكِ سُلَيْمَانَ ۖ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَٰكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ ۚ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّىٰ يَقُولَا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلَا تَكْفُرْ ۖ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ ۚ وَمَا هُمْ بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ ۚ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ ۚ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ 103.
وَلَوْ أَنَّهُمْ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَمَثُوبَةٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ خَيْرٌ ۖ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ 104.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ 105.
مَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ 106.
مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 107.
أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ 108.
أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۗ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ 109.
وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 110.
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ 111.
وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ 112.
بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ 113. وَقَالَتِ الْيَهُودُ لَيْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ لَيْسَتِ الْيَهُودُ عَلَىٰ شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ 114.
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ فِي خَرَابِهَا ۚ أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ 115.
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ 116.
وَقَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۖ بَلْ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ 117.
بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَإِذَا قَضَىٰ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ 118.
وَقَالَ الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ لَوْلَا يُكَلِّمُنَا اللَّهُ أَوْ تَأْتِينَا آيَةٌ ۗ كَذَٰلِكَ قَالَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۘ تَشَابَهَتْ قُلُوبُهُمْ ۗ قَدْ بَيَّنَّا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ 119.
إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِيرًا وَنَذِيرًا ۖ وَلَا تُسْأَلُ عَنْ أَصْحَابِ الْجَحِيمِ 120.
وَلَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۗ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ 121.
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ أُولَٰئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۗ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ 122.
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ 123.
وَاتَّقُوا يَوْمًا لَا تَجْزِي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنْفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ 124.
وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ 125.
وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى ۖ وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَنْ طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ 126.
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ 127.
وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ 128.
رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ 129.
رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ 130.
وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ ۚ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ 131.
إِذْ قَالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ ۖ قَالَ أَسْلَمْتُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ 132.
وَوَصَّىٰ بِهَا إِبْرَاهِيمُ بَنِيهِ وَيَعْقُوبُ يَا بَنِيَّ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ لَكُمُ الدِّينَ فَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ 133.
أَمْ كُنْتُمْ شُهَدَاءَ إِذْ حَضَرَ يَعْقُوبَ الْمَوْتُ إِذْ قَالَ لِبَنِيهِ مَا تَعْبُدُونَ مِنْ بَعْدِي قَالُوا نَعْبُدُ إِلَٰهَكَ وَإِلَٰهَ آبَائِكَ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ إِلَٰهًا وَاحِدًا وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ 134.
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ 135.
وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ 136.
قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ 137.
فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ 138.
صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ 139.
قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِي اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ 140.
أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ 141.
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ 142.
سَيَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّاهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كَانُوا عَلَيْهَا ۚ قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ 143.
وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا ۗ وَمَا جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْهَا إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ ۚ وَإِنْ كَانَتْ لَكَبِيرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ ۗ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَانَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ 144.
قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ 145.
وَلَئِنْ أَتَيْتَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ بِكُلِّ آيَةٍ مَا تَبِعُوا قِبْلَتَكَ ۚ وَمَا أَنْتَ بِتَابِعٍ قِبْلَتَهُمْ ۚ وَمَا بَعْضُهُمْ بِتَابِعٍ قِبْلَةَ بَعْضٍ ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ۙ إِنَّكَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِينَ 146.
الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ 147.
الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ 148.
وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 149.
وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ 150.
وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِي وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ 151.
كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ 152.
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ 153.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ 154.
وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ 155.
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ ۗ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ 156.
الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ 157.
أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ 158.
إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللَّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ 159.
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَىٰ مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ ۙ أُولَٰئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ 160.
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ 161.
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَٰئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ 162.
خَالِدِينَ فِيهَا ۖ لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ 163.
وَإِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَٰنُ الرَّحِيمُ 164.
إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ 165.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ 166.
إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ 167.
وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ ۖ وَمَا هُمْ بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ 168.
يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ 169.
إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ 170.
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ 171.
وَمَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ 172.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ 173.
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ 174.
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۙ أُولَٰئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ 175.
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ 176.
ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ 177.
لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ 178.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ 179.
وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ 180.
كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ 181.
فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ 182.
فَمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ 183.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ 184.
أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ ۖ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ ۚ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ 185.
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ ۚ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ ۖ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ ۗ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَىٰ مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ 186.
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ 187.
أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَىٰ نِسَائِكُمْ ۚ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ ۗ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ ۖ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ ۚ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ۖ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ ۚ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ 188.
وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ 189.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ ۖ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ ۗ وَلَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ 190.
وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ 191.
وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ ۚ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّىٰ يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ ۖ فَإِنْ قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ ۗ كَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ 192.
فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ 193.
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ ۖ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ 194.
الشَّهْرُ الْحَرَامُ بِالشَّهْرِ الْحَرَامِ وَالْحُرُمَاتُ قِصَاصٌ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ 195.
وَأَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ۛ وَأَحْسِنُوا ۛ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ 196.
وَأَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ ۚ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۖ وَلَا تَحْلِقُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ ۚ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ ۚ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ ۚ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ ۗ تِلْكَ عَشَرَةٌ كَامِلَةٌ ۗ ذَٰلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ 197.
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ ۚ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَتَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوَىٰ ۚ وَاتَّقُونِ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ 198.
لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّكُمْ ۚ فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ ۖ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ 199.
ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ 200.
فَإِذَا قَضَيْتُمْ مَنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا ۗ فَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلَاقٍ 201.
وَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ 202.
أُولَٰئِكَ لَهُمْ نَصِيبٌ مِمَّا كَسَبُوا ۚ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ 203.
وَاذْكُرُوا اللَّهَ فِي أَيَّامٍ مَعْدُودَاتٍ ۚ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ لِمَنِ اتَّقَىٰ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ 204.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيُشْهِدُ اللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ 205.
وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الْفَسَادَ 206.
وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ ۚ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ ۚ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ 207.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ 208.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ 209.
فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْكُمُ الْبَيِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ 210.
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِكَةُ وَقُضِيَ الْأَمْرُ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ 211.
سَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ كَمْ آتَيْنَاهُمْ مِنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ ۗ وَمَنْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ 212.
زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَيَسْخَرُونَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا ۘ وَالَّذِينَ اتَّقَوْا فَوْقَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَاللَّهُ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ 213.
كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ 214.
أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ 215.
يَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ ۖ قُلْ مَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ فَلِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ ۗ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ 216.
كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ 217.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِيهِ ۖ قُلْ قِتَالٌ فِيهِ كَبِيرٌ ۖ وَصَدٌّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَكُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ ۚ وَالْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ ۗ وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا ۚ وَمَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَيَمُتْ وَهُوَ كَافِرٌ فَأُولَٰئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 218.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَاجَرُوا وَجَاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَٰئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ 219.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ ۖ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا ۗ وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ 220.
فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۗ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَىٰ ۖ قُلْ إِصْلَاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ ۖ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ 221.
وَلَا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّىٰ يُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ ۗ وَلَا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ ۗ أُولَٰئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ 222.
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطْهُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ 223.
نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ 224.
وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمَانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ 225.
لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ 226.
لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ 227.
وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ 228.
وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ 229.
الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ 230.
فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ 231.
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ ۚ وَلَا تُمْسِكُوهُنَّ ضِرَارًا لِتَعْتَدُوا ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ وَلَا تَتَّخِذُوا آيَاتِ اللَّهِ هُزُوًا ۚ وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَمَا أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنَ الْكِتَابِ وَالْحِكْمَةِ يَعِظُكُمْ بِهِ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ 232.
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۗ ذَٰلِكُمْ أَزْكَىٰ لَكُمْ وَأَطْهَرُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ 233.
وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ ۖ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ ۚ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ ۚ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَٰلِكَ ۗ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا ۗ وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا آتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ 234.
وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْرًا ۖ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ 235.
وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَاءِ أَوْ أَكْنَنْتُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ ۚ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِنْ لَا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّا أَنْ تَقُولُوا قَوْلًا مَعْرُوفًا ۚ وَلَا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبْلُغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي أَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ 236.
لَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ مَا لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً ۚ وَمَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَعَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتَاعًا بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ 237.
وَإِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَقَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ مَا فَرَضْتُمْ إِلَّا أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَ الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكَاحِ ۚ وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَىٰ ۚ وَلَا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ 238.
حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ 239.
فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ 240.
وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِأَزْوَاجِهِمْ مَتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ 241.
وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ 242.
كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ 243.
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ 244.
وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ 245.
مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ 246.
أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَىٰ إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ۖ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا ۖ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ 247.
وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا ۚ قَالُوا أَنَّىٰ يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ 248.
وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَىٰ وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَائِكَةُ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ 249.
فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ 250.
وَلَمَّا بَرَزُوا لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُوا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ 251.
فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَقَتَلَ دَاوُودُ جَالُوتَ وَآتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَالْحِكْمَةَ وَعَلَّمَهُ مِمَّا يَشَاءُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ 252.
تِلْكَ آيَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَيْكَ بِالْحَقِّ ۚ وَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ 253.
تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۘ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ ۖ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ ۚ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَٰكِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَمِنْهُمْ مَنْ كَفَرَ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ 254.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ۗ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ 255.
اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ 256.
لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ ۖ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ ۚ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انْفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ 257.
اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 258.
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِي حَاجَّ إِبْرَاهِيمَ فِي رَبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّيَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ قَالَ أَنَا أُحْيِي وَأُمِيتُ ۖ قَالَ إِبْرَاهِيمُ فَإِنَّ اللَّهَ يَأْتِي بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِي كَفَرَ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ 259.
أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَىٰ قَرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىٰ يُحْيِي هَٰذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا ۖ فَأَمَاتَهُ اللَّهُ مِائَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ ۖ قَالَ كَمْ لَبِثْتَ ۖ قَالَ لَبِثْتُ يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۖ قَالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانْظُرْ إِلَىٰ طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لَمْ يَتَسَنَّهْ ۖ وَانْظُرْ إِلَىٰ حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ آيَةً لِلنَّاسِ ۖ وَانْظُرْ إِلَى الْعِظَامِ كَيْفَ نُنْشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لَحْمًا ۚ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 260.
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ ۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَٰكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَىٰ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا ۚ وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ 261.
مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ 262.
الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى ۙ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ 263.
قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى ۗ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ 264.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا ۖ لَا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِمَّا كَسَبُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ 265.
وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِيتًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ 266. أَيَوَدُّ أَحَدُكُمْ أَنْ تَكُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْكِبَرُ وَلَهُ ذُرِّيَّةٌ ضُعَفَاءُ فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِيهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ ۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَتَفَكَّرُونَ 267.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ ۖ وَلَا تَيَمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ وَلَسْتُمْ بِآخِذِيهِ إِلَّا أَنْ تُغْمِضُوا فِيهِ ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ 268.
الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشَاءِ ۖ وَاللَّهُ يَعِدُكُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَفَضْلًا ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ 269.
يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا ۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُو الْأَلْبَابِ 270.
وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ 271.
إِنْ تُبْدُوا الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِيَ ۖ وَإِنْ تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاءَ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۚ وَيُكَفِّرُ عَنْكُمْ مِنْ سَيِّئَاتِكُمْ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ 272.
لَيْسَ عَلَيْكَ هُدَاهُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَمَا تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ ۚ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ 273.
لِلْفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الْأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمَاهُمْ لَا يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا ۗ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ 274.
الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ 275.
الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَنْ جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ 276.
يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ 277.
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ 278.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ 279.
فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ 280.
وَإِنْ كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيْسَرَةٍ ۚ وَأَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ 281.
وَاتَّقُوا يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ ۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ 282.
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَدَايَنتُم بِدَيۡنٍ إِلَىٰٓ أَجَلٍ۬ مُّسَمًّ۬ى فَٱڪۡتُبُوهُ‌ۚ وَلۡيَكۡتُب بَّيۡنَكُمۡ ڪَاتِبُۢ بِٱلۡعَدۡلِ‌ۚ وَلَا يَأۡبَ كَاتِبٌ أَن يَكۡتُبَ ڪَمَا عَلَّمَهُ ٱللَّهُ‌ۚ فَلۡيَڪۡتُبۡ وَلۡيُمۡلِلِ ٱلَّذِى عَلَيۡهِ ٱلۡحَقُّ وَلۡيَتَّقِ ٱللَّهَ رَبَّهُ ۥ وَلَا يَبۡخَسۡ مِنۡهُ شَيۡـًٔ۬ا‌ۚ فَإِن كَانَ ٱلَّذِى عَلَيۡهِ ٱلۡحَقُّ سَفِيهًا أَوۡ ضَعِيفًا أَوۡ لَا يَسۡتَطِيعُ أَن يُمِلَّ هُوَ فَلۡيُمۡلِلۡ وَلِيُّهُ ۥ بِٱلۡعَدۡلِ‌ۚ وَٱسۡتَشۡہِدُواْ شَہِيدَيۡنِ مِن رِّجَالِڪُمۡ‌ۖ فَإِن لَّمۡ يَكُونَا رَجُلَيۡنِ فَرَجُلٌ۬ وَٱمۡرَأَتَانِ مِمَّن تَرۡضَوۡنَ مِنَ ٱلشُّہَدَآءِ أَن تَضِلَّ إِحۡدَٮٰهُمَا فَتُذَڪِّرَ إِحۡدَٮٰهُمَا ٱلۡأُخۡرَىٰ‌ۚ وَلَا يَأۡبَ ٱلشُّہَدَآءُ إِذَا مَا دُعُواْ‌ۚ وَلَا تَسۡـَٔمُوٓاْ أَن تَكۡتُبُوهُ صَغِيرًا أَوۡ ڪَبِيرًا إِلَىٰٓ أَجَلِهِۦ‌ۚ ذَٲلِكُمۡ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِ وَأَقۡوَمُ لِلشَّہَـٰدَةِ وَأَدۡنَىٰٓ أَلَّا تَرۡتَابُوٓاْ‌ۖ إِلَّآ أَن تَكُونَ تِجَـٰرَةً حَاضِرَةً۬ تُدِيرُونَهَا بَيۡنَڪُمۡ فَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٌ أَلَّا تَكۡتُبُوهَا‌ۗ وَأَشۡهِدُوٓاْ إِذَا تَبَايَعۡتُمۡ‌ۚ وَلَا يُضَآرَّ كَاتِبٌ۬ وَلَا شَهِيدٌ۬‌ۚ وَإِن تَفۡعَلُواْ فَإِنَّهُ ۥ فُسُوقُۢ بِڪُمۡ‌ۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ‌ۖ وَيُعَلِّمُڪُمُ ٱللَّهُ‌ۗ وَٱللَّهُ بِڪُلِّ شَىۡءٍ عَلِيمٌ۬ 283.
وَإِنْ كُنْتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَنْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ 284.
لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ ۖ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ 285.
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ 286.
لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ